Ο «κόκκινος» δήμαρχος της Πάτρας μιλά για την εποχή μας, το ΚΚΕ, τον συνδικαλισμό και τις πορείες, την πολιτική και τα προβλήματα της πόλης του.
Του Γιάννη Πανταζόπουλου
Το δημαρχείο της Πάτρας στεγάζεται σε ένα πανέμορφο νεοκλασικό κτίριο στο κέντρο της πόλης κατά μήκος της οδού Μαιζώνος. Η πρωτεύουσα της Αχαΐας, μάλιστα, φημίζεται για τα εξαιρετικής αισθητικής αρχιτεκτονήματά της.
Περνώντας την πόρτα του δημαρχείου, το οποίο έχει συνδεθεί με τις σημαντικότερες στιγμές της ιστορικής διαδρομής της πόλης, ανεβαίνω στον πρώτο όροφο. Έχοντας τηρήσει όλα τα υγειονομικά μέτρα, φτάνω στο τέλος του τεράστιου διαδρόμου, όπου βρίσκεται το γραφείο του «κόκκινου» δημάρχου Κώστα Πελετίδη. Όλες οι αίθουσες είναι άδειες και το βλέμμα μου στέκεται σε κάποιες εντυπωσιακές ελαιογραφίες.
Μπροστά μου έχω έναν άνθρωπο που πολλές φορές έχει βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας και θεωρείται μια ξεχωριστή περίπτωση στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αρκετοί τον χαρακτηρίζουν τολμηρό, αιρετικό αλλά και αυθεντικό. Πράγματι, είναι ένας δήμαρχος που κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν έχει διστάσει είτε να οργανώσει και να λάβει μέρος σε πορείες είτε να βρεθεί απέναντι σε συμφέροντα που εκείνος έκρινε ότι έπλητταν το καλό της πόλης του.
Να θυμίσουμε ότι ο Κώστας Πελετίδης κέρδισε για πρώτη φορά την εκλογική μάχη το 2014 με ποσοστό 63,51% και επανεξελέγη με ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό. Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές κατέγραψε ιστορική νίκη, εξασφαλίζοντας στον δεύτερο γύρο το 70,91%.
Γεννήθηκε το 1953 στο ορεινό χωριό Ρυάκιο Κοζάνης, προέρχεται από οικογένεια προσφύγων με καταγωγή από τον Πόντο και επαγγελματικά καταξιώθηκε με την ιδιότητα του καρδιολόγου. Έχει φανατικούς οπαδούς αλλά και ισχυρούς αντιπάλους.
Το βέβαιο είναι ότι ως επικεφαλής της δημοτικής αρχής έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην κοινωνική πολιτική. Μεταξύ άλλων, έχει καταφέρει να εξασφαλίσει γεύματα για τους απόρους, τους παιδικούς σταθμούς και τα σχολεία. Έχει μειώσει τα δημοτικά τέλη και επιβάρυνε όσους έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν περισσότερα, ενώ έχει δώσει εντολή, το λάδι που προκύπτει από την εκμετάλλευση των ελαιοδέντρων που έχει στην κατοχή του ο δήμος Πατρέων, να μοιράζεται στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Επίσης, δημιούργησε το πρώτο υπνωτήριο για αστέγους στην Πάτρα, ενώ ζήτησε από την κεντρική εξουσία να μη διακοπεί το ηλεκτρικό ρεύμα στα ευάλωτα νοικοκυριά όσο διαρκεί η πανδημία.
Επάνω στο γραφείο του παρατηρώ ότι υπάρχουν μόνο πολυάριθμοι φάκελοι που αφορούν ζητήματα της πόλης, ενώ ο ίδιος είναι χαμογελαστός, προσιτός και αρκετά φιλικός.
Λίγο πριν ξεκινήσουμε τη συνέντευξη, σχολιάζω την απουσία αντικειμένων που θα θύμιζαν ότι βρίσκομαι στο γραφείο ενός κομμουνιστή δημάρχου. Μοναδική εξαίρεση, εκτός από τις μεγάλες κόκκινες κουρτίνες, είναι ένα μικρό κουτί που του έχουν κάνει δώρο, το οποίο περιέχει λευκές σελίδες και έχει την επιγραφή του «Ριζοσπάστη». Επίσης, διακρίνω ότι είναι ελάχιστα τα προσωπικά αντικείμενα ή οι οικογενειακές φωτογραφίες.
