Το ελάχιστο το οποίο θα αποτολμούσα να προτείνω αρχικά, στην επικοινωνία μας, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα αφαιρετικό σύστημα παραδοχών. Ένα υποσύνολο αρχών και σκέψεων, βασισμένο στην εκ προοιμίου συναντίληψή μας, με ότι πιθανά θα μπορούσε να αποτελέσει μια βάση συμφωνίας μεταξύ μας σήμερα. Μιλώ για μια στοχαστική ιδεολογική αλληλεπίδραση, ιδιαίτερα χρήσιμη, σε αυτούς τους δίσεκτους καιρούς, των επιβλαβών εξισώσεων, της ιδεοληπτικής ομογενοποίησης, του πολιτικού εξωραϊσμού της εκμετάλλευσης αλλά και της διάχυσης μιας συνολικά άνευρης, όσο και ανέραστης υποκουλτούρας. Συστατικά τα οποία σήμερα αποτελούν το αξιακό σύστημα μιας κοινωνίας η οποία παραπαίει, βουτηγμένη στην απροθυμία αλλά εντέλει και στην αδυναμία της να εξηγήσει τον κόσμο γύρω μας, σφιχταγκαλιάζοντας φοβικά τη μεταφυσική και τον ιδεαλιστικό μαξιμαλισμό της. Να όμως που μέσα από αυτήν, απλά εμβαπτίζεται συνειδητά σε ότι πιο αντιδραστικό και σκοταδιστικό έχει καταγραφεί ιστορικά.
Αυταπόδεικτα σχεδόν, η συνέπεια δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απόλυτη κυριαρχία του δυνατού στον αδύνατο, ο οποίος πλέον επιλέγει απλά μόνος του τη φυλακή του. Ο Άλντους Χάξλεϊ, συγγραφέας του «Θαυμαστός καινούργιος κόσμος», προειδοποιούσε την ανθρωπότητα ήδη από το 1962 λέγοντας πως: «Ένα πραγματικά αποτελεσματικό ολοκληρωτικό κράτος, θα είναι αυτό στο οποίο το ισχυρό διευθυντήριο των πολιτικών αρχηγών και της στρατιάς των μάνατζερ, ελέγχουν έναν πληθυσμό σκλάβων, χωρίς να χρειάζεται να ασκήσουν εξαναγκασμό, γιατί θα τους αρέσει η σκλαβιά τους… Και το να τους αρέσει η σκλαβιά τους, έχει ανατεθεί από τα σημερινά ολοκληρωτικά κράτη, σε υπουργεία προπαγάνδας, στους εκδότες και τους μηντιάρχες, στους δασκάλους και τους καθηγητές… Μόνο ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα υπέρ της αποκέντρωσης της εξουσίας και της αυτοοργάνωσης, μπορεί να σταματήσει τη σημερινή τάση προς ολοκληρωτισμό.» Εναγωνίως επιχειρούν να μας πείσουν, οι απολογητές του υπάρχοντος, πως η κοινωνική ολότητα είναι ενιαία και αρμονική, χωρίς εσωτερικές αντιθέσεις και ταξικές συγκρούσεις. Στόχος τους βέβαια είναι, να δικαιολογήσουν την ισχύουσα καπιταλιστική βαρβαρότητα, παρουσιάζοντάς την ως την αδιαμφισβήτητη, ακλόνητη κανονικότητα.
Όμως η πίστη μας στον ΑΝΘΡΩΠΟ είναι αυτή, η οποία πρωτίστως μας οδηγεί στα ασφαλή μονοπάτια του ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΥ αλλά κυρίως της αμφισβήτησης του κάθε είδους ολοκληρωτισμού ως καθεστηκυία τάξη. Η Ιστορική αναγκαιότητα για την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της κοινωνίας των χαωδών ανισοτήτων, τις οποίες γεννά η συσσώρευση του πλούτου στους λιγοστούς, αποτελεί πρόκριμα για την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και του πολιτισμού μας. Τέλος, σαφώς και αποτελεί μια διαδικασία, η οποία μας αφορά προσωπικά, μιας και είναι σίγουρο πως η “Ατομική” μας χειραφέτηση, περνάει μέσα από την “Συλλογική”.
