Από το όραμα στην επιτυχία!
Συνέντευξη της Ρούλας Μακρή, Φιλολόγου/CEO Πρότυπου Εκπαιδευτικού Οργανισμού “Ρούλα Μακρή” & Αντιπεριφερειάρχη Οικονομικών Αττικής, στον δημοσιογράφο Γιάννη Σέργιο
Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς (Που γεννηθήκατε, που διαμένετε, ποια είναι η ακαδημαϊκή και η επαγγελματική σας πορεία)
Ονομάζομαι Μάκρη Σταυρούλα (Ρούλα).
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα και διαμένω στον όμορφο Καρέα, στους πρόποδες του Υμηττού.
Είμαι απόφοιτος της φιλοσοφικής σχολής του εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και η ακαδημαϊκή μου δίψα για γνώση με οδήγησε στην απόκτηση μεταπτυχιακών τίτλων, οι οποίοι εστιάζουν τόσο στην εκπαίδευση όσο και την διοίκηση.
Μεταπτυχιακές σπουδές, στις “Σπουδές στην εκπαίδευση”, με έμφαση στην διοίκηση εκπαιδευτικών μονάδων (Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο).
Μεταπτυχιακές σπουδές, στην διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση (Mana-gement) από το UNIC.
Πιστοποιημένη ως NLP Master Practitioner (Καλιφόρνια, μέσω του Οργανισμού Life Spheres)
Η συστηματική μου επιμόρφωση αντανακλά την βαθιά μου πίστη την διαρκή εξέλιξη του εκπαιδευτικού και την ανάγκη να ηγείται με επιστημονικό υπόβαθρο και καινοτόμο πνεύμα.
Από το 1997 είμαι ιδρύτρια και διευθύντρια του προτύπου εκπαιδευτικού οργανισμού “Ρούλα Μακρή” με έδρα το Παγκράτι και παραρτήματα σε άλλα σημεία της Αττικής. Ο οργανισμός περιλαμβάνει: φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης, κέντρο ξένων γλωσσών και μελετητήριο για τους μαθητές του δημοτικού. Άρχισα να διδάσκω αρχαία ελληνικά, και κυρίως αδίδακτο κείμενο, καθώς και Νεοελληνική γλώσσα, η οποία με κέρδισε και με αυτήν ασχολούμαι, κατά βάση, την τελευταία εικοσαετία. Παράλληλα με το διδακτικό μου έργο, έχω συγγράψει εκπαιδευτικά βιβλία για τα αρχαία ελληνικά και τη νεοελληνική λογοτεχνία, ενώ έχω ιδρύσει παράλληλα κι έναν εκδοτικό οίκο που ονομάζεται “Ρούλα Μάκρη”, διευρύνοντας έτσι την εκπαιδευτική μου προσφορά και στο χώρο των εκδόσεων. Είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος, μέσα από την πολυετή δράση μου, συνδυάζω το ακαδημαϊκό υπόβαθρο με την πρακτική εμπειρία, την επιχειρηματικότητα με το όραμα και την φιλοπρόοδο σκέψη με την ανθρωποκεντρική εκπαίδευση. Αγαπώ πολύ τα παιδιά και ιδιαίτερα τους εφήβους.
Ο Φροντιστηριακός Όμιλος Ρούλα Μακρή, αριθμεί τέσσερα παραρτήματα σε Βύρωνα, Καρέα και Παγκράτι. Ποιο ήταν το αρχικό σας όραμα για την δημιουργία αυτού του οργανισμού και πώς εξελίχθηκε με τα χρόνια;
Το αρχικό μου όραμα για τη δημιουργία του προτύπου εκπαιδευτικού οργανισμού ήταν σαφές, τολμηρό και βαθιά ανθρωποκεντρικό. Ήθελα να προσφέρω μια εκπαίδευση που δεν περιορίζεται στην στείρα μετάδοση γνώσεων αλλά διαμορφώνει προσωπικότητες, ενθαρρύνει τη σκέψη και εμπνέει τους μαθητές να επιστρέψουν στις δυνατότητές τους ώστε να μπορέσουν να κατακτήσουν τους στόχους τους με αυτογνωσία και αξίες. Οραματίστηκα έναν χώρο, όπου κάθε μαθητής αντιμετωπίζεται ως μοναδική προσωπικότητα, η σχέση καθηγητή – μαθητή βασίζεται στην εμπιστοσύνη, την ενσυναίσθηση και τη συνέπεια. Επίσης, η εκπαιδευτική διαδικασία να προσαρμόζεται στις ανάγκες της εποχής, χωρίς να χάνει τον παιδαγωγικό της πυρήνα. Οργανισμός, εξελίχθηκε με τα χρόνια. Από ένα μικρό φροντιστήριο, έγινε ένα πολυδύναμο εκπαιδευτικό κέντρο. Από τις πρώτες αίθουσες στο Παγκράτι, ο οργανισμός επεκτάθηκε σε νέες περιοχές και δημιούργησε εξειδικευμένα τμήματα αγκαλιάζοντας όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Το όραμα εξελίχθηκε, αλλά δεν αλλοιώθηκε. Παραμένει πάντα πιστό στον πυρήνα του: να υπηρετεί τον μαθητή με ήθος, επιστημοσύνη, σεβασμό και συνέπεια. Να τον ενθαρρύνει να φτάσει πιο μακριά απ’ όσο ονειρεύτηκε. Και να μετατρέπει την γνώση σε εφόδιο ζωής.
