Σύμφωνα με την «διάταξη Βορίδη», και υπό την απειλή ποινικής δίωξης για παράβαση καθήκοντος με δόλο, οι Δημοτικές αρχές καλούνται να ασκήσουν έφεση κατά των πρωτόδικων αποφάσεων , που δικαιώνουν εργαζόμενους των Δήμων σε υποθέσεις που αφορούν τον προσδιορισμό ή τη μετατροπή της εργασιακής τους σχέσης (δλδ. εργαζόμενοι που προσλήφθηκαν για έκτακτες και απρόβλεπτες ανάγκες και τελικά καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δήμου).
Οι δημοτικές παρατάξεις του Βύρωνα μας απαντούν στα παρακάτω ερωτήματα:
- Ποια είναι η άποψη σας για τη «διάταξη Βορίδη» και που πιστεύετε ότι στοχεύει;
- Πώς κρίνετε τις πρόσφατες εξελίξεις στον Δήμο μας, σχετικά με την άσκηση έφεσης κατά των 32 εργαζομένων στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς;
- Πώς σχεδιάζετε να αντιμετωπίσετε περαιτέρω το συγκεκριμένο θέμα, αλλά και γενικότερα, ποιες οι ενέργειες που προτείνετε προκειμένου να εξασφαλιστεί η συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοτέλεια της αυτοδιοίκησης;
H «διάταξη Βορίδη», το άρθρο 37 του ν. 4915/2022, στόχο έχει να εμποδίσει τους ΟΤΑ α` και β` βαθμού να αποδεχθούν δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν εργαζομένους και να οδηγήσει, με την εξάντληση των ενδίκων μέσων που επιβάλλει, στην τελική απόρριψη των αγωγών των εργαζομένων. Τούτο δε, επειδή η νομολογία του Αρείου Πάγου, όπως έχει διαμορφωθεί εδώ και πολλά έτη, είναι σταθερά αρνητική στην αποδοχή τέτοιων αγωγών, με την επίκληση της συνταγματικής απαγόρευσης μετατροπής συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Έτσι, ακόμη και σε περιπτώσεις που θα βρεθεί δικαστική σύνθεση που θα δικαιώσει πρωτόδικα ή ακόμη και κατ` έφεση τους εργαζομένους, με τη διάταξη του νόμου Βορίδη διασφαλίζεται ότι η αγωγή τους τελικά θα απορριφθεί. Η διάταξη αυτή, που είναι εξόφθαλμα αντεργατική, παραβιάζει αφενός την αρχή της ισότητας και αφετέρου τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτονομία των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης. Ενώ δηλαδή, οποιοσδήποτε άλλος διάδικος σε μία εργατική δίκη έχει τη δυνατότητα, σύμφωνα με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, να αποδεχθεί την πρωτόδικη κρίση της ελληνικής δικαιοσύνης, στην περίπτωση των ΟΤΑ δεν καταλείπεται στην ευχέρεια του διαδίκου να αποφασίσει αν θα αποδεχθεί μία τέτοια απόφαση, αλλά επιβάλλεται η εξάντληση των ενδίκων μέσων. Παράλληλα, επί της ουσίας οι ΟΤΑ όχι μόνο στερούνται του δικαιώματος να αποδεχθούν την αγωγή των εργαζομένων, αλλά και την πρωτόδικη απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης επ` αυτής, έστω και αν η αγωγή και η απόφαση είναι βάσιμη και ορθή αντίστοιχα, αλλά και εξαναγκάζονται έτσι να αποστερηθούν απολύτως απαραίτητο προσωπικό που καλύπτει (επί πολλά έτη) πάγιες και διαρκείς ανάγκες τους, ζωτικές για την τοπική κοινωνία.