Σε αυτό το σημείο σας παρακαλώ να δείξουμε την δέουσα προσοχή στην συστημική προσπάθεια υφαρπαγής των αιτιάσεων, των λύσεων ακόμη και των πολιτικών μας αρχών. Τεκμήριο των λόγων μου αποτελεί η οργανωμένη δράση, ακόμη και νεότευκτων αντιδραστικών κομματικών μηχανισμών και των εκφραστών τους. Η πολιτική έκφρασή του «χυδαίου» μετά τις τελευταίες εκλογές, τεκμηριώνεται πλέον στα παλιά και νέα ακροδεξιά κομματικά μορφώματα αλλά και στην ανώδυνη απολιτίκ δικανική άσκηση της πολιτικής.
«Η Δημοκρατία στο απόσπασμα»…
Εικόνες ντροπής για έναν λαό που αγωνίζεται καθημερινά να την «βγάλει» με την ακρίβεια να κλείνει σπίτια. Τσακίσανε την υγεία με την πλήρη αποχρηματοδότησή της, διαλύοντας το ΕΣΥ. Διαλύουν την παιδεία ωθώντας την προς την ιδιωτικοποίηση στοχεύοντας απευθείας πλέον στο άρθρο 16 του συντάγματος. Αρπάξανε την ενέργεια. Ιδιωτικοποιούν ακόμη και τα ΜΟΥΣΕΙΑ! Λεηλατούν καθημερινά την εργασία. Την αγροτιά. Τον ελεύθερο επαγγελματία. Συνταξιούχοι χωρίς δικαιώματα, περιμένουν αβοήθητοι χρόνια, βουτηγμένοι στις ψεύτικες εξαγγελίες και τις υποσχέσεις τους. Γκρεμίζουν θεμελιώδεις συνταγματικές, δημοκρατικές μας ελευθερίες. Μας απειλούν με έναν κατάπτυστο αυστηροποιημένο ποινικό κώδικα που στο βάθος του χρόνου, η εφαρμογή του οδηγεί στο αμερικάνικο μοντέλο της ίδρυσης ακόμη και ιδιωτικών φυλακών. Οι υποδομές της χώρας θα συνεχίζουν να ρημάζουν με σκοπό να περάσουν σε ιδιωτικά συμφέροντα μέσα από το εφεύρημα των ΣΔΙΤ. Εφεύρημα που και πάλι ο Ελληνικός Λαός θα αιμοδοτήσει, θα συνεχίσει να χρυσοπληρώνει υπέρ των ολιγαρχών και των πολιτικών τους υπαλλήλων.
Καταργούν εργασιακά δικαιώματα, κατακτήσεις χρόνιων αγώνων. Και θα συνεχίσουν ασκώντας μια κίβδηλη κοινωνική πολιτική – ουσιαστικά πολιτική λιμοκτονίας – στην προσπάθειά τους να αποδομήσουν το αριστερό αφήγημα της κοινωνίας, στερώντας μας κατά την άποψη των επικοινωνιολόγων τους, τα πολιτικά-ιδεολογικά επιχειρήματα αλλά και τον λόγο ύπαρξης της Αριστεράς. Θα συνεχίσουν να χτυπάνε στο ψαχνό την σπουδάζουσα νεολαία. Μια νεολαία που ασφυκτιά και πράττει το αυτονόητο για αυτήν: ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ. Αντιστέκεται στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Στην υποχρηματοδότησή της. Στην παρουσία των δυνάμεων καταστολής τους στις σχολές. Στην κατάργηση του ασύλου. Αντιστέκεται στην τερατογέννεση εξαμβλωματικών προγραμμάτων σπουδών. Προωθούν το ρουφιανιλίκι βαφτίζοντάς το «αξιολόγηση», χτυπώντας ξεδιάντροπα τους δασκάλους μας. “Δάσκαλος σκυφτός, αμόρφωτος λαός”! ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝΕ την Τέχνη, καθιστώντας τους ανθρώπους της αόρατους μα κυρίως ανυπόληπτους, υποβαθμίζοντας σπουδές και τεράστια προσπάθεια χρόνων.