Ακούγοντας τη βουή της πόλης από τα ανοιχτά παράθυρα του γραφείου, επισημαίνει ότι με την ομάδα του έχει θέσει ως προτεραιότητα τις ανάγκες της πόλης και του λαού της, όπως και τα δίκαιά του. «Όπου βρίσκουμε χαραμάδες, λοιπόν, προσπαθούμε να εισχωρήσουμε, ώστε να πράξουμε όλα όσα δεν προβλέπονται» επισημαίνει και εξηγεί από την αρχή ότι ποτέ δεν του άρεσε ο ρόλος του παρατηρητή.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης, μιλά για την εποχή μας, το ΚΚΕ, τον συνδικαλισμό και τις πορείες, την πολιτική, τα προβλήματα της πόλης αλλά και τι θεωρεί σημαντικό στη ζωή.
— Πώς θα χαρακτηρίζατε την εποχή μας;
Ως μια εποχή μεγάλων αντιθέσεων. Ζούμε σε μια περίοδο στην οποία η επιστήμη μάς προσφέρει τεράστιες δυνατότητες και η πρόοδος έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε ότι ο άνθρωπος μπορεί σήμερα να είναι ευτυχισμένος. Ωστόσο, παρά τη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη, παρατηρούμε μια υπερσυγκέντρωση του πλούτου στα χέρια ολίγων.
Παράλληλα, έχουμε βρεθεί στο άλλο άκρο, με την κυριαρχία, τελικά, της παρακμής, εκδηλώσεις σήψης και αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών των ανθρώπων. Φυσικά, τις λύσεις σε αυτά τα προβλήματα μπορεί να τις δώσει μόνο ο λαός, όπως έχουμε δει και στο παρελθόν. Αυτή η εποχή μάς οδηγεί τελικά στην ανατροπή και στο χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας.
— Η Πάτρα «χτυπήθηκε» από την πανδημία, βρέθηκε στο «κόκκινο». Πώς διαχειριστήκατε αυτό το γεγονός; Αναγκαστήκατε, για παράδειγμα, να θυσιάσετε το Καρναβάλι για δύο συνεχόμενα έτη.
Πρώτα απ’ όλα, το Καρναβάλι δεν είναι μια τυπική γιορτή για την Πάτρα. Έχει σημαντικές επιπτώσεις σε όλες τις δράσεις της πόλης, φυσικά και στην οικονομία της, και αποτελεί ένα μέσο ψυχικής εκτόνωσης. Μάλιστα, η απόφαση που πήραμε πέρσι να μη γίνει το Καρναβάλι κατακρίθηκε από πολλούς, αλλά είδαμε ότι επιβεβαιωθήκαμε και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Η υγεία είναι πρώτιστο αγαθό και οφείλαμε να την προστατεύσουμε.
Ωστόσο, το κυρίαρχο είναι ότι η πανδημία επιδείνωσε καταστάσεις που προϋπήρχαν. Επί παραδείγματι, η Πάτρα, όπως βέβαια όλη η Ελλάδα, μαστίζεται από την ανεργία. Έχουμε περίπου 38.000 ανέργους, επαγγελματίες οι οποίοι έχουν καταστραφεί οικονομικά και νέους που δεν μπορούν να ανοίξουν τα φτερά τους. Επομένως, η οικονομική κρίση είναι εν μέρει αποτέλεσμα του κορωνοϊού, αλλά κυρίως είναι μία ακόμη συνέπεια του καπιταλιστικού συστήματος. Τα εκατομμύρια των ασθενών και οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί σε όλο τον πλανήτη δείχνουν με τραγικό τρόπο την ανεπάρκεια των συστημάτων υγείας, τα οποία έχουν εμπορευματοποιηθεί.
— Τι είναι για εσάς επαναστατικό σήμερα;
Η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών που εμποδίζονται από το κυρίαρχο σύστημα. Αυτός που εργάζεται να απολαμβάνει τους καρπούς του ιδρώτα του. Είναι, τελικά, η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι πολλοί νέοι σήμερα δεν έχουν τη δυνατότητα να σταθούν στα πόδια τους και να απογαλακτιστούν από την οικογένειά τους.