Στο πλαίσιο της κυβερνητικής γραμμής τήρησης της διάταξης Βορίδη, ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο δικαίωσης εργαζομένων, κινείται και η ακύρωση από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής της υπ` αριθμόν 14/2025 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου Βύρωνα περί μη άσκησης ενδίκων μέσων κατά της πρωτόδικης απόφασης που δικαίωσε 32 εργαζόμενους στους Παιδικούς Σταθμούς του Δήμου μας. Η ακύρωση αυτή είχε ως συνέπεια η Νομική Υπηρεσία του Δήμου οίκοθεν (χωρίς εντολή ή μεσολάβηση της δημοτικής αρχής) να ασκήσει, όπως όφειλε κατά νόμο για να μην αντιμετωπίσουν τα στελέχη της ποινικές και πειθαρχικές κυρώσεις, έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης. Μετά την ακύρωση δηλαδή από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου νομικά δεν υπήρχε δεσμευτική για την Νομική Υπηρεσία απόφαση για μη άσκηση ενδίκων μέσων και όφειλε αυτή να προβεί σε έφεση, όπως όριζε η διάταξη Βορίδη, κάτι που έκανε. Είναι προφανές ότι η άδικη αυτή απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, που βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με την κυβερνητική γραμμή, παρατείνει την ομηρία των 32 εργαζομένων και αποστερεί από τον Δήμο μας τη δυνατότητα να επιλύσει το θέμα της στελέχωσης των Βρεφονηπιακών Σταθμών του με τρόπο μόνιμο, σταθερό και δίκαιο.
Ως δημοτική αρχή καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε για πολλοστή φορά τη διάταξη Βορίδη, αλλά και την απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και παραμένουμε αταλάντευτα στο πλευρό των 32 εργαζομένων μέχρι την τελική δικαίωσή τους. Θα προσδιορίσουμε την όποια περαιτέρω πορεία της δίκης σε συνεννόηση με τους 32 εργαζομένους και, αν τελικά γίνει η δίκη (εφόσον δηλαδή η διάταξη Βορίδη δεν καταργηθεί), θα συνομολογήσουμε ως Δήμος την αγωγή τους. Παράλληλα θα φέρουμε ξανά το θέμα στα συλλογικά όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΚΕΔΕ και ΠΕΔΑ) και θα εντείνουμε μαζί με τους εργαζομένους τον αγώνα για την κατάργηση της άδικης και αντεργατικής αυτής διάταξης, ενώ ευελπιστούμε και σε αλλαγή της άδικης πάγιας νομολογίας του Αρείου Πάγου. Πιστεύουμε ότι τελικά με τη σθεναρή αντίσταση, την πίεση και τον αγώνα όλων, η διάταξη αυτή θα καταργηθεί και οι εργαζόμενοι που σήμερα είναι όμηροι αυτής της αντεργατικής πολιτικής θα δικαιωθούν.
Ο νόμος Βορίδη στοχεύει στην αποτροπή της μονιμοποίησης συμβασιούχων που καλύπτουν ανάγκες των Δήμων. Δημιουργήθηκε εξαιτίας του γεγονότος, ότι αρκετοί Δήμοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας έκαναν υπερβολικές προσλήψεις με διαδικασίες έκτακτης ανάγκης. Και αυτοί οι εργαζόμενοι τώρα θέλουν να νομιμοποιηθούν.
Στην περίπτωση του Δήμου μας αυτό δεν ισχύει. Στον Βύρωνα, η εφαρμογή της διάταξης Βορίδη, έχει οδηγήσει στην άσκηση έφεσης κατά 32 εργαζομένων στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, παρά το γεγονός ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν αποδείξει την αξία τους και συμβάλλουν ουσιαστικά στη λειτουργία των υπηρεσιών του Δήμου.
Η άποψή μας είναι ότι η διάταξη Βορίδη, στην διατύπωσή της, λαμβάνει οριζόντια μέτρα, χωρίς να υπάρχουν κανόνες που να εντοπίζουν τους εργαζόμενους οι οποίοι καλύπτουν απαραίτητες και ουσιαστικές θέσεις εργασίας.
