Του Αντώνη Ι. Αντωνόπουλου
email: aantonopoulos10@gmail.com
Οι μέρες που διανύουμε και κυρίως οι «προφητείες» που τις συνοδεύουν θυμίζουν κακογραμμένο σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Αν κάποιοι δηλώνουν έκπληκτοι με όλα αυτά που συμβαίνουν σε εμάς, χωρίς εμάς, απλώς είχαν επιλέξει να ζουν στον «κόσμο του καλού παγωτού», διότι μπορούσαν και καλά έκαναν! Τώρα όμως που ήρθε η ώρα να «κάνουμε ταμείο», διαπιστώνουμε απλώς ότι είναι άδειο. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έδειξε ότι το πολιτικό κεφάλαιο του πλανήτη είχε τελειώσει εδώ και χρόνια και οι «ηγέτες μας» ασκούσαν ηγεσία με «δανεικά προφίλ». Κάποια στιγμή, όμως, και τα δανεικά τελειώνουν και ο λογαριασμός πρέπει να πληρωθεί και για ακόμη μια φορά γνωρίζουμε καλά ποιος «θα πληρώσει το μάρμαρο». Λαοί χωρίς ηγεσία δεν νοούνται. Με δεδομένο ότι οι σοφοί ηγέτες δυστυχώς μας τελείωσαν, πως διακρίνεις σήμερα τον σωστό ηγέτη; Σύμφωνα με τους ειδικούς Krech και Grutchfield η ορθή ηγεσία διακρίνεται από ορισμένα χαρακτηριστικά́, όπως:
1) Η εκτελεστική́ ικανότητα (πρωτοβουλία, διοικητικό́).
2) Ο προγραμματισμός για την επιτυχία του σκοπού́ της ομάδας.
3) Η αποφασιστικότητα.
4) Η ουσιαστική́ γνώση των πράγματων με αντικειμενική́ πληροφόρηση.
5) Η αντιπροσώπευση προς τα έξω.
6) Η ρύθμιση εσωτερικών ενδοπροσωπικών σχέσεων.
7) Οι ποινές και αμοιβές (μομφή́ – έπαινος).
8) Η εξομάλυνση και μεσολάβηση σε περίπτωση συγκρούσεων.
9) Το παράδειγμα και υπόδειγμα.
10) Το σύμβολο για την ομάδα.
11) Η ανάθεση ευθυνών.
12) Η ιδεολογία (πνευματικός ηγέτης, ηθική́ συνείδηση).
13) Το αντικείμενο ταύτισης.
14) Το αντικείμενο προβολής για επιθέσεις
Και πάμε στο διά ταύτα …Ποιο είναι το ιδανικό στοιχείο ενός ηγέτη, το οποίο θα δημιουργήσει υπέρ του ένα κύμα υποστήριξης;
Για να αποκτήσει ο ηγέτης θερμούς οπαδούς πρέπει να τους πείσει ότι είναι «ένας από́ αυτούς». Η απουσία αυτού́ του συνδετικού́ στοιχείου και η «απόσταση» μεταξύ́ ηγητόρων και ακολούθων, δημιουργεί́ έντονα προβλήματα, διότι η διαφορά́ σκέψης και αντίληψης οπαδών και ηγέτη δεν μπορεί́ να δημιουργήσει γνήσια εσωτερική́ επαφή́ μεταξύ́ τους. Όταν ο στρατιώτης γνωρίζει ότι ο αξιωματικός του ανήκει σε διαφορετικό́ κοινωνικό́ επίπεδο ή ότι έχει διαφορετικά́ συμφέροντα απ’ αυτόν ή ότι δεν αγωνίζεται πράγματι για τον ίδιο μ’ αυτόν σκοπό́, παύει ν’ αγωνίζεται για την υπεράσπιση της πατρίδας και της ελευθερίας. Όταν η Βασίλισσα των Περσών ρωτά́ τον αγγελιοφόρο για να μάθει την ηγεσία των Ελλήνων, εκείνος της απαντά́: «ούτινος κέκληνται φωτός ουδέ υπήκοοι» (= δεν είναι δούλοι κανενός ανθρώπου ούτε υπήκοοι), δείχνοντας με τον τρόπο αυτόν ότι οι Έλληνες πολεμήσαν γιατί́ ήταν ελεύθεροι και όχι δούλοι.
(Παύλος Α. Κυριακίδης, «Η σημασία της ηγεσίας στην κοινωνία»).
Όλα τα παραπάνω αποτελούν απλώς «τροφή» για σκέψη… ενδεχομένως και για προβληματισμό για το εάν οι ηγέτες μας πληρούν κάποια από τα αναφερόμενα χαρακτηριστικά ή απλώς είναι οι ηγέτες που μας αξίζουν…
Καταλήγοντας, σημειώνω ακόμη ένα ωραίο «τσιτάτο» από την ομιλία που εκφώνησε ο Ρόμπερτ Κένεντυ για τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (4 Απριλίου 1968, Ινδιανάπολις) και μετά από 54 χρόνια «ταιριάζει γάντι» και σε εμάς τους «άριστους» :
«Αυτό που χρειαζόμαστε σε αυτή τη χώρα δεν είναι η διαίρεση, δεν είναι το μίσος, δεν είναι η βία και η αναρχία, αλλά η αγάπη και η σοφία, η συμπόνια για τον άλλο, και ένα αίσθημα δικαιοσύνης για όσους ακόμη υποφέρουν μέσα στην πατρίδα μας, είτε είναι λευκοί είτε είναι μαύροι»
Υ.Γ. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις, δεν είναι συμπωματική!