— Με ποιους τρόπους πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει η ανατροπή;
Με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, την κοινωνική συμμαχία που θα έχει στόχο την εργατική λαϊκή εξουσία.
— Διαδηλώσεις, απεργίες, συνδικαλισμός: δεν πιστεύετε ότι έχουν φθαρεί ως έννοιες;
Η υποχώρηση του κινήματος είναι προσωρινή. Όλα τα λαϊκά προβλήματα οξύνονται και οι συνθήκες είναι ώριμες για την ανασυγκρότησή του. Οι δυσκολίες θα ξεπεραστούν και θα ξεκινήσει νέα άνοδος του λαϊκού κινήματος.
— Πάντως, δεν υπάρχει η ανάλογη εκλογική ανταπόκριση.
Ναι, γιατί ο αντίπαλος νίκησε. Μπορεί, όμως, να κέρδισε τη μάχη αλλά όχι τον πόλεμο. Μια σπίθα μπορεί να είναι ικανή για να εκφραστούν αντιδράσεις εκεί που κανείς δεν θα το περιμένει.
Πριν από λίγες μέρες, κάτω από το δημαρχείο έκαναν πορεία οι συνταξιούχοι. Προσωπικά, θεωρώ ότι οι πεποιθήσεις αυτών των ανθρώπων είναι πολύ πιο σύγχρονες από πολλών άλλων που έχουν γερασμένα μυαλά. Αμέσως μετά, ακολούθησαν οι νέοι εργαζόμενοι από τις σχολές του ΟΑΕΔ. Όλοι μαζί, νεολαία και λαός, να διεκδικήσουμε αυτά που μας αξίζουν. Δουλειά με δικαιώματα, αξιοπρεπείς συντάξεις ή δωρεάν δημόσια υγεία. Οι απόμαχοι της εργασίας έχουν το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια. Η νέα γενιά να ζει καλύτερα και όχι χειρότερα από τους γονείς και τους παππούδες της. Οι σημερινοί αρνητικοί συσχετισμοί μπορούν και πρέπει να αλλάξουν.
— Πρόσφατα, ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης μού είπε σε μια συνέντευξή μας: «Όταν τελειώσει η πανδημία, οι νέοι θα συγκροτήσουν ένα σύγχρονο προλεταριάτο». Συμφωνείτε;
Ήδη η νέα εργατική νομοθεσία προβλέπει την κατάργηση του οκταώρου. Ξέρετε, νομίζω ότι επιστρέφουμε σε εκείνες τις εποχές που φεύγαμε για δουλειά με την ανατολή του ηλίου και γυρνούσαμε με τη δύση. Ποιος νοιάζεται σήμερα για τις καθημερινές ανάγκες των ανθρώπων; Επίσης, όλη αυτή η επιστημονική εξέλιξη που παρατηρούμε να επηρεάζει τις ζωές μας, με ποιον τρόπο αποτυπώνεται, όταν καταργούνται εργασιακά δικαιώματα, υπερωρίες και πενθήμερο; Αυτοί είναι οι νέοι προλετάριοι που θα φέρουν την επανάσταση.
— Τι σημαίνει να είσαι κομμουνιστής δήμαρχος στην Ελλάδα;
Έχουμε αναλάβει την ευθύνη να εφαρμόσουμε σε ένα εχθρικό περιβάλλον όλα όσα πιστεύουμε ότι θα δώσουν λύσεις στα προβλήματα του λαού μας. Δημιουργούμε καλύτερες συνθήκες ζωής και παλεύουμε για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πατραϊκός λαός.
Εμάς δεν μας ενδιαφέρουν οι ατομικές φιλοδοξίες, δεν καβαλήσαμε το καλάμι και δεν θέλουμε να γίνουμε σπουδαίοι. Δεν γίνεσαι σημαντικός επειδή είσαι δήμαρχος. Είμαστε με αυτούς που αγωνίζονται. Οι αγωνίες, οι ανάγκες και τα προβλήματα επιβίωσης μας ενώνουν στον κοινό αγώνα.
