Η γενιά Ζ, γνωστή και ως i-Generation γενιά, χαρακτηρίζει δημογραφικά τη γενιά όσων γεννήθηκαν απο το 2000 και μετά. Μιλάμε για τους νέους που μεγάλωσαν και εκτέθηκαν απο μικρή ηλικία στην τεχνολογία και σε ότι θετικό ή αρνητικό εμπεριέχει αυτή. Είναι οι έφηβοι και η δεκαετία των είκοσι που η πληροφορία απο τη μια άκρη του πλανήτη έως την άλλη, έρχεται με το πάτημα ενός κουμπιού στην οθόνη του κινητού ή υπολογιστή τους. Η γενιά που έχει μάθει όλα να τρέχουν σε γρήγορους ρυθμούς και μέσα σε αυτούς να συγκαταλέγονται πολλές φορές και ο τρόπος διασκέδασης, δικτύωσης και εκπαίδευσης τους. Είναι η γενιά που καλείται να ανταποκριθεί σε χιλιάδες ερεθίσματα, όσο το δυνατόν καλύτερα μπορεί, για να κατακτήσει μια θέση σε μια ανταγωνιστική παγκόσμια κοινωνία που θα της επιτρέψει να χτίσει το αύριο που ονειρεύεται.
Τι προϋποθέτουν όμως όλα αυτά και τι εχέγγυα χρειάζονται σήμερα οι νέοι για να ανταποκριθούν; Είναι σημαντικό εκτός απο τα σωματικά αποθέματα να φροντίζονται τόσο και τα ψυχικά; Χρειάζεται δηλαδή πέρα απο την προθυμία του σώματος και της όρεξης για ζωή και η ανάγκη για φροντίδα του πνεύματος να διακατέχεται απο υγιείς σκέψεις και συναισθήματα; Η απάντηση είναι ότι, όχι απλά χρειάζεται, αλλά επιβάλλεται και είναι απαραίτητα συστατικά και τα δύο, για τη δόμηση και φροντίδα μιας υγιούς προσωπικότητας, μέσα και έξω.
Στις μέρες μας παρατηρείται μια όλο και αυξανόμενη τάση των νέων να επικοινωνούν την ανάγκη τους για αυτή την πνευματική φροντίδα της ψυχής τους, ανταποκρινόμενοι με αυτό τον τρόπο στην εσωτερική διαμάχη που οι προκλήσεις τους καλούν καθημερινά να ανταπεξέλθουν τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Αναζητούν τρόπους και δεν ντρέπονται ή φοβούνται να παραδεχτούν τα λάθη και να αναγνωρίσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα. Μαθαίνουν ότι είναι εντάξει να εκφράζονται συναισθηματικά, να ρωτούν, να ακούνε και να συζητούν ότι νιώθουν ότι τους πιέζει. Και αυτό είναι θεμιτό και δεν κρύβει καμία αδυναμία, όπως παλιότερες γενιές θα το μετέφραζαν και θα το υποβίβαζαν ίσως, καταπιέζοντας και θαβοντας το με αυτό τον τρόπο, βαθιά μέσα στην ψυχή τους. Είναι υγιές, όπως κάθε ανάλογη επίσκεψη για θεραπεία σε ενα γιατρό άλλης ειδικότητας λόγω κάποιας ίωσης για παράδειγμα.
Η τάση αυτή λοιπόν σήμερα παρατηρείται ότι βοηθάει και ανακουφίζει τη νέα γενιά να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα της και να την κάνει να εστιάσει σε αξίες και νοήματα που με τον καιρό έχουν φθαρεί. Αξίες όπως η αλληλεγγύη, η ενσυναίσθηση, η φιλία, το φλέρτ, το χάδι, η αγκαλιά, το γέλιο, αλλά και έννοιες όπως ο πόνος, η απώλεια, η απογοήτευση, η κακή διάθεση, ο θυμός. Πυρινικές έννοιες και συναισθήματα που είναι και θα είναι πάντα ψηλά σε προτεραιότητα στη φροντίδα της ψυχικής υγείας.
Άλλωστε, αποτελεί βασικό στοιχείο πολιτισμού να μεριμνήσει η κοινωνία έτσι ώστε οι νέες γενιές να μην κουβαλήσουν μέσα τους βαθιά κρυμμένους ψυχισμούς, οι οποίοι θα αναπτύξουν φοβικούς και αποφευκτικούς μηχανισμούς απέναντι στην ίδια τη ζωή τους στο μέλλον. Είναι στοιχείο πολιτισμού να μεγαλώνουν γενιές που μέσα σε αυτή τη γρήγορη και αφιλτράριστη πολλές φορές κατανάλωση εικόνων και πληροφοριών, κάποιος να στέκεται στο πλευρό τους να τους ακούσει, κατανοήσει και φροντίσει επιστημονικά, χωρίς καμία διάθεση κριτικής, σε ότι μικρό ή μεγάλο τους απασχολεί και δεν τους αφήνει να αναπτυχθούν, να εξερευνήσουν, να ζήσουν και να δημιουργήσουν υγιείς ανθρώπινους ψυχισμούς και κατ’επέκταση συναισθηματικούς δεσμούς.
Έτσι, για εμάς τους ειδικούς, αυτή η απενοχοποίηση και τάση προσέλευσης όλο και περισσοτέρων νέων σε ψυχοθεραπευτικές ομάδες ή ατομικές συνεδρίες, αποτελεί σημάδι αλλαγής, προόδου, και πρόληψης για το μέλλον της κοινωνίας, έξω απο τα στεροτυπικά στεγανά της, και ανάγκη επανατοποθέτησης αξιών και στάσης ζωής με σημείο αναφοράς τον ίδιο τον άνθρωπο και τις αξίες υπάρξής του.
Ας γίνουμε λοιπόν όλοι αρωγοί αυτής της προσπάθεια των νέων, μεριμνόντας, στηρίζοντας και παροτρύνοντας ως κοινωνία τους νέους να βρουν διεξόδους στους δύσκολους λαβυρίνθους της ζωής, για ένα καλύτερο, με άξονα τον άνθρωπο, αύριο!
Ιωάννα Ψωμιάδη– MSc Ψυχοθεραπεύτρια
