Του Δημήτρη Μεσογείου
Με την ολοκλήρωση της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. του Δεκεμβρίου 2020, άρχισαν πάλι οι «σοβαρές» και «βαθυστόχαστες» συζητήσεις και αναλύσεις εκπροσώπων κομμάτων, καθηγητών και δημοσιογράφων σχετικά με τις σχέσεις Ελλάδας – Ευρώπης – Τουρκίας και επίκεντρο την επιβολή ή όχι κυρώσεων στην Τουρκία.
Οι προ συνόδου βεβαιότητες ότι η Ε.Ε. στηρίζει την Ελλάδα (και την Κύπρο) και θα επιβάλλει σκληρές κυρώσεις στην Τουρκία, καθώς και οι παλληκαρισμοί ότι δεν γυρίζουμε πίσω χωρίς να έχουν επιβληθεί κυρώσεις, μετατράπηκαν σε ανακοινώσεις, κρεμασμένες στην ουρά που είχαν κάτω απ’ τα σκέλια τους στον γυρισμό, τύπου «…η απειλή των κυρώσεων…είναι το καλύτερο όπλο…», όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός ή «…δεν ήταν αυτοσκοπός μας οι κυρώσεις…αλλά να πάμε ένα βήμα παραπέρα…», όπως δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ωστόσο, για γέλια ήταν και οι δηλώσεις κομμάτων που προηγήθηκαν στην διακυβέρνηση της χώρας, λες κι αυτοί έδιναν μάχες στις ευρωπαϊκές συνόδους!
Υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με το θέμα των κυρώσεων, στα οποία πρέπει να δοθούν απαντήσεις ουσιαστικές, αληθινές που να φωτίζουν τον πυρήνα του προβλήματος.
Ερώτημα πρώτον: Αποτελεί αποκλειστικά εθνική επιλογή της Τουρκίας η πολιτική και στρατιωτική της «συμπεριφορά» στην ευρύτερη περιοχή μας;
Θεωρούμε πως όχι. Οι κινήσεις της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή, όσο κι αν υπηρετούν τα μακροχρόνια μεγαλοϊδεατικά – νεοοθωμανικά της σχέδια και βλέψεις, αλλά και μια πολιτική αποπροσανατολισμού του τουρκικού λαού από τα σοβαρά εσωτερικά, κυρίως οικονομικά, προβλήματα της χώρας, γίνονται υπό την μπαγκέτα των Η.Π.Α., ΝΑΤΟ και ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών, όπως π.χ. της Γερμανίας, για την εξυπηρέτηση των δικών τους γεωπολιτικών σχεδιασμών και την προώθηση των δικών τους συμφερόντων στον αδυσώπητο πόλεμό τους με την Ρωσσία και την Κίνα, με τελικό διακύβευμα την επικράτηση εκείνων των πολυεθνικών οικονομικών κολοσσών, τα συμφέροντα των οποίων εκπροσωπούν, προωθούν και υπερασπίζονται. Συνεπώς, το να περιμένουμε στα σοβαρά, ότι αυτές οι χώρες θα επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία κόντρα στα δικά τους συμφέροντα για χάρη της όποιας Ελλάδας ή Κύπρου, αποτελεί τουλάχιστον πολιτική αφέλεια και στρουθοκαμηλισμό, αν όχι εθελοδουλεία και πολιτικό αμοραλισμό.
Ερώτημα δεύτερον: Επιθυμεί η Ε.Ε. την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία;
Είναι γεγονός ότι οι Βρυξέλλες διαθέτουν όχι μόνο στρατηγική κυρώσεων, αλλά και τα εργαλεία επιβολής τους – ένα ευρύ φάσμα πιθανών περιοριστικών μέτρων. Το ζήτημα, εν προκειμένω, είναι με ποια κριτήρια αποφασίζεται η επιβολή αυτών των κυρώσεων και σε ποιες χώρες. Το κύριο κριτήριο, κατά τη άποψή μας, είναι αυτό που αναφέραμε και παραπάνω: η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολυεθνικών οικονομικών κολοσσών τους στον παγκόσμιο οικονομικό – εμπορικό πόλεμο με Ρωσσία, Κίνα, Η.Π.Α. Προς επίρρωσιν αυτού οι συνεχώς ανανεούμενες κυρώσεις στην Ρωσσία, κυρώσεις στην Λευκορωσσία, στο Ιράν, στην Βενεζουέλα.
Ποιες όμως κυρώσεις να επιβάλλει η Ε.Ε. στην Τουρκία, την στιγμή που:
• Η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν εμπορικές και οικονομικές σχέσεις τρισεκατομμυρίων ευρώ με την Τουρκία και τις τουρκικές τράπεζες.
• Πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες έχουν επενδύσει τεράστια ποσά στην τουρκική οικονομία.
• Η Γερμανία κυρίως, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες πωλούν μεγάλες ποσότητες όπλων στην Τουρκία (κι ο πρωθυπουργός ζητά εμπάργκο όπλων για την Τουρκία!).
• Κάποιες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Γαλλία) παρά την εκφρασμένη αντιπαλότητά τους προς το τουρκικό καθεστώς, σιωπούν ή αυτολογοκρίνονται για χάρη των καλών τους σχέσεων με την Γερμανία ή τις Η.Π.Α.
• Η Τουρκία αποτελεί έναν πολιορκητικό κριό στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσσίας, βασικό εργαλείο στον πόλεμο των Ε.Ε. – Η.Π.Α. κατά της Ρωσσίας.
Συνεπώς, θεωρούμε, ότι η Ε.Ε. όχι μόνο δεν επιθυμεί, αλλά και δεν θα αποφασίσει ποτέ ουσιαστικές κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Αυτό είναι φανερό, πέραν των παραπάνω, και από την συνεχή αναβολή της συζήτησής τους στα ανώτατα ευρωπαϊκά όργανα.
Ερώτημα τρίτον: Και οι κυρώσεις που επέβαλαν οι Η.Π.Α. στην Τουρκία;
Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, δεν πρέπει να καταπιαστούμε με αυτό το θέμα. Κατ’ αρχάς οι κυρώσεις αφορούν την αγορά από την Τουρκία ρωσσικών όπλων και δεν έχουν καμία ουσιαστική οικονομική επίδραση.
Και ποιες κυρώσεις; Εναντίον τεσσάρων στελεχών της αμυντικής βιομηχανίας; Και με τα F16 τι θα γίνει; Μοιάζουν χαζοχαρούμενοι οι πανηγυρισμοί και η αναμονή των ευρωπαϊκών κυρώσεων.
Η συνεχής υποχωρητικότητα, ο ενδοτισμός και ο χατζιαβατισμός βλάπτουν τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας. Πρέπει να βρούμε εκείνα τα αντίδοτα ώστε να είναι δυνατόν να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας.