— Πολλοί σας κατηγορούν, λέγοντας ότι δεν είστε δήμαρχος του ΚΚΕ αλλά των Πατρών. Τι απαντάτε;
Είμαι μέλος του ΚΚΕ και δήμαρχος της Πάτρας. Αυτοί που υποστηρίζουν τέτοιες απόψεις λειτουργούν με όρους κουτοπονηριάς. Η δημοτική αρχή έχει επιλέξει όχθη. Βάζει μπροστά τις λαϊκές ανάγκες. Δεν πρόκειται να υπηρετήσει τα συμφέροντα των λίγων και των ισχυρών.
— Ποιος είναι αριστερός σήμερα;
Αυτός που αγωνίζεται για να μην υπάρχει εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Όχι αυτός που το λέει, αλλά εκείνος που το πράττει.
— Ποια είναι η γνώμη σας για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα;
Υπηρετούν, ο καθένας απ’ τη σκοπιά του, ιδανικά το σύστημα. Εκπαιδεύουν εξαιρετικά τον κόσμο να μη μιλά, να μην αντιδρά και να μη διεκδικεί.
— Τι συνέβη και βρεθήκατε στα δικαστήρια για την υπόθεση του Νότιου Πάρκου στο παραλιακό μέτωπο της πόλης;
Στην κοινωνική ζωή κάθε πόλης κυριαρχούν και κάποια συμφέροντα. Υπάρχουν εκείνα που μπορεί να γίνουν και ονειρεύονται οι πολίτες ότι θα βελτιώσουν την καθημερινότητά τους, αλλά ενδημούν και εκείνοι που τα εποφθαλμιούν για να τα εκμεταλλευτούν με ίδιον όφελος.
Η συγκεκριμένη έκταση είναι ένας χώρος που για χρόνια ήταν εγκαταλελειμμένος και παρατημένος στην τύχη του, γεμάτος σκουπίδια, χόρτα, μπάζα. Αποτελούσε εστία μόλυνσης για την πόλη μας. Εμείς επιλέξαμε να τον καθαρίσουμε και να τον διαμορφώσουμε σε πάρκο με τη βοήθεια των εργαζομένων και των μηχανημάτων του δήμου, χωρίς να χρεωθεί ο πατραϊκός λαός με εργολαβίες.
Σήμερα, αυτός ο απέραντος πρώην σκουπιδότοπος έχει γίνει μια όαση περιπάτου, αθλητισμού και πολιτισμού με παιδική χαρά, ποδηλατόδρομο και όργανα γυμναστικής, που καθημερινά επισκέπτονται χιλιάδες συμπολίτες μας. Πολλοί ήθελαν να μην παραχωρηθεί η παραλιακή ζώνη στους πολίτες αλλά στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Επομένως, ο Πατρινός θα επισκεπτόταν την έκταση αυτή όχι ως ελεύθερος πολίτης αλλά ως πελάτης. Πήγαμε κόντρα σε αυτήν τη λογική και το πετύχαμε. Έχει μια τεράστια υπεραξία για την πόλη μας αυτό το έργο. Η πανδημία, μάλιστα, ανέδειξε την αναγκαιότητα των δημόσιων χώρων. Και το Νότιο Πάρκο ανήκει στον πατραϊκό λαό.
— Τι γίνεται με την υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής;
Είχαμε αυτές τις μέρες μία ακόμη συνάντηση για το θέμα αυτό με τον υπουργό Μεταφορών Κ. Καραμανλή. Εμείς υπογραμμίσαμε ότι μοναδική αποδεκτή λύση για την πόλη είναι η υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής από το Ρίο έως την Κανελλοπούλου. Η απάντηση της κυβέρνησης είναι να φτάσουμε γρήγορα στο νέο λιμάνι με επίγεια διέλευση, που θα έχει ως αποτέλεσμα τη διχοτόμηση της πόλης.
Επίσης, έχουν τονίσει ότι υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες ως προς τη χρηματοδότηση του έργου. Από την πλευρά μας προτείναμε να αναλάβει ο δήμος μέρος παράπλευρων έργων, όπως η ανάπλαση και κατασκευή του γραμμικού πάρκου, προκειμένου να μειωθεί το κόστος χρηματοδότησης. Ουσιαστικά, εμείς επιθυμούμε την υπογειοποίηση του τρένου από το Ρίο, τη λειτουργία του προαστιακού και τη δημιουργία γραμμικού πάρκου.
