Της Χριστίνας Νάνου
… πήραμε λοιπόν τις μάσκες που είναι ακατάλληλες για τα παιδιά μας τις διακωμωδήσαμε , βγάλαμε φωτογραφίες , απορήσαμε με την ανικανότητα των υπευθύνων ακούσαμε και τις ανάλογες δικαιολογίες και τώρα τι;
Τι κάνουμε απλά τις βάζουμε στην άκρη και αγοράζουμε μόνοι μας στα παιδιά μας 2-3 μάσκες , μαντηλάκια , αντισηπτικά και κάθε φορά που θα παρουσιάζουν κάποιο πιθανό σύμπτωμα και θα μας καλούν από το σχολείο να τα πάρουμε θα αναλαμβάνουμε με δικά μας έξοδα να τους κάνουμε το τεστ;
Πόσες φορές θα χρειαστεί να γίνει αυτό ; Πόσο καιρό θα μπορέσει να το αντιμετωπίσει αυτό μια μέση οικογένεια με δυο παιδιά;
Τι πρόβλεψη υπάρχει για όλα αυτά από το κράτος ;
Ανοίξανε τα σχολεία και προσωπικά ήθελα τα παιδιά μου να επιστρέψουν στην καθημερινότητα τους .. όμως έξι μήνες μετά την εκδήλωση μιας πρωτόγνωρης για όλους κατάστασης δεν έπρεπε να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι;
Αν και βλέποντας όλες αυτές τις φωτογραφίες στα social media γέλασα .. αισθάνομαι πολύ θυμωμένη και μόνη απέναντι σε κάτι που δεν ξέρω πως θα αντιμετωπίσω ..
Τελικά μήπως αντί να μας απομακρύνει αυτός ο ιός που μας στέρησε τις αγκαλιές και τα φιλιά τις ζεστές χειραψίες και την επαφή πρέπει να μας ενώσει και να μας κάνει να διεκδικήσουμε την υγεία , την εκπαίδευση και την ασφάλεια που αξίζουμε εμείς και τα παιδιά μας;
