Μέχρι το 1955, όταν παρουσίαστηκε το εμβόλιο Σολκ, η πολιομυελίτιδα θεωρούνταν στις μεταπολεμικές Η.Π.Α. ο τρομακτικότερος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Τα ετήσια κρούσματα αυξάνονταν με καταστροφικό ρυθμό. Η επιδημία του 1952 αποτέλεσε και το χειρότερο ξέσπασμα στην ιστορία του έθνους. Από τα 58.000 περιστατικά που καταγράφηκαν επισήμως το έτος αυτό, 3.145 άτομα απεβίωσαν και 21.269 χτυπήθηκαν από μέτρια μέχρι σοβαρή αναπηρία, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό ήταν παιδιά.
Το 1947, ο Τζόνας Σολκ αμερικανός ιατρικός ερευνητής και ιολόγος, δέχτηκε μία θέση στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ. Το 1948, ανέλαβε ένα πρόγραμμα το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ίδρυμα για την Παιδική Παράλυση (National Foundation for Infantile Paralysis) ώστε να προσδιοριστεί ο αριθμός των διαφορετικών τύπων του ιού της πολιομυελίτιδας.
Ο Σολκ βρήκε την ευκαιρία να επεκτείνει το πρόγραμμα προς την κατεύθυνση δημιουργίας εμβολίου κατά της ασθένειας, και, από κοινού με την ομάδα ικανών επιστημόνων που συγκέντρωσε, αφιέρωσε τον εαυτό του στην έρευνα αυτή για επτά ολόκληρα χρόνια. Η επιτόπια δοκιμή πειραματικού ελέγχου του εμβολίου ήταν, σύμφωνα με τον Ο’Νηλ, «το πιο πολύπλοκο πρόγραμμα του είδους του στην ιστορία, περιλαμβάνοντας 20.000 ιατρούς και δημόσιους λειτουργούς υγείας, 64.000 άτομα προσωπικό σχολείων και 220.000 εθελοντές». Πάνω από 1.800.000 παιδιά σχολείου συμμετείχαν στη δοκιμή.
Όταν δημοσιοποιήθηκαν τα νέα για την επιτυχία του εμβολίου στις 12 Απριλίου1955, ο Σολκ αντιμετωπίστηκε ως «θαυματοποιός» και η ημέρα «σχεδόν ανακηρύχθηκε εθνική εορτή». Μοναδική του πρόθεση ήταν η ανάπτυξη ενός ασφαλούς και αποτελεσματικού εμβολίου όσο πιο γρήγορα γινόταν, χωρίς να αποσκοπεί σε προσωπικό όφελος. Όταν ρωτήθηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη ποιος είχε την πατέντα του εμβολίου, ο Σολκ απάντησε: «Δεν υπάρχει πατέντα. Μπορείς να πατεντάρεις τον Ήλιο;»
Πηγή: wikipedia