Ως εκπαιδευτικός, ποια είναι η δική σας φιλοσοφία για την διδασκαλία; Πώς βιώνετε την επαφή με τους εφήβους εντός τάξης; Ποια είναι η εμπειρία σας με αυτή την ευαίσθητη ηλικία;
Η φιλοσοφία μου ως εκπαιδευτικού είναι βαθιά εμποτισμένη με σεβασμό προς τον έφηβο, αφοσίωση στο λειτούργημα και εμπιστοσύνη στις δυνατότητες κάθε μαθητή. Δεν αντιμετωπίζω την διδασκαλία ως απλή μετάδοση γνώσεων, αλλά ως πράξη ουσιαστικής επικοινωνίας, καθοδήγησης και ενδυνάμωσης της ψυχής ενός νέου ανθρώπου που διαμορφώνει ταυτότητα, όραμα και αυτογνωσία.
Η δική μου φιλοσοφία για την διδασκαλία δεν είναι μονόδρομη. Είναι μια ζωντανή διαδικασία στην οποία πρωταγωνιστεί ο μαθητής – με τις απορίες του, τις ανάγκες του, τις ανασφάλειες αλλά και τις δυνατότητές του. Προσαρμόζω το μάθημα στο προφίλ της τάξης χωρίς να χάνω το στόχο: την κριτική σκέψη, την καλλιέργεια και την επιτυχία. Για μένα η μόρφωση δεν είναι απλώς μέσο για τις εξετάσεις αλλά εργαλείο για να καταλάβει ο νέος ποιος είναι, τι θέλει και πως θα το διεκδικήσει. Η ουσιαστική παιδεία χτίζει χαρακτήρες και όχι απλώς βιογραφικά. Δε στέκομαι απέναντι από τον έφηβο. Είμαι δίπλα του.
Διαθέτω αυτή τη στιγμή 35 χρόνια εμπειρίας μέσα στην τάξη, έχοντας ζήσει χιλιάδες εφήβους σε φάση μετάβασης, αγωνίας και προετοιμασίας για το μέλλον τους. Η επαφή μου με αυτή την ηλικία με έχει διαμορφώσει και ανθρώπινα. Βιώνω την διδασκαλία ως αποστολή, με την έννοια ότι οι μαθητές μου είναι νέοι που παλεύουν με διάφορα ερωτήματα καθημερινά, και πιστεύω πως γνωρίζω πώς να εμπνέω και όχι μόνο να διδάσκω. Γι’ αυτό ακριβώς και οι μαθητές μου με σέβονται. Γιατί βλέπουν σε μένα αυθεντικότητα και συνέπεια. Επίσης, δίνω χώρο στην φωνή των παιδιών. Έφηβοι που δίσταζαν να μιλήσουν, βρήκαν χώρο έκφρασης στην τάξη μου. Έχω μια ικανότητα που μάλλον είναι σπάνια στην εποχή μας: να ακούω και να κάνω κάθε παιδί να νιώθει ότι μετράει και ότι αξίζει!
Συνδυάζετε την διπλή ιδιότητα του εκπαιδευτικού και της επικεφαλής ενός φροντιστηριακού Ομίλου. Τι δυσκολίες συναντάτε, προκειμένου να συνδυάσετε αυτόν τον διπλό ρόλο;
Ως εκπαιδευτικός στην τάξη και ταυτόχρονα επικεφαλής ενός πολύ απαιτητικού φροντιστηριακού οργανισμού, κλήθηκα να ισορροπήσω ανάμεσα σε δύο ρόλους που, αν και αλληλοσυμπληρώνονται, απαιτούν ξεχωριστές δεξιότητες, μεγάλες αντοχές και βαθιά αυτογνωσία και ωριμότητα.