Για εμάς, δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η διάταξη αυτή αδικεί κάποιες περιπτώσεις, γι’ αυτό και στόχος μας είναι να βρεθεί μια λύση, βάσει λογικής και όχι λαϊκισμού. Είναι ξεκάθαρο, ότι οι εργαζόμενοι του δήμου μας, μας έχουν στο πλευρό τους. Είναι δεδομένο ότι θα προβούμε στην όποια ενέργεια κριθεί απαραίτητη, υπό την καθοδήγηση και των νομικών εκπροσώπων τους, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος και οι άνθρωποι αυτοί να βρουν το δίκιο τους. Πέραν αυτού ωστόσο, εκτιμούμε ότι οι δήμοι οφείλουν να προχωρήσουν στις απαραίτητες ενέργειες, προκειμένου η διάταξη Βορίδη να τροποποιηθεί ώστε τυχόν αδικίες, όπως αυτή που διαπράττεται στην περίπτωση των εργαζομένων στον Βύρωνα, να διορθωθούν. Τέτοιες ενέργειες θα μπορούσαν να είναι:
1. Εξαίρεση των εργαζομένων που καλύπτουν πάγιες ανάγκες
– Να προβλεφθεί ρητά ότι ο νόμος δεν ισχύει για εργαζομένους των οποίων η εργασία έχει κριθεί από δικαστικές αποφάσεις ότι καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
– Οι δήμοι να έχουν τη δυνατότητα να αποδεχθούν τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις χωρίς την υποχρέωση έφεσης.
2. Διακριτική ευχέρεια των δήμων
– Να δοθεί στους δήμους η αρμοδιότητα να αποφασίζουν εάν θα ασκήσουν έφεση ή όχι, αντί να είναι υποχρεωμένοι να το πράξουν.
– Να λαμβάνεται υπόψη η δημοσιονομική κατάσταση του δήμου και οι ανάγκες των υπηρεσιών του.
3. Μηχανισμός αξιολόγησης αναγκών
– Να δημιουργηθεί ανεξάρτητη επιτροπή που θα εξετάζει κατά περίπτωση αν οι εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, πριν επιβληθεί η άσκηση έφεσης.
– Η επιτροπή να αποτελείται από εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, των εργαζομένων και του Υπουργείου Εσωτερικών.
4. Μετατροπή συμβάσεων υπό προϋποθέσεις
– Να θεσπιστεί διαδικασία που επιτρέπει τη μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, εφόσον αποδεικνύεται ότι ο εργαζόμενος καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες για τουλάχιστον τρία χρόνια.
5. Αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου για τους συμβασιούχους
– Να καθοριστούν με σαφήνεια οι κατηγορίες εργαζομένων που πρέπει να έχουν μόνιμες συμβάσεις, ώστε να αποφεύγονται οι επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου για θέσεις που είναι διαρκώς αναγκαίες.
6. Διαβούλευση με φορείς της αυτοδιοίκησης
– Πριν από οποιαδήποτε αλλαγή, να προηγηθεί διαβούλευση με τους δήμους, τις περιφέρειες και τους εργαζομένους ώστε να βρεθεί κοινά αποδεκτή λύση.
Ενδεχομένως, λοιπόν, αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν να συμβάλουν σε ένα πιο δίκαιο και λειτουργικό σύστημα που προστατεύει τους εργαζομένους, χωρίς να υπονομεύει τη διαφάνεια και τη νομιμότητα στις προσλήψεις.
1. Η διάταξη Βορίδη (άρθρο 37 του Ν.4940/2022) που ψηφίστηκε από την Ν. Δημοκρατία, αντικατέστησε αντίστοιχη διάταξη που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατά την οποία δεν ήταν υποχρεωτική η άσκηση έφεσης κατά των πρωτόδικων αποφάσεων που δικαιώνουν εργαζόμενους του Δήμου.
Οι 32 εργαζόμενοι των παιδικών σταθμών καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες γι αυτό και το δικαστήριο στον α’ βαθμό αποφάσισε την μετατροπή των συμβάσεων τους σε αορίστου χρόνου.
Πέραν όμως των νόμων και των διατάξεων, η διάταξη Βορίδη «βλάπτει σοβαρά την αυτοδιοίκηση» διότι καταργεί το αυτοδιοίκητό της και αποψιλώνει τους δήμους από μόνιμο προσωπικό. Και το κυριότερο, διότι οι γονείς των παιδιών που φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου μας, θα ήθελαν οι παιδαγωγοί να είναι μόνιμοι υπάλληλοι και να μην αλλάζουν κάθε χρόνο, στις ευαίσθητες αυτές μικρές ηλικίες.
