Tης Ηλιάννας Πεσσάρη
Ψυχολόγος, ειδικευμένη στην βιωματική ψυχοθεραπεία μέσω ψυχοδράματος, καθοδηγήτρια yoga
πόσες φορές περνάει η μέρα και δεν έχεις κάνει μια παύση;
πόσες μέρες μπορεί να έχουν περάσει χωρίς να έχεις παρατηρήσει γύρω σου πραγματικά;
πόσες φορές μέσα στη μέρα συνειδητοποιείς ότι είσαι ζωντανός; ότι αναπνέεις;
κοιτάς τον ουρανό;
ακούς τα πουλιά;
κοιτάς τα δέντρα;
είσαι σε σύνδεση με τον εαυτό σου;
αναγνωρίζεις τις ανάγκες σου μέσα στη μέρα; σε ακούς;
κοιτάς τους άλλους πραγματικά; βλέπεις τα μάτια τους;
όταν σου μιλούν τους ακούς;
έχεις παρατηρήσει πόσο όμορφοι μπορεί να είναι;
πόσο κουρασμένοι; πόσο χαρούμενοι ή λυπημένοι;
απολαμβάνεις τις στιγμές; τον καλό καιρό;
μία ξαφνική βροχή;
ένα ουράνιο τόξο;
Τόσες μέρες που τρέχουμε να προλάβουμε, που είμαστε μέσα σε μία καθημερινότητα στον αυτόματο, χωρίς ευχαρίστηση, χωρίς παύση, χωρίς σύνδεση.
Από μέρα σε μέρα περνάμε και σκεφτόμαστε τα πρέπει, τις υποχρεώσεις, όσα χρειάζεται να γίνουν για να είμαστε σωστοί- δεν ξέρω για ποιόν. Σωστοί, όπως πρέπει, καθώς πρέπει, παραγωγικοί, κουρασμένοι, με στόχους, χαρούμενοι τόσο όσο, όχι πάρα πολύ αλλά αρκετά ώστε να μην ενοχλούμε.
Να τα καταφέρνουμε, πάντα, αλλά αν δεν τα καταφέρουμε να μην ενοχληθούμε, να συνεχίσουμε να προσπαθούμε για το επόμενο. Και αν τα καταφέρουμε να μην γιορτάσουμε πολύ γιατί έχουμε κι άλλα να κάνουμε.
Να τρέχουμε, να δουλεύουμε, να τρώμε σωστά αλλά να βγαίνουμε και έξω που και που, όμως να μην το παρακάνουμε, αλλά να μην κλεινόμαστε και μέσα, ειδικά τα Σάββατα, να ξεπερνάμε τις δυσκολίες γρήγορα και αποτελεσματικά και αν δεν τις ξεπεράσουμε ας μην μιλήσουμε γι αυτές και γίνουμε βάρος στους άλλους.
Να τα καταφέρνουμε μόνοι μας, πάντα αλλά να κάνουμε και οικογένεια μην μείνουμε μόνοι.
Τόσες απαιτήσεις χωρίς νόημα, τόσες απαιτήσεις μακριά από τη πραγματική ζωή, μακριά από τον εαυτό, μακριά ο ένας από τον άλλον.
Βιαζόμαστε και η ζωή περνάει. Κι όταν φτάσουμε μεγάλοι πια, κοιτάμε και αναρωτιόμαστε ποιό ήταν αυτό το νόημα που δεν βρήκαμε.
Γι αυτό λέω: ας κάνουμε μία παύση τώρα.
Μπορεί να είναι αμήχανη. Δεν πειράζει, ας σταθούμε λίγο.
Ας ακούσουμε, τι ήχοι υπάρχουν γύρω;
Τι ήχοι υπάρχουν μέσα;
ας δούμε… το χρώμα του ουρανού, τα λουλούδια, τους ανθρώπους….
Ας παρατηρήσουμε τις σκέψεις μας, την αναπνοή μας, την καρδιά μας που χτυπά αδιάκοπα.
Ας πάρουμε χρόνο γι αυτό που θέλουμε, για αλλαγή.
Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να μην σκέφτεται το επόμενο.
Ας σκεφτούμε όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα.
Ας γιορτάσουμε λίγο γι αυτά.
Ας μας πούμε μπράβο.
Ας κοιτάξουμε κάποιον στα μάτια πραγματικά.
Ας τον αγκαλιάσουμε λίγο παραπάνω σήμερα.
Ας κλάψουμε αν το έχουμε ανάγκη, ας χορέψουμε ή ας τραγουδήσουμε.
Ας ξεκινήσουμε με μία μικρή παύση.