Αυτός ο διπλός ρόλος είχε διάφορες προκλήσεις. Η καθημερινή εναλλαγή των ρόλων καταρχάς, που ως καθηγήτρια, έπρεπε να μπαίνω στην τάξη και να αφουγκράζομαι τις ανάγκες των μαθητών και ως διοικητική υπεύθυνη, έπρεπε να σχεδιάζω, να αποφασίζω, να ηγούμαι και να αναλαμβάνω ευθύνες για την εύρυθμη λειτουργία ενός ολόκληρου οργανισμού. Αυτή η συνεχής εναλλαγή μεταξύ παιδαγωγικής ευαισθησίας και επιχειρηματικής αποφασιστικότητας, απαιτούσε εσωτερική ισορροπία και ψυχική αντοχή. Επίσης, ισορροπία ανάμεσα στην καρδιά και το μυαλό. Ο εκπαιδευτικός λειτουργεί κυρίως με την καρδιά, ενώ ο ηγέτης – επιχειρηματίας οφείλει να λειτουργεί με τη λογική. Έπρεπε καθημερινά να ενώνω αυτά τα δύο. Ενώνοντάς τα, δεν ήθελα να χάσω την ψυχή μου. Ήθελα να διατηρήσω την ποιότητα, την ανθρωπιά μου και φυσικά την ψυχραιμία μου, όταν το περιβάλλον απαιτούσε μηχανική διαχείριση. Τελικά, νομίζω πως κατάφερα να μετουσιώσω τις αντιφάσεις αυτού του διπλού ρόλου, σε δύναμη. Έγινα ένα παράδειγμα γυναίκας – ηγέτιδας, χωρίς όμως να έχω πάψει να είμαι δασκάλα. Όχι μόνο με την επαγγελματική έννοια αλλά κυρίως με την ηθική και παιδαγωγική βαρύτητα αυτής της λέξης.
Διανύουμε την εποχή της Τεχνητή Νοημοσύνης. Πως πιστεύετε πως θα επηρεάσει η εξέλιξη αυτή την εκπαιδευτική διαδικασία;
Είμαι μία καθηγήτρια με βαθιά ανθρωποκεντρική φιλοσοφία και διορατικότητα απέναντι στις σύγχρονες προκλήσεις και αντιλαμβάνομαι την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης όχι ως απειλή, αλλά ως ευκαιρία. Πιστεύω ότι μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στην εκπαιδευτική διαδικασία, υπό έναν όρο όμως, ο οποίος είναι αδιαπραγμάτευτος: η τεχνολογία να υπηρετεί τον άνθρωπό και όχι να τον αντικαθιστά. Η αληθινή, η παιδαγωγική σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή είναι αναντικατάστατη. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να εμπνεύσει, να αγκαλιάσει, να καθοδηγήσει με ενσυναίσθηση. Η διδασκαλία δεν είναι μόνο πληροφορία, είναι σχέση.
Οι νέοι πρέπει να μάθουν να χρησιμοποιούν την τεχνολογία ως μέσο σκέψης και όχι ως υποκατάστατο σκέψης. Δεν αρκεί να ξέρει κανείς πώς να ρώτα ένα σύστημα. Πρέπει να ξέρει και πώς να σκέφτεται μόνος του όταν το σύστημα σωπαίνει ή όταν το σύστημα αυτό τον παραπλανά. Ο δάσκαλος χρειάζεται να παραμένει οδηγός της ψυχής και του νου των παιδιών. Να αξιοποιεί την τεχνολογία χωρίς να χάνει την κριτική του ικανότητα και κυρίως την επαφή με τον εαυτό του και τους μαθητές του.
Η καταγωγή σας από την πλευρά της μητέρας είναι από την Ευρυτανία. Τι σημαίνει για εσάς αυτός ο δεσμός; Ποια είναι η σχέση σας με τον τόπο καταγωγής σας;
Η Ευρυτανία, με τα αγνά της τοπία, την αυστηρή της φύση και την εσωτερικότητα των ανθρώπων της, διαμόρφωσε βαθιά κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου: την ευθύτητα, τη σεμνότητα, την αντοχή και την πίστη στην αξία της μόρφωσης ως δρόμου προς την υπέρβαση. Πολύ συχνά αναφέρομαι με συγκίνηση στον τόπο αυτό όχι τόσο με νοσταλγία, αλλά πιο πολύ με ευγνωμοσύνη! Γιατί εκεί πρωτογνώρισα, μέσα από τη μητέρα μου και την οικογένειά μου, τι σημαίνει: Αξιοπρέπεια σε δύσκολες συνθήκες, μοχθηρή εργασία χωρίς κραυγαλέες διεκδικήσεις και βαθιά πίστη στις αξίες του ανθρώπου και της παιδείας. Είναι ένα σιωπηλό ηθικό συμβόλαιο η Ευρυτανία για εμένα, γι’ αυτό και θέλω να προχωρώ μπροστά, κρατώντας μέσα μου το ήθος, την λιτότητα και την καθαρότητα των ανθρώπων του βουνού. Η καταγωγή μου με δίδαξε να μη θορυβώ . Με δίδαξε να πράττω. Να πατάω γερά στη γη και να μην ξεχνώ από πού ξεκίνησα, γιατί εκεί ακριβώς κρύβεται όλη η δύναμη για να φτάσω όπου θέλω και όπου ονειρεύομαι!
