Το λέγε – λέγε με τις αμερικάνικες εκλογές τον πή-γε πίσω… χρόνια πίσω. Τότε… υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές σε αμερικάνικο Πανεπιστήμιο!!! Και οι «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» που κραύγαζε στις διαδηλώσεις; Δεν αφορούσε βέβαια τον λαό, αλλά τις ηγεσίες του.
Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των υποτροφιών ταξίδευε ήδη για τη χώρα του αγαπημένου του μπάσκετ, τη χώρα Τζέρι Γουέστ, του Χακίμ Ολάζουον, του Σακίλ Ο’ Νίλ, του Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, του Μπιλ Ράσελ, του Μάτζικ Τζόνσον και του απίστευτου Μάικλ Τζόρνταν.
Ταξίδευε για τη χώρα των μεγάλων δασκάλων του αθλήματος, όπως του Γκρέγκ Πόποβιτς, του Ρεντ Άουερμπαχ, του προπονητή που έκανε καλό στην Ελλάδα, φράζοντας το δρόμο του Νίκου Γκάλη για το ΝΒΑ, τον άρχοντα των δακτυλιδιών και τον κόουτς που έδειξε το δρόμο σ’ έναν ολόκληρο κόσμο κάνοντας ντραφτ από το κολεγιακό πρωτάθλημα τον πρώτο Αφροαμερικανό παίκτη, τον Τσακ Κούπερ. Ακόμα τον ιδιόρρυθμο Μπόμπι Νάιτ με την κίνηση χωρίς μπάλα και τα ξεσπάσματα και τις αντιπαιδαγωγικές μεθόδους εκμάθησης, τον Φιλ Τζάκσον με την τριγωνική επίθεση, τον Πατ Ράιλι με την “κοστουμαρισμένη” ζώνη 1-3-1 με παγίδες που έπαιζε με τους Λέικερς και τόσους άλλους.
Και το αγαπημένο του σινεμά εκεί, στη μακρινή χώρα. Ταξίδευε για τη χώρα των αγαπημένων του ταινιών, Καζαμπλάνκα, Νονός, Όσα Παίρνει ο Άνεμος, ο Λώρενς της Αραβίας, Τραγουδώντας στη βροχή, Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι, Ψυχώ, Τα Σταφύλια της Οργής, Οργισμένο είδωλο, Μπόνι και Κλάιντ, West Side Story, Λεωφορείον ο Πόθος, Ο Πύργος των Καταιγίδων, Επαναστάτης Χωρίς Αιτία, Όσο υπάρχουν άνθρωποι, και τόσες άλλες.
Ταξίδευε στη χώρα των μύθων, του ροκ, της ποπ και της κάντρυ, των Ρόλιγκ Στόουνς και των εξαιρετικών μουσικών συγκροτημάτων, των Τζο Κόκερ, Τζων Φόγκερτυ, Τζέρυ λι Λιοΰις, Ροντ Στιούαρτ, Τζιμ Μόρισον, Έλτον Τζων, Μπρους Σπρίνγκστιν, Γουίτνεϊ Χιούστον, Νίνα Σιμόν, Τζάνις Τσόπλιν, Μπομπ Μάρλεϋ, Τίνα Τάρνερ, Μικ Τζάγκερ, Μπομπ Ντύλαν, Έλβις Πρίσλεϋ, Τζων Λένον, Φρεντ Ασταίρ, Στίβι Γουόντερ, Τζόνι Κας, Τζόαν Μπαέζ και τόσων άλλων σπουδαίων που έδωσαν νόημα στη ζωή και στην πνοή του πλανήτη.
Ταξίδευε στη χώρα των μύθων, των παραδόσεων, των χαμένων ονείρων, τη χώρα της επαγγελίας και του εθνικού ονείρου, του αμερικανικού. Τη χώρα της ποταπαγόρευσης, των γκάγκστερ και του φιλμ νουάρ, του Χίτσκοκ, του Τζέιμς Ντην, του Φρανκ Σινάτρα, του Άρθρουρ Μίλλερ και του Τενεσί Ουίλιαμς, των μεγάλων αντιπολεμικών κινημάτων αλλά και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αλλά και της χώρας που καταδυνάστευσε τους ανίσχυρους λαούς.
Μέσα από το όνειρο ξετυλίχτηκε σαν road movie, το κλασικό τοπίο της Δύσης, αυτό που βλέπεις στο σινεμά με τους απέραντους αυτοκινητόδρομους, τους έρημους που μοιάζουν με ζωγραφιά. Στη διαδρομή αυτή ζωντανεύουν οι μύθοι των πιστολέρο, των γουέστερν, των ντεσπεράντο, των Ντίξι, των Πόνι Εξπρές, του Μπίλι δε Κιντ, του «Άγριου» Μπιλ Χίκοκ, του Τζέσι Τζέημς. Ζωντανεύουν οι ιδιαιτερότητες της γεωγραφίας και της πολιτισμικής διαμόρφωσης και γενικά η παραφιλολογία της «Άγριας» Δύσης, Καλάμιτι Τζέην, Μπάφαλο Μπιλ.
Συνεχίζει τη διαδρομή στο λυκαυγές του ονείρου.
Εκεί έμεινε…