Όπλα και αστυνομική καταστολή είναι οι μόνοι τομείς που χρηματοδοτούνται αφειδώς. Επιβραβεύουν την απρόκλητη αστυνομική βία με έκτακτο επίδομα. Θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν από τις κατασχέσεις των σπιτιών. Θα συνεχίσουν να λεηλατούν τον ιδρώτα μας, φευγατίζοντας δις στα νησιά Κέϋμαν και τους φορολογικούς τους παραδείσους, μέσα από τους αμέτρητους πια ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς των φιλικών τους FUNDS. Την στιγμή κατά την οποία αντίστοιχα οι τράπεζες, οι δικές τους τράπεζες, παρουσιάζουν πρωτοφανή κερδοφορία, σωσμένες αμέτρητες πια φορές από τον εργαζόμενο κόσμο και το υστέρημά του. Παραδώσαν την χώρα μετατρέποντάς την σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών γεωστρατηγικών σχεδιασμών και ορέξεων. Κι όλο μας απειλούν. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, μέσα από τις οθόνες των σκουπιδοκάναλων τους μας απειλούν. Μας απειλούν με φτώχεια, με φόβο, με πόλεμο. Σέρνουν στα δικαστήρια τους ανθρώπους μας, όταν άφοβα, τολμούν να μιλήσουν με ονόματα και «διευθύνσεις» από το βήμα της βουλής, τιμώντας τον θεσμικό τους ρόλο.
H ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ Η ΝΕΑ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ. Ο ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΔΙΠΟΛΙΣΜΟΣ ή ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ, ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΧΤΥΠΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΟΜΕΤΡΑ» ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Η ΣΠΕΚΟΥΛΑ, ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ.
Απελευθέρωση , η οποία επιχειρείται πλέον στις μέρες μας και πρωτίστως ξεκινά από τις νέες γενιές, έχοντας συμπαρασύρει και αρκετούς από όλους εμάς, τους παλαιότερους, ως «ποθούμενο». Ας αντιληφθούμε πλέον πόσο δαιμονικά αξιοποιείται ότι είναι δυνατόν ως ιδανική ευκαιρία προκειμένου να φύγει η ατζέντα από την συζήτηση από το έγκλημα στα Τέμπη. Με κυνισμό και εμμονή στην ιδιωτικομανία η κυβέρνηση επιμένει στην ιδιωτικοποίηση του νερού.
ΑΧ ΕΥΡΩΠΗ, ΕΣΥ ΜΑΣ ΜΑΡΑΝΕΣ.
Η ένταξή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτέλεσε έναν αριστοτεχνικό πολιτικό συμβιβασμό προκειμένου να μην αλλάξει ο γαιοστρατηγικός προσανατολισμός της. Ερήμην πάντα του λαού της. Η αστική τάξη αποφάσισε και υλοποίησε την οριστική πρόσδεση του τόπου στο άρμα των ιμπεριαλιστικών αναγκών και επιλογών, του πέραν του Ατλαντικού παράγοντα αλλά και του ασθμαίνοντος ουραγού του από την εποχή – καμπή της περιβόητης μεταπολίτευσης. Ναι. Υπήρξε το όραμα της Ευρώπης των λαών, μα ξεπουλήθηκε εν τη γενέσει του, διατηρώντας και διευρύνοντας τις ανισότητες αρχικά μεταξύ βορρά και νότου. Η πολιτική διαβούλευση και οι πιθανές συμμαχίες αναιρέθηκαν μέσα από ένα κοροϊδιλίκι μη δυνατότητας λήψης ουσιαστικών αποφάσεων, οδηγώντας την Ενωμένη Ευρώπη στην θεσμική της αποδυνάμωση.