Γνωρίζουμε άλλωστε πολύ καλά, ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης της Ν. Δημοκρατίας, στοχεύει στη μείωση των μόνιμων υπαλλήλων των Δήμων, έχοντας στο μυαλό της να ιδιωτικοποιούνται συνεχώς υπηρεσίες και δομές του δημοσίου, όπως είναι και οι παιδικοί σταθμοί.
2. Ο Δήμος Βύρωνα, και επί της δικής μας διοίκησης αλλά και μετέπειτα, δεν άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης για 2 χρόνια όπως είχε το δικαίωμα. Επειδή όμως το χρονικό αυτό περιθώριο έληγε, οι εργαζόμενοι ζήτησαν να μην ασκηθεί έφεση. Στο δημοτικό Συμβούλιο με πρόταση του ίδιου του Δημάρχου, ομόφωνα αποφασίσαμε πράγματι, να μην ασκήσουμε έφεση. Η απόφαση στάλθηκε από τον Δήμαρχο στην αποκεντρωμένη διοίκηση για έλεγχο -ως μη όφειλε- και αυτή βέβαια την απέρριψε. Κατόπιν αυτού ο Δήμαρχος, χωρίς να ενημερώσει κανέναν, άλλαξε την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης. Η τακτική αυτή του Δημάρχου καταδικάστηκε από όλες της παρατάξεις της αντιπολίτευσης και από το Σωματείο των εργαζομένων.
3. Η παράταξη μας ‘‘Δημοτική Πρωτοβουλία ΣΤΑΣΗ ΒΥΡΩΝΑ’’ και εγώ προσωπικά, καταδικάσαμε την κοροϊδία του Δημάρχου απέναντι στο Δημοτικό Συμβούλιο και στους ίδιους τους εργαζόμενους. Γνωρίζουμε ότι στο εφετείο τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα, παρόλα αυτά, όταν θα συζητηθεί θα είμαστε εκεί για να υπερασπισθούμε τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα προτείναμε στο Δημοτικό Συμβούλιο μία σειρά από μέτρα και ενέργειες ώστε να διεκδικήσουμε την κατάργηση αυτής της διάταξης του Ν.Βορίδη. Προτείναμε δηλαδή, την έντονη διαμαρτυρία μας προς την αποκεντρωμένη και το Υπουργείο Εσωτερικών και συναντήσεις με όλα τα πολιτικά κόμματα της Βουλής. Να συντονισθούμε ακόμη με όλους τους Δήμους που έχουν αντίστοιχο πρόβλημα, καθώς και τα όργανα της Αυτοδιοίκησης (ΚΕΔΕ,ΕΝΠΕ,ΠΕΔΑ). Σήμερα δηλαδή που η κυβέρνηση είναι σε υποχώρηση, πιστεύουμε ότι είναι ώρα ώστε με ένα συντονισμένο αγώνα να πετύχουμε αυτόν το στόχο.
1. Εδώ και πολλά χρόνια, από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις γίνεται μια συνεχής προσπάθεια να αντικατασταθεί -και στους ΟΤΑ- η μόνιμη και σταθερή εργασία με ελαστικές σχέσεις εργασίας, με συμβάσεις λίγων μηνών μέσω διάφορων προγραμμάτων με ημερομηνία λήξης. Ταυτόχρονα, με μια σειρά αντιλαϊκών πράξεων, όπως είναι και η τροπολογία Βορίδη, μπαίνουν εμπόδια στη μονιμοποίηση εργαζόμενων και προωθείται ουσιαστικά η απόλυσή τους, ώστε να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ως άμεσο αποτέλεσμα της έλλειψης προσωπικού. Αυτόν το βασικό στόχο της «τροπολογίας Βορίδη» τον έχουν υπερασπιστεί με θέρμη οι Δημοτικές Αρχές τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και όλων των φυλών του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο που αυτοί είναι που σπεύδουν να εφαρμόσουν και την τροπολογία Βορίδη ενάντια στους εργαζόμενους, αυτοί είναι που προωθούν και τις ιδιωτικοποιήσεις μέσω ΣΔΙΤ, ΚΟΙΝΣΕΠ κ.ά.
