Της Ήλιας Ιατρού
Ξέρετε ποιο είναι το πιο τρομακτικό, το πιο επικίνδυνο σημείο της χώρας; Το αεροδρόμιο. Η κυβέρνηση και τα κανάλια το κρατούν μυστικό, αλλά κάτι πολύ ανησυχητικό συμβαίνει εκεί. Μια άγνωστη ακτινοβολία προκαλεί σοβαρές μεταλλάξεις, ακόμη και σε όποιους απλώς περνούν από εκεί. Όσοι ταξιδεύουν και περνούν από τα ανιχνευτικά μηχανήματα, ή οι εργαζόμενοι (που εκτίθενται κάθε μέρα στην ακτινοβολία τους) διατρέχουν ανυπολόγιστο κίνδυνο και κανείς δεν κάνει τίποτα γι αυτό.
Δεν με πιστεύετε; Αν δεν φοβάστε να πλησιάσετε, θα χρειαστείτε μόνο λίγη παρατηρητικότητα για να το δείτε. Σταθείτε έξω από ένα κτίριο – αφίξεων, αναχωρήσεων, δεν έχει σημασία. Εκεί, ανάμεσα στα λεωφορεία, τα ταξί και τους ταξιδιώτες, θα παρατηρήσετε ένα παράξενο φαινόμενο: μόλις ένας τουρίστας κάνει να πατήσει την άκρη του παπουτσιού του στη διάβαση, αμέσως, όλοι οι οδηγοί κοκκαλώνουν! Ναι, δεν αστειεύομαι. Μένουν ακίνητοι, σαν φαντάροι σε ταξιαρχική επιθεώρηση. Ναι, οι οδηγοί που πριν λίγο, στην πόλη, δεν έβλεπαν εκείνες τις άσπρες γραμμές πάνω στο δρόμο, αρχίζουν ξαφνικά να τις διακρίνουν. Και, ω, τι θαύμα, όχι μόνο τις βλέπουν, αλλά ξαφνικά κατανοούν τη σημασία τους. Το νευρικό σύστημα επηρεάζεται κι εκείνο – το πόδι πάει μόνο του στο φρένο. Οι αλλαγές όμως δεν περιορίζονται εκεί – αντίθετα, φαίνεται να επεκτείνονται και στον ψυχισμό. Αλλιώς πώς να εξηγήσω την απόλυτα ανθελληνική μακαριότητα με την οποία αντιμετωπίζουν ολόκληρα μπουλούκια από τουρίστες που περνούν με καρότσια, βαλίτσες και μωρά που κλαίνε; Ασφαλώς θα πιστεύετε πως έτσι και πέσει ένα αρκουδάκι στη μέση της διάβασης, οι οδηγοί θα τους δώσουν να καταλάβουν πως δεν επιτρέπονται τέτοιες καθυστερήσεις, σωστά; Ε, λοιπόν τίποτα. Οι οδηγοί περιμένουν ήρεμοι σαν γιόγκι σε διαλογισμό, χωρίς ποτέ το χέρι να πάει στην κόρνα, χωρίς ποτέ να ακουστούν όλα εκείνα τα υπέροχα επίθετα που φανερώνουν τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και τη δημιουργικότητα των ομιλητών της!
Σας το λέω με πόνο ψυχής, ο ελληνισμός κινδυνεύει στο αεροδρόμιο. Θέλω να πιστεύω πως ο μόνος λόγος που δεν έχουμε αντιληφθεί το φαινόμενο είναι διότι η κυβέρνηση τηρεί απόλυτη μυστικότητα ώσπου να μελετηθεί και να βρεθεί κάποια λύση. Πρόκειται για θέμα εθνικού συμφέροντος να βρεθεί η πηγή αυτών των ξαφνικών μεταλλάξεων που προσδίδουν στα ανύποπτα θύματα τόσο ανθελληνικά χαρακτηριστικά. Είναι γνωστό πως «Δεν αλλάζει ο Έλληνας», πράγμα που κάνει την κατάσταση ακόμη πιο ανησυχητική. Τι είναι τόσο ισχυρό που μπορεί να αλλάξει ακόμη και τον Έλληνα;
Και, αν τα πράγματα είναι σοβαρά για όσους απλώς περνούν από εκεί για να αφήσουν ή να παραλάβουν επιβάτες, για όσους ταξιδεύουν είναι πολύ χειρότερα. Για παράδειγμα, έχει παρατηρηθεί πως οι Έλληνες που καταλήγουν σε ξένες χώρες επιδεικνύουν εντελώς μη ελληνική συμπεριφορά. Έχει αναφερθεί πως Έλληνες οδηγοί στο εξωτερικό τηρούν (αν είναι δυνατόν) τα όρια ταχύτητας! Απίστευτο, το ξέρω, αλλά δεν είναι το χειρότερο. Ακούγεται ότι σταματούν στο κόκκινο, ενώ παρουσιάζουν και κενά μνήμης – για παράδειγμα έχουν ξεχάσει εντελώς πως τα αυτοκίνητα μπορούν να παρκάρουν σε πεζοδρόμια, στροφές και ράμπες αναπήρων. Βασικά πράγματα δηλαδή. Έχουν λησμονήσει ακόμη και το διπλοπαρκάρισμα, έναν από τους πιο καταξιωμένους θεσμούς της φυλής!
Δεν είναι μόνο οι Έλληνες που «ανθελληνίζονται». Φαίνεται πως και οι ξένοι που υφίστανται την ακτινοβολία του αεροδρομίου υποφέρουν κι εκείνοι από ορατές αλλοιώσεις. Για παράδειγμα, οι νομοταγείς και πειθαρχημένοι βορειο-Ευρωπαίοι, μόλις περάσουν από αυτό το κτίριο χάνουν ένα μέρος από την όρασή τους. Αρχίζουν κι αυτοί να μην διακρίνουν καλά τα χρώματα των φαναριών, τις πινακίδες των ορίων ταχύτητας κτλ. Αν μάλιστα δοκιμάσουν να οδηγήσουν στη χώρα μας, διαπιστώνουν ότι έχουν ξεχάσει τον δικό τους ΚΟΚ. Καταλήγουν λοιπόν να οδηγούν σαν Έλληνες – με το θάρρος και την περηφάνια που έχουμε όλοι εμείς, όσοι δεν ανεχόμαστε ηλίθιους κανόνες που περιορίζουν την ελευθερία μας.
Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό. Κάνω έκκληση προς την κυβέρνηση – βρείτε γρήγορα τι είναι αυτό που αλλάζει τόσο τον Έλληνα οδηγό, γιατί αν δεν το βρείτε και επεκταθεί, οι ελληνικοί δρόμοι κινδυνεύουν να γίνουν βαρετοί σαν βουλεβάρτα. Του Έλληνα ο τράχηλος γιαγιά δεν υπομένει, που κάνει μία ώρα να περάσει το δρόμο! Ούτε όρια ταχύτητας που δεν τον αφήνουν να εκφραστεί ελεύθερα. Κάτω οι νόμοι! Κάτω οι περιορισμοί! ΑΕΡΑ!!!