Η Πάτρα δεν πρέπει να τεμαχιστεί στην περιοχή της παραλιακής ζώνης. Αναλογιστείτε ότι εξυπηρετεί τους 50.000 φοιτητές και εργαζόμενους στην πανεπιστημιούπολη, τους χιλιάδες εργαζόμενους και ασθενείς του μεγάλου περιφερειακού νοσοκομείου, καθώς επίσης και των δύο μεγάλων αθλητικών κέντρων, του «Τόφαλου» και του γηπέδου του Προμηθέα Πατρών.
Επιπρόσθετα, η δημιουργία του γραμμικού πάρκου στην επιφάνεια της σιδηροδρομικής γραμμής είναι τεράστιας αξίας, γιατί θα αναπλαστεί όλη η διαδρομή, θα αξιοποιηθεί ως πεζόδρομος-ποδηλατόδρομος με πράσινο και θα αποτελέσει μια «όαση» για τους χιλιάδες που διαμένουν, ζουν και εργάζονται σε όλη αυτή την περιοχή.
Ο σχεδιασμός αυτός κινείται στην ίδια κατεύθυνση με τον γενικό πολεοδομικό σχεδιασμό αλλά και με το προωθούμενο Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας. Από τη μια ζητάμε να δοθεί περισσότερος χώρος στα ποδήλατα και στα μέσα μαζικής μεταφοράς και όταν τους λες «πάμε να το εφαρμόσουμε», τα πλάνα αλλάζουν. Θεωρώ, όμως, ότι στο τέλος η κυβέρνηση θα πράξει το αυτονόητο και θα ξεπεραστούν οι όποιες δυσκολίες.
— Γιατί σας κατηγόρησαν για το φράγμα Πείρου – Παραπείρου;
Γιατί αρνηθήκαμε τη σύσταση φορέα διαχείρισης του φράγματος, η λειτουργία του οποίου θα χρέωνε τους Πατρινούς με 4 εκατ. ευρώ τον χρόνο και αυτό μόνο για τη μεταφορά νερού, που τώρα είναι δωρεάν. Μα πόσο πιασάρικα ακούγονται όλα αυτά περί φορέων; Ξέρουμε, όμως, πού οδηγούν: σε ιδιωτικές επενδύσεις όχι με δικά τους χρήματα αλλά με του λαού.
Το νερό είναι αγαθό και δεν γίνεται να πληρώνει ο δημότης ένα έργο δύο και τρεις φορές, όταν μάλιστα το φράγμα κατασκευάστηκε με λεφτά των φορολογουμένων. Εμείς κάνουμε πράξη αυτό που υποσχεθήκαμε στο λαό. Το νερό θα το παίρνουμε δωρεάν μέχρι το 2026 και αν τότε είναι η Λαϊκή Συσπείρωση στον δήμο, πάλι δωρεάν θα το φέρνουμε στην Πάτρα.
— Διάβασα ότι σε λίγες μέρες θα δημιουργήσετε μια δομή για άτομα με αυτισμό.
Ως δημοτική αρχή, από την πρώτη στιγμή και με τη συμβολή των αρμόδιων επιστημόνων θέσαμε ως στόχο την ενημέρωση και την κινητοποίηση προκειμένου να αναπτυχθούν στην περιοχή μας δομές πρώιμης διάγνωσης και θεραπευτικής φροντίδας για τα παιδιά αυτά και τις οικογένειές τους, καθώς και υποστηρικτικές δομές για την ενήλικη ζωή, για όσους τις χρειάζονται και όταν η οικογένεια αδυνατεί να τις παράσχει.
Με βάση επιστημονικά δεδομένα, υπολογίζεται ότι στην πόλη μας υπάρχουν περίπου 2.000-2.250 άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Επειδή το κοινωνικό κράτος πάσχει και η έλλειψη δομών και κατάλληλων υπηρεσιών μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για αυτά τα πρόσωπα, επιλέξαμε να κατασκευάσουμε ένα Κέντρο Ημέρας και Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης για τα άτομα με αυτισμό σε ένα οικόπεδο του Σταθακοπουλείου Κληροδοτήματος.