2. Η συνειδητή πολιτική στάση -και όχι η αναγκαστική, όπως σκόπιμα λέγεται- της εκλεκτής του ΠΑΣΟΚ Δημοτικής Αρχής απέναντι στους εργαζόμενους, οι τακτικισμοί από την πλευρά της διοίκησης Σωτηρόπουλου και όσα ακολούθησαν επιβεβαίωσαν ακόμα μια φορά ότι αυτά τα κόμματα και οι παρατάξεις τους, ανεξάρτητα από το τι λένε, έχουν πάρει οριστικά διαζύγιο από τις εργατικές-λαϊκές διεκδικήσεις. Όπως σε όλες αυτές οι αποφάσεις, έτσι και σε αυτή υπάρχει ταξικό αποτύπωμα. Ζημιωμένοι θα βγουν οι εργαζόμενοι που μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους, οι δημότες-γονείς των παιδικών σταθμών με την μελλοντική υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, ιδιωτικοποίηση κ.ά., δηλαδή τα γνωστά υποζύγια. Κερδισμένοι θα βγουν όσοι περιμένουν στη γωνία από τις μελλοντικές ιδιωτικοποιήσεις. Δηλαδή, τα γνωστά παράσιτα.
3. Η Λαϊκή Συσπείρωση, οι εκλεγμένοι με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, είτε από θέση πλειοψηφίας, είτε ως αντιπολίτευση, από την πρώτη στιγμή κάλεσαν σε απειθαρχία στην τροπολογία Βορίδη. Αυτό που προτείναμε στη Δημοτική Αρχή του κ. Σωτηρόπουλου είναι αυτό που έκανε η Λαϊκή Συσπείρωση στο γειτονικό μας Δήμο Καισαριανής, αλλά και σε όλους τους Δήμους που ασκεί τη διοίκηση, όπου με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν ασκήθηκε έφεση, παρά τις πειθαρχικές, αστικές και ποινικές συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν για όσους απειθαρχήσουν. Αυτό δεν είναι απλά τεχνικό θέμα, αλλά βαθιά πολιτικό. Ταυτόχρονα, διαχρονικά αναδεικνύουμε το αντιδραστικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί από ένα εχθρικό κράτος που δουλεύει ενιαία για τα συμφέροντα των λίγων, ένα πλαίσιο που δεν παίρνει βελτιώσεις παρά μόνο ανατροπή. Αυτό που εμείς προτάσσουμε δηλαδή, μαζί με τα άμεσα αιτήματα όπως είναι η κατάργηση της τροπολογίας Βορίδη, η μονιμοποίηση των συμβασιούχων κ.ά., είναι η αναγκαιότητα να γιγαντώσει ένα κίνημα που θα αμφισβητεί συνολικά την πολιτική που διαρκώς «γεννάει» αντιλαϊκούς νόμους και τροπολογίες. Σε αυτόν το δρόμο έχουμε και θα έχουμε και άμεσες κατακτήσεις.
1. Ο ν. Βορίδη είναι αντιδημοκρατικός και αντεργατικός, θωρακίζει το αντιδραστικό συγκεντρωτικό πλαίσιο λειτουργίας των δήμων. Η συγκεκριμένη διάταξη επιβάλλει τι να κάνουν οι δήμοι (που υποτίθεται ασκούν αυτοδιοίκηση), ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων και τις απαιτήσεις σε μόνιμο προσωπικό για την κάλυψη των αναγκών των κατοίκων. Στοχεύει μέσω και των δήμων να επεκτείνει την προσωρινή εργασία, ώστε να καθιερώνεται το μοντέλο της επισφάλειας, μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε περιπλανώμενους ομήρους χωρίς δικαιώματα, με συνεχή ανασφάλεια για το μέλλον της εργασίας τους.
