του Νεκτάριου Θεοδώρου
Όχι!
Δε θα το βάλω κάτω. Δεν μου επιτρέπω κάτι τέτοιο. Δε θα ανεχτώ κάτι τόσο άσχημο για εμένα, για την κοινωνία μας και δε σου επιτρέπω να μου υποδεικνύεις τι θα κάνω. Να μου κουνάς το δάχτυλο. Να μου δείχνεις τη γωνιά για να κάτσω εκεί, ήσυχα και να με αμφισβητείς κακόμοιρε ανθρωπάκο.
Μπορώ!
Μπορώ κι έτσι.
Μισός. Σακατεμένος.
Μπορώ!
Σε πείσμα των καιρών. Και θα δεις… θα με ακολουθήσουν κι άλλοι. Πολλοί άλλοι. Όλοι αυτοί που με βλέπουν! Όλοι αυτοί που με βλέπουν να παλεύω χωρίς όπλα με το θεριό και δε γυρίζουν το κεφάλι τους από την άλλη. Και όλοι αυτοί, δειλέ, τρομαγμένε ανθρωπάκο θα έρθουν δίπλα μου.
Έτσι είναι ο αγώνας. Θέλει υπομονή. Θέλει επιμονή. Θέλει το όνειρο. Τίποτα δεν μας σταματά. Τι κι αν μας θέλουν «νεκρούς». Οι ψυχές μας δεν μπαίνουν σε καλούπια. Τα όνειρά μας δεν κλειδώνονται μες στα συρτάρια. Τα παιδιά μας, τα έργα μας σουλατσάρουν χωρίς φόβο μες στις ψυχές μας.
Οι τέχνες και ο πολιτισμός, ήταν, είναι και θα είναι στην πρώτη γραμμή!
Photo Νεκτάριος Θεοδώρου
