Του Γιώργου Αληθινού
Δυο χρόνια, σχεδόν, έχουν περάσει απ’ την αρχή της κλιμακούμενης πανδημίας του Covid-19 και οι διαχειριστές της, η κυβέρνηση δηλαδή και οι «συνοδοιπόροι» της γιατροί, δημοσιογράφοι και μεγαλοεπιχειρηματίες, προσπαθούν να μας πείσουν πως κάνουν ότι είναι δυνατόν για την προστασία της υγείας μας, της ζωής μας. Για το καλό μας!!!
Αλλεπάλληλα περιοριστικά μέτρα, εκφοβισμοί, εκβιασμοί, χρησιμοποίηση κοινωνικών αυτοματισμών, διαχωρισμός των πολιτών σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, προπαγάνδα επιπέδου άλλων, σκοτεινών εποχών…και όλα αυτά για το καλό μας!!!
Φοβερό ενδιαφέρον για την υγεία και της ζωή μας! Τέτοια αγάπη! Ούτε η μάνα μας δεν μας αγαπάει έτσι!
Ας απομακρύνουμε όμως για λίγο τους προβολείς από την «προσπάθεια» της κυβέρνησης και των «συνοδοιπόρων» της να μας σώσουν από τον Covid-19 και ας τους στρέψουμε στην καθημερινότητα της ζωής μας.
Που είναι το ενδιαφέρον για την εργασία μας;
Τα επίσημα στοιχεία του Ο.Α.Ε.Δ. «επιμένουν» να δείχνουν την εγγεγραμμένη ανεργία (αυτούς που είναι στις λίστες ανεργίας) κοντά στο 1.000.000 άτομα, το 60% των οποίων, περίπου, είναι μακροχρόνιοι άνεργοι, δηλαδή είναι άνεργοι περισσότερο από έναν χρόνο.
Που είναι το ενδιαφέρον γι’ αυτούς τους ανέργους;
Οι άνεργοι που παίρνουν επίδομα ανεργίας, έστω αυτό το τσουρούτικο, αποτελούν κάτι παραπάνω από το 10% του συνόλου των εγγεγραμμένων ανέργων, δηλαδή 137.197 άτομα τον Σεπτέμβριο και 104.184 άτομα τον Οκτώβριο του 2021 από το σύνολο του 1.000.000 περίπου ανέργων.
Οι υπόλοιποι πηγαινοέρχονται στον Ο.Α.Ε.Δ., ο οποίος «αναβαθμίζεται» και «ψηφιοποιείται» (τρομάρα μας) για να προσφέρει δήθεν καλύτερες υπηρεσίες και νέες θέσεις εργασίας στους άνεργους συμπολίτες μας, αλλά…μηδέν εις το πηλίκον.
Που είναι το ενδιαφέρον για τις συνθήκες εργασίας μας;
Όλοι, όσοι εργαζόμαστε εννοείται, ζούμε την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών μας σχέσεων, την ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας, την (με νόμο της κυβέρνησης) μετατροπή του οχτάωρου σε εννιάωρο με την ενσωμάτωση υπερωριών, τις οποίες ο εργοδότης δεν είναι υποχρεωμένος ούτε να δηλώνει, ούτε να πληρώνει.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες εργατικών ατυχημάτων, συχνά θανατηφόρων.
Οι απολύσεις εργαζομένων διευκολύνονται για τους εργοδότες.
Οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα εργασιακά δικαιώματα συρρικνώνονται με νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης και κατ’ απαίτηση των εργοδοτών – επιχειρηματιών, προεξάρχοντος του Σ.Ε.Β.
Και οι διαχειριστές της πανδημίας, οι «υπερασπιστές» της υγείας και της ζωής μας, σφυρίζουν αδιάφορα, υποβαθμίζοντας παράλληλα την Επιθεώρηση Εργασίας.
Που είναι το ενδιαφέρον για την αξιοπρεπή διαβίωσή μας;
Οι εξευτελιστικές αυξήσεις (λέμε τώρα αυξήσεις) στους μισθούς, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, εξανεμίζονται και μαζί μ’ αυτές και οι ίδιοι οι μισθοί από την τεράστια έκρηξη της ακρίβειας και συνακόλουθα του κόστους διαβίωσής μας.
Οι τιμές των τροφίμων (δείκτης τροφίμων) στην Ελλάδα, μόνον τον Οκτώβριο 2021, είχαν αύξηση 3%, ενώ στην ευρωζώνη 1,8% (στοιχεία Eurostat).
Αυξάνεται ραγδαία το κόστος της ενέργειας, του φυσικού αερίου ιδιαίτερα, επιβαρύνοντας κυρίως τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς εργαζομένων και ανέργων, καθώς αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα για τις εκρηκτικές ανατιμήσεις των πάντων. Τον Οκτώβριο, σε σχέση με τον περσινό Οκτώβριο αυξήθηκε κατά 23,7%. Και η κυβέρνηση την ίδια στιγμή ιδιωτικοποιεί (ξεπουλάει) την Δ.Ε.Η.
Γίνεται κατανοητό ότι αυτή η ενεργειακή κρίση, εκτός από έναν παγωμένο χειμώνα, θα επιφέρει επιδείνωση όλων των δεικτών και παραμέτρων διαβίωσής μας.
Κι ενώ η ζωή μας πάει απ’ το κακό στο χειρότερο, η κυβέρνηση και οι «συνοδοιπόροι» της (κι’ από κοντά και η πλεοψηφία της αντιπολίτευσης) προσπαθούν να μας πείσουν πως ότι κάνουν, το κάνουν για το καλό μας!
Τους πιστεύετε;
Αν ναι, τότε ζήστε το καλό που μας κάνουν!
Αν όχι, τότε βρείτε τον τρόπο να κάνετε το καλό για τη ζωή σας!
