Όπισθεν ολοταχώς… Για το καλό μας… Το τελευταίο διάστημα λαμβάνουν χώρα μια σειρά από σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα, τα οποία εξώφθαλμα μας γυρίζουν αιώνες πίσω σε σχέση με μια σειρά από κοινωνικές κατακτήσεις και ελευθερίες που θεωρούσαμε (αφελώς) ως δεδομένες. Το τραγικότερο, ωστόσο, είναι ότι όλο αυτό το σχέδιο οπισθοδρόμησης, περιτυλίγεται επικοινωνιακά με το μανδύα της κοινωνικής εξέλιξης και προόδου, η οποία είναι «για το καλό μας». Διαστροφή της πραγματικότητας και του λόγου, για τη διασφάλιση μιας ελάχιστης κοινωνικής συναίνεσης. Όσο ομορφότερα τα λόγια που μας λένε, τόσο χειροτερεύει η ζωή μας! Ζούμε μια σύγκρουση του «λογικού» και του «παράλογου», η οποία εκφράζει τη σύγκρουση του δυνατού με τον αδύνατο αυτής της κοινωνίας.
Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα «πρόσω ολοταχώς» για να ξεφύγουμε από το «όπισθεν ολοταχώς» στο οποίο ταχύτατα και μεθοδευμένα επιχειρούν εκ νέου να μας εγκλωβίσουν.
Είναι παράλογο για τον εργαζόμενο, παρά την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, να εργάζεται όλο και περισσότερο, αλλά να αμείβεται όλο και λιγότερο, να είναι μόνος του απέναντι στον πανίσχυρο εργοδότη. Είναι όμως «λογικό» και ωφέλιμο για τον εργοδότη.
Είναι παράλογο για τον πολίτη, παρά την αύξηση του πλούτου της κοινωνίας, αυτός να μην απολαμβάνει δωρεάν ασφάλιση, υγεία, παιδεία, αναψυχή, πολιτισμό. Είναι όμως «λογικό» και ωφέλιμο για αυτούς που λυμαίνονται, ως ιδιώτες, αυτές τις υπηρεσίες.
Είναι παράλογο για την γυναίκα, όσο προοδεύει και αναπτύσσεται η κοινωνία, να υποβαθμίζεται η δική της θέση σ’ αυτήν και να παραμένει άνθρωπος δεύτερης κατηγορίας στην εργασία, αμοιβή, οικογένεια, ένα αναπαραγωγικό εργαλείο. Είναι όμως «λογικό» και ωφέλιμο για την ανδροκρατική εξουσία.
Κι εδώ στο Δήμο Βύρωνα, δεν πάμε πίσω… Η Δημοτική Αρχή, επιχειρεί με όρους μικροπολιτικής και μικροεξουσίας να επιλύσει το σημαντικότερο ζήτημα που έχει κληθεί να διαχειριστεί μέχρι σήμερα, την υπόθεση του Κοπανά. «L’ état c’est moi» ή αλλιώς, εγώ είμαι Δήμαρχος και κάνω ό,τι θέλω…
Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα «πρόσω ολοταχώς» για να ξεφύγουμε από το «όπισθεν ολοταχώς» στο οποίο ταχύτατα και μεθοδευμένα επιχειρούν εκ νέου να μας εγκλωβίσουν.
