Μια ξεχωριστή στιγμή για τους Βυρωνιώτες, όπως και για όλους του πρόσφυγες, ήταν η εκπομπή του νεοσύστατου ραδιοφωνικού σταθμού της Αθήνας «Αναζητήσεις μέσω του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού». Κάθε μεσημέρι στις 12 φούντωνε η ελπίδα και ζωγραφιζόταν στα πρόσωπά τους η προσδοκία. Το τελικό βέβαια συναίσθημα ήταν η απογοήτευση. Όμως την άλλη μέρα, την ίδια ώρα και με την ίδια προσδοκία όλα τα πρόσωπα ήταν και πάλι σκυμμένα στα ελάχιστα τότε ραδιόφωνα του συνοικισμού.
«Παρακαλούνται όσοι γνωρίζουν κάτι για τα εξής πρόσωπα να επικοινωνήσουν στο τηλέφωνο τάδε. Αναζητείται ο Γιάγκος Γιαπιτζής του Σάββα και της Μελπομένης, που γεννήθηκε το 1917 στον Τσεσμέ της Μ. Ασίας. Το 1922 ο Γιάγκος χάθηκε από τους γονείς του στην προκυμαία της Σμύρνης. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Τον αναζητούν οι γονείς του και τα αδέλφια του Πρόδρομος και Πολυξένη».
Αρκετές από τις ανακοινώσεις αυτές αφορούσαν Αρμένιους. Και ακολουθούσαν δεκάδες και εκατοντάδες παρόμοιες περιπτώσεις. Και καμιά φορά, σπάνια, ακούγονταν και κάποιες κραυγές ξέφρενου ενθουσιασμού. Και το ίδιο βράδυ σε κάποιο προσφυγικό σπιτάκι στο Βύρωνα είχαν χαρές και πανηγύρια. Είχαν ακούσει την καλή είδηση.
Δεκαετίες κράτησε αυτή η εκπομπή. Και μάλιστα στη δεκαετία του 50 οι αναζητήσεις αυτές συμπεριέλαβαν και τους αγνοούμενους του Εμφυλίου Πολέμου. Και τότε κι άλλοι Βυρωνιώτες προστέθηκαν στους ακροατές της.
Απ’ το βιβλίο “90 χρόνια Βύρωνας” με την άδεια του συγγραφέως Απόστολου Κοκόλια