Η ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία αλλά και η γενοκτονία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού αποτελούν βαρύτατο άχθος για αυτήν την Ευρώπη των συμφερόντων, των λόμπι, τους ψευδεπίγραφους θεσμούς της αλλά και όποιες πολιτικές επιλογές οδηγούν σήμερα στην ενθάρρυνση και ενίσχυση των πολέμων αυτών. Η Ε.Ε στις μέρες μας έχει πλέον μετατραπεί σε μια αδίστακτη στρατιωτική λυκοσυμμαχία απολύτως δουλική στις επιταγές του αμερικάνικου παράγοντα. Η εξαγόμενη πλέον οικονομική κρίση της μέχρι πρότινος κραταιής Γερμανίας άρχισε να εμφανίζει τα πρώτα συμπτώματα της επερχόμενης οικονομικής κατάρρευσης.
ΕΜΕΙΣ; ΠΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ;
Η προσπάθεια αποπολιτικοποίησης της ζωής μας αποτελεί το ισχυρότερο όπλο απέναντι στην αριστερή σκέψη, ως εργαλείο πολιτικής ανάλυσης, σύνθεσης, ιδεολογικής εμβάθυνσης αλλά και ενσυναίσθησης. Με αγωνιστική δράση και αφοσίωση οφείλουμε να περιφρουρήσουμε τους ανθρώπους μας αλλά και τους εαυτούς μας. Μόλις λίγες ημέρες πριν τις Ευρωπαϊκές εκλογές η βουλιμία σε συνδυασμό με την ανυπομονησία, εκδηλώνεται με τον πιο κυνικό τρόπο από την μειοψηφική (λόγω της εκτεταμένης αποχής) κυβέρνηση της Ν.Δ. Λίγο πιο πίσω, κρυμμένα στις φασιστικές σκιές που έσπειραν, τα ολιγαρχικά συμφέροντα ξερογλείφονται, δείχνοντάς μας τα δόντια τους με άμεσο στόχο τους τη Συνταγματική αναθεώρηση, την παραπέρα καταστροφή του περιβάλλοντος, την επιβολή των εξορύξεων, την ευρύτατη επιβολή της καταστολής και πάλι στα ΑΕΙ και στις δίκαιες διεκδικήσεις μας. Ας είστε σίγουρ@ πως η λίστα θα «εμπλουτίζεται» μέρα με τη μέρα. Θέλουν να δείξουν πρόσωπο απόλυτης κυριαρχίας, στιβαρής κυβερνησιμότητας, εικονικής κανονικότητας! Ένας νέος «μονάρχης» γεννιέται και αποφάσισε να μας κυβερνήσει «ελέω Θεού». Εμείς; Τι θα κάνουμε ολ@ εμείς;
Το χρέος μας ως πολίτες προς την χειραφέτηση της καταταλαιπωρημένης κοινωνίας μας οφείλουμε να το σηκώσουμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Να το αναλάβουμε με θάρρος. Ας τους αποδομήσουμε εκεί έξω όπου οι δρόμοι αναπνέουν ελεύθεροι. «Από γιορτή σε γιορτή». Ας μην τους επιτρέψουμε να μας ψαλιδίζουν τα φτερά, τα όνειρά μας. Δεν πρόκειται να σταματήσουν. Ας τους «αφοπλίσουμε» αναδεικνύοντας την αλήθεια των επιχειρημάτων μας αλλά και την δύναμη του πραγματικά κυρίαρχου Λαού, μέσα από την κινηματική μας ζωή. Όχι του 25% του πλασματικού εκλογικού σώματος λόγω αποχής.