Είναι υποχρέωση της πολιτείας να βρίσκει παρόμοιες λύσεις και όχι της οικογένειας. Τι σόι κράτος έχουμε, όταν δεν μπορούμε να καλύψουμε αυτές τις βασικές ανάγκες των μελών της κοινωνίας; Έχουμε καταφέρει να ταξιδέψουμε σε άλλους πλανήτες και δεν μπορούμε να φροντίσουμε τα παιδιά μας;
Δυστυχώς, η υποχρηματοδότηση των δήμων είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Μοιράζουν αρμοδιότητες ώστε να έχουμε την ευθύνη, χωρίς τα απαραίτητα κονδύλια. Και εμάς μας αφήνουν να κάνουμε κανένα συσσίτιο και να διανέμουμε τρόφιμα σε άπορους συμπολίτες μας. Μα είναι δυνατόν; Και να προπαγανδίζω ως δήμος ότι μοίρασα φαγητό σε ανθρώπους που στερούνται τα βασικά; Είναι αδιανόητο το 2021 να υπάρχουν ακόμη συσσίτια. Γιατί σήμερα ένας άνθρωπος να περιμένει στην ουρά για να λάβει μια μερίδα φαγητού, όταν η επιστήμη και η τεχνολογική επανάσταση έχουν προχωρήσει τόσο πολύ; Ντροπή.
— Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η κατασκευή του αποτεφρωτηρίου;
Εμείς έχουμε σκοπό να προχωρήσει η κατασκευή του Δημοτικού Αποτεφρωτηρίου της Πάτρας στον χώρο του Βιοτεχνικού Πάρκου. Φυσικά, τα γραφειοκρατικά εμπόδια είναι και σε αυτή την περίπτωση αναρίθμητα. Το έργο θα κοστίσει γύρω στα δύο εκατ. ευρώ, ενώ η μελέτη περιλαμβάνει, πέρα από τον χώρο του αποτεφρωτηρίου, όσα προβλέπονται ώστε να μη δημιουργηθούν προβλήματα δυσοσμίας στην περιοχή, διαμόρφωση περιβάλλοντα χώρου, εγκατάσταση κυλικείου, αίθουσα τελετών και αίθουσα αναμονής.
Σκοπός μας είναι, όπως έχουμε δημοτικά νεκροταφεία, να αποκτήσουμε και δημοτικό αποτεφρωτήριο για όσους επιθυμούν τη λύση της καύσης. Πολλές φορές, ωστόσο, πιο εύκολα μετακινείς τον Όλυμπο παρά δίνεις λύσεις σε μακροχρόνια, άλυτα προβλήματα.
— Τι σας έμαθε η ενασχόλησή σας με την Ιατρική;
Να αγαπώ με πάθος τους ανθρώπους και να επικεντρώνομαι στις αιτίες της ασθένειας. Αν δεν βρεις τη ρίζα του προβλήματος, δεν μπορείς να παρέχεις θεραπεία στα συμπτώματα.
— Τι σας ώθησε να γίνεται κομμουνιστής;
Πάντως δεν είναι γονιδιακοί οι λόγοι (γέλια). Ήρθα από μικρός αντιμέτωπος με τη φτώχεια, την αδικία, τον ιδρώτα και τους καημούς των ανθρώπων. Γεννήθηκα στο ορεινό χωριό Ρυάκιο Κοζάνης και θυμάμαι τα χέρια της μητέρας μου, όταν μας χάιδευε, που ήταν σαν γυαλόχαρτο, και απορούσα γιατί συνέβαινε αυτό. Επέλεξα, λοιπόν, να παλέψω με τις δυνάμεις μου για τις αδικίες της ζωής και το μέλλον των κοινωνιών. Έτσι στράφηκα στο ΚΚΕ.
— Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;
Στο δημαρχείο δεν έχουμε πρωτόκολλα και μας επισκέπτονται όλοι. Οι περισσότεροι που έρχονται είναι άνθρωποι που ζητούν δουλειά, με την αγωνία αποτυπωμένη στα πρόσωπά τους. Η δική μας αγωνία είναι να παραμείνουμε για τον λαό μας το αποκούμπι του. Να συνεχίσουμε με την ίδια συνέπεια τον αγώνα για μια ζωή αντάξια των προσδοκιών όλων αυτών των ανθρώπων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
— Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή;
Να έχεις αξίες. Να είσαι ίσος μεταξύ ίσων. Και, τέλος, να περπατάς στον δρόμο με ψηλά το κεφάλι.
Πηγή: lifo.gr
