Του Γιώργου Βούλγαρη
Ηθοποιού – Θεατρικού Σκηνοθέτη
Έφτασε ξανά η «Εορτή των Εορτών» Το Πάσχα!
Χάνουμε τις περισσότερες φορές το αληθινό νόημα των ημερών, το αντικαθιστούμε με υποκατάστατα, που είναι όλη αυτή η καταναλωτική υστερία, συνειδητά ή ασυνείδητα προσπερνούμε την ουσία και μένουμε στο τίποτα.
Πάσχα δεν είναι το αρνί, τα κόκκινα αυγά, δεν είναι το τσουρέκι, δεν είναι η λαμπάδα, δεν είναι τα καινούργια ρούχα, τα κομμωτήρια…
Δεν είναι η παρουσία μας στην Εκκλησία δέκα λεπτά πριν το «Χριστός Ανέστη» και ένα λεπτό μετά «καπνός». Πάσχα δεν είναι η λατρεία του φαγητού, το πανηγύρι, ο χορός και το ποτό. Πάσχα δεν είναι οι σούβλες στο δρόμο, δεν είναι η ανταλλαγή ευχών, δεν είναι η επιστροφή στο χωριό και η χιλιοστή επανάληψη στον ΑΝΤ1, του (σαφέστατα αριστουργηματικόυ) «O Ιησούς από την Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι.
Έστω… δεν είναι μόνο αυτά…
H μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης έχει και προσωπικό νόημα για τον κάθε έναν από εμάς, διότι διαπραγματεύεται βαθιά υπαρξιακά θέματα όπως ο πόνος, η δυστυχία και ο θάνατος. Μας δίνει έτσι την ευκαιρία να κάνουμε την ενδοσκόπησή μας, να ρίξει ο καθένας μια διεισδυτική ματιά στον εσωτερικό του κόσμο και να αναλογιστεί για την πορεία του, τις αξίες του και τους στόχους του. Η Εβδομάδα των Παθών που καταλήγει στην Ανάσταση έχει ένα βαθύτερο νόημα: το πέρασμα από τα πάθη στη λύτρωση και τον εορτασμό της ανανέωσης και της ανάτασης. Εξ’ άλλου, το Πάσχα συμπίπτει με την Άνοιξη, που η φύση ξυπνά από τη νάρκη του χειμώνα και περνά στην περίοδο της γονιμότητας και της ευφορίας.
Οι αναποδιές, οι απογοητεύσεις, οι δυσκολίες, ο θάνατος είναι το καθημερινό τοπίο μέσα στο οποίο ζει ο άνθρωπος. Οι στιγμές της ευτυχίας είναι σαν την Ανάσταση, ακολουθούν τις δυσκολίες σαν ανταμοιβή, σαν λύτρωση.
Σε έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχεί ο εγωισμός, το ψέμα, η αδικία, η εκμετάλλευση, ο αφάνταστος πόνος και η δυστυχία σε εκατομμύρια συνανθρώπων μας, σε έναν κόσμο στον οποίο έχουν ανατραπεί όλες οι ηθικές αξίες, σε αυτόν τον κόσμο στον οποίο πολλοί έχουν διώξει τον Θεό ή ζουν σαν ο Θεός να μην υπήρχε, αυτός ο κόσμος έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ αυτής της Παρουσίας του Αναστημένου Χριστού. Δεν πρόκειται για μια απλοϊκή αλλά για μια αναστάσιμη ανάγνωση της ιστορίας. Η Ανάσταση του Ιησού και η συνεχής παρουσία Του ανάμεσά μας, αποτελεί την απάντηση του Θεού στην κακία των ανθρώπων, αλλά και στην απελπισμένη αναζήτηση της αληθινής ζωής, της αληθινής αγάπης, στο ξεπέρασμα της μοναξιάς, το απλωμένο χέρι Του Θεού σε εμάς, για να μας γεμίσει με την αγάπη Του, την παρηγοριά Του, την συγχώρεσή Του. Η παρουσία Του Αναστημένου Χριστού μεταμορφώνει τα πάντα: το φως νικά το σκοτάδι, η ζωή νικά το θάνατο, η αγάπη νικά το μίσος τελικά. Στον Αναστημένο ξεκαθαρίζεται το νόημα του μόχθου και του πόνου, της αγάπης και της απογοήτευσης, της φιλίας και της βίας, της ζωής και του θανάτου.
Ειδικά σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, όμως, που τα προβλήματα συσσωρεύονται σταδιακά σε προσωπικό, τοπικό, περιφερειακό, εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, η εξύψωση που θα μας προσφέρει η Ανάσταση του Κυρίου θα λειτουργήσει σαν βάλσαμο .Είναι τόσα τα προβλήματα που μας κατακλύζουν που πολλοί από εμάς παραμελούμε να σκύψουμε και να συμπάσχουμε πνευματικά. Μας διαφεύγει το νόημα του Πάσχα, δεν κατανοούμε τη διαδρομή μέχρι την υπέρτατη θυσία που έγινε για εμάς. Μένουμε στους τύπους, τα έθιμα και τις ευχές.
Επιπλέον, Πάσχα είναι η αφορμή για ενότητα, ενότητα μεταξύ των λαών και των κοινωνιών. Δε γίνεται να λέμε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και ο πόλεμος και η διχόνοια να κυριαρχεί στις ψυχές μας. Δεν γίνεται τη μια στιγμή να λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί -και να ανάβουμε λαμπάδα ίση με το μπόι μας- και την άλλη στιγμή να συντρίβουμε υπολήψεις, συνειδήσεις και συνανθρώπους μας, ιδιαίτερα αυτούς που η καταστροφή της δικής τους πατρίδας τους έφερε πρόσφυγες στην πατρίδα μας, ακόμη περισσότερο σε όσους από αυτούς είναι γυναίκες και παιδιά – τα πιο αθώα θύματα αυτής της συμφοράς! Άρα, δε γίνεται να κάνουμε Πάσχα με κακία για τους άλλους, όποιοι και αν είναι αυτοί.
Εχουμε ως είδος το μεγαλύτερο «όπλο» που μας έχει δοθεί.
Την Αγάπη! Ας το εκμεταλλευτεί με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας.
Πιστεύοντες και μη πιστεύοντες.
Ας σταθεί κινητήρια αφορμή το Πάσχα και το κάθε Πάσχα που θα περάσει από την ζωή μας…
Κάπου διάβασα πως ο Ντοστογιέφσκι, στο βιβλίο του «Αδελφοί Καραμαζώφ» γράφει: «Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται». Σε αντίθεση, η γιορτή του Πάσχα δηλώνει σε κάθε τόνο «Με το Θεό, όλα είναι δυνατά».
Καλή και ευλογημένη Ανάσταση σε όλους και σε όλες!