Βέβαια, αν οι δημοτικές αρχές έχουν θέληση να υπερασπίσουν το δίκιο για κατοίκους και εργαζόμενους, μπορούν να απειθαρχήσουν σε αυτές τις άδικες διατάξεις, να μην προσφεύγουν και ταυτόχρονα να απαιτήσουν δυναμικά αλλαγή του νόμου. Αλλά, οι δήμαρχοι δειλοί και άβουλοι συνάμα, εφαρμόζουν το νόμο με διάφορες δικαιολογίες και τερτίπια.
2. Η απόφαση της δημοτικής αρχής Σωτηρόπουλου, που αφορά τις ζωές 32 εργαζόμενων του δήμου, είναι απαράδεκτη και καταδικαστέα. Καταπατά ομόφωνη απόφαση του δημ. συμβουλίου και χωρίς καν ενημέρωσή του, ασκεί έφεση για να απολυθούν οι εργαζόμενοι. Επρόκειτο, όπως φαίνεται, για προσχεδιασμένη μεθόδευση του Σωτηρόπουλου, αφού στο δημ. συμβούλιο ημ. 25/2/25 υποστήριξε την απόφαση να μη γίνει έφεση, έσπευσε να την στείλει με περισσή σπουδή για έγκριση στην αποκεντρωμένη διοίκηση και την ίδια μέρα που γνωστοποιήθηκε η αναμενομένη απόρριψή της, στις 5/3, προχώρησε σε κατάθεση έφεσης, όταν στις 7/3 έληγε το χρονικό όριο για αυτήν.
Οι εργαζόμενοι παραμένουν όμηροι της κυβέρνησης, της δημ. αρχής και των προγραμμάτων με ημ. λήξης κα εδώ πρόκειται και για τον ευαίσθητο τομέα της φροντίδας των βρεφών και νηπίων των παιδικών σταθμών. Αυτή η πολιτική των κυβερνήσεων, των συστημικών κομμάτων, που εφαρμόζουν και οι καθεστωτικές δημοτικές παρατάξεις, λέγοντας μας ότι δεσμεύονται να την υλοποιούν από τα μνημόνια και την Ε.Ε., είδαμε που οδηγεί, απαξιώνοντας τις ζωές μας για τα κέρδη των ισχυρών.
3. Ο συνδυασμός της Αριστερής Παρέμβασης-Ριζοσπαστικής Ενωτικής Κίνησης-συνεργαζόμενων, έχει από την αρχή πάρει θέση ενάντια στο νόμο Βορίδη. Μαζί με άλλες αριστερές, ριζοσπαστικές, αντικαπιταλιστικές κινήσεις από όλη την Ελλάδα εκδώσαμε κοινές ανακοινώσεις, συμμετείχαμε σε κινητοποιήσεις έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών, κάναμε παραστάσεις. Γίνεται φανερό ότι σε μια εποχή, όπου οι συνεχείς αναδιαρθρώσεις μετατρέπουν την «τοπική αυτοδιοίκηση», σε προέκταση του κεντρικού κράτους, το πραγματικό δίλημμα που τίθεται και πρέπει να απαντήσουν και οι τωρινοί αλλά και οι επίδοξοι δημοτικοί άρχοντες είναι «αυτοδιοίκηση ή νομιμότητα;» διότι αυτές οι έννοιες έγιναν ασύμβατες. Εμείς στηρίζουμε με τις δράσεις μας την καταδίκη αυτών των πολιτικών και την ανάγκη ανυπακοής και απειθαρχίας στους άδικους νόμους.
Αυτό τον αγωνιστικό δρόμο θα συνεχίσουμε για να καταργηθεί ο νόμος, να ανατραπεί η αντεργατική, δολοφονική πολιτική της κυβέρνησης και όσων άλλων κάνουν τα ίδια. Να έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά όλοι οι εργαζόμενοι στο δήμο και παντού, να έχουμε δημόσιες επαρκείς υπηρεσίες πρόνοιας, παιδείας, υγείας, μεταφορών, προσβάσιμες σε όλους. Να μείνουν με μόνιμη και σταθερή σχέση στην εργασία τους και οι 32 εργαζόμενοι.