Επιθυμούμε μια νέα διαδρομή κατά την οποία όλοι εμείς, ο κόσμος, ο λαός μας θα αποτελεί τον τελικό θεσμικό επί της ουσίας κριτή και συνδιαμορφωτή της πολιτικής ζωής. Κάτι που θα προήγαγε την ποιότητά μας, οδηγώντας μας σταδιακά και στην αναγνώριση της συνευθύνης μας. Μια ευθύνη την οποία μπορούμε να διαχειριστούμε, μιας και το νοιώθουμε οι ίδιοι πλέον, πως οφείλουμε να καθορίζουμε ένα μεγάλο κομμάτι από την τύχη μας. Η γραφειοκρατική αντίληψη για την λειτουργία της πολιτικής, η απονεύρωση των δημοκρατικών διαδικασιών, η μη τήρηση του σεβασμού στον ανοιχτό διάλογο αλλά και τον δημόσιο ωφέλιμο χρόνο, οδήγησε στην πολιτική απόγνωση. Αυτό αποτέλεσε και την βάση για το οριστικό χτύπημα της αριστερής σκέψης αλλά και το μήνυμα προς την κοινωνία. «Κούρασε η Αριστερά», οπότε καλώς ήρθες Χόλυγουντ…
Η ισχνή κινητικότητα στους εργασιακούς χώρους, τα σωματεία και τις ομοσπονδίες, δεν αποτελεί απλά μόνον μια αδυναμία. Ήταν πολιτική επιλογή αυτή η οποία χάρισε την απαιτούμενη σιωπή για την επίσης «ελέω θεού» διοίκηση του κράτους. Σήμερα έχουμε περάσει στον μεσσιανισμό αμερικάνικου τύπου με το απολιτίκ στοιχείο να τροφοδοτεί την έξαψη στο θυμικό. Η ανάγκη για μια άνευ όρων και πολιτικών αιτουμένων κυβερνησιμότητα, για μια ακόμη φορά, βοηθά στην εξαπάτηση χιλιάδων ανθρώπων. Ωστόσο, εμείς οφείλουμε να σταθούμε απέναντι στην ιδιώτευση στην οποία οδηγούνται κατά χιλιάδες πια Δημοκράτες, αριστεροί στο φρόνημα πολίτες.
ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΑ 25 – ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ;
Είναι οι ίδιοι αυτοί κύκλοι των συμφερόντων των ολιγαρχών οι οποίοι πάσχισαν με κάθε τρόπο και κατάφεραν τελικά, μέσα από την προπαγάνδα αποδόμησης, να μείνει το ΜεΡΑ25 εκτός βουλής, ώστε να πάψει να «ενοχλεί» λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους, αποδομώντας το ολιγαρχικό αφήγημα, τα κυνικά επιχειρήματα αλλά και τις βάναυσες πρακτικές του. Προσπαθούν να εξαφανίσουν από το «κάδρο» της πολιτικής μας ζωής, τον μοναδικό πολιτικό ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ μέχρι πρότινος φορέα, ο οποίος στην πράξη κινητοποιείται υπέρ των ανθρώπων του κινήματος (ριζοσπαστικοποιημένους νέες και νέους) κάθε φορά που oι άνθρωποι αυτοί «μπουζουριάζονται», με βάση νόμους εκτρώματα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή όπου καταπατούνται ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, κατακτήσεις χρόνων, το ΜεΡΑ 25 και οι άνθρωποί του, είναι ο πολιτικός οργανισμός που στέκεται ξεκάθαρα απέναντι στην κρατική βία και καταστολή. Απέναντι σε κύκλους οι οποίοι επιθυμούν σφοδρά την ανάσχεση της διεθνιστικής δράσης του DIEM25 όπως για παράδειγμα το κίνημα για την απελευθέρωση του Τζούλιαν Ασάνζ.
ΜΕΡΑ 25 – ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Γιατί πολύ απλά:
Τα αιτήματά μας καθορίζουν πλέον την πολιτική ατζέντα. Η ανυπακοή αποτελεί δείγμα γραφής του ΜεΡΑ25 στον δρόμο. Μην επιτρέψουμε να μας το αποσπάσουν. Οι πολιτικές μας θέσεις, ακόμη και ως κυβερνητικό αφήγημα, δεν ήταν σε καμία περίπτωση πολιτικός μικρομεγαλισμός. Αποτέλεσαν στιβαρή πρόταση διαφυγής για την χρεοκοπημένη μας δουλοπαροικία και σήμερα είναι επίκαιρες όσο ποτέ.
Εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε…
Να ζούμε ανασαίνοντας ελεύθερα μέσα από το άρωμα του μέλλοντος των παιδιών μας…
Να επιμείνουμε να ζούμε και να δημιουργούμε σε αυτόν τον τόπο, με αναμνήσεις από το συναρπαστικό μας μέλλον…
Δημήτρης Ζερβουδάκης
υποψήφιος ευρωβουλευτής
(τραγουδοποιός)
