Του Αντώνη Μακρή
Ενώ η Φύση μας έδωσε την δυνατότητα να μαθαίνουμε γρήγορα, να έχουμε μεγάλη φαντασία, και κυρίως την επίγνωση της θνητότητάς μας, δεν ξεπεράσαμε τη φοβία του πρωτόγονου ανθρώπου όταν τρέμαμε με μια αστραπή και η πλάση αποτελούσε μυστηριώδη κίνδυνο για εμάς! Και μολονότι επιβιώσαμε επιδεικνύοντας μεγάλες αρετές, ο φόβος μας χάραξε και καθοδήγησε τον νου μας. Ξοδευτήκαμε στο να κατασκευάζουμε εχθρούς. Επινοήσαμε, καθ’ εικόνα και ομοίωση, θεούς να ευλογούν την αποστολή μας να κυριαρχήσουμε στον Πλανήτη, και επιδοθήκαμε στο να καταβροχθίζουμε τον υλικό κόσμο νομίζοντας ότι θα κερδίσουμε την Αθανασία.
Έκτοτε Τρώμε ο Ένας τον Άλλον φτιάχνοντας Αφέντες και Σκλάβους! Βασιλιάδες και Στρατούς! Κεφάλαιο και Κεφαλαιοκράτες! Φάγαμε τα Ζώα, τα Δέντρα, τα Βουνά! Κατάπιαμε θάλασσες και ποτάμια! Θέλουμε να φάμε τα Άστρα και τους Γαλαξίες! Να γίνουμε Κυρίαρχοι του Σύμπαντος!! Μάταια όμως! Όσο κι αν βαυκαλιζόμαστε για τους ατσάλινους γίγαντες που ξύνουν τον ουρανό ή τα Ιπτάμενα αντικείμενα που πάνε στο διάστημα, δυστυχώς μπήκαμε σε πτωτική πορεία γιατί ο ακραίος Ανταγωνισμός εντατικοποιεί με πυρετώδης ρυθμούς την λεηλασία της Γης και των ανθρώπων χωρίς μέτρο και όρια.
Η Κλιματική Κρίση και η Καταστροφή του Φυσικού Περιβάλλοντος είναι αποτέλεσμα της Καπιταλιστικής Ανάπτυξης! Η Θεοποίηση του Κέρδους, οι τεράστιες Ταξικές ανισότητες και ο Νόμος του Ισχυρού που στηρίζονται στο σκοταδισμό, την απληστία και το φόβο, μας φέρνουν πιο κοντά στην Δυστοπία, ακόμα και σε ένα Παγκόσμιο Πόλεμο!
Επειδή όμως ερχόμαστε από την ανυπαρξία σε ένα ταξίδι στο φως, και σε αυτό το, αναπόφευκτα, σύντομο ταξίδι καλούμαστε να ζήσουμε με την ανάγκη να κάνουμε εξελικτικά άλματα, επιβάλλεται οι Λαοί, και δη η εργατική τάξη, να αφυπνιστούν και με όπλα την Γνώση και την Συνεργασία, να κατανοήσουν την κρισιμότητα της κατάστασης. Να βασιστούν στην Αλληλεγγύη και στην Συναδέλφωση και οργανωμένα να ανακόψουν την φρενήρη πορεία της εκμετάλλευσης και της εμπορευματοποίησης των πάντων!
Είναι το στοίχημα των ανθρώπων ενάντια στην Βαρβαρότητα!
