Ο Γιώργος Μανταίος γράφει για την μεγάλη «πληγή» του αναπτυξιακού ποδοσφαίρου και εφιστά την προσοχή των γονέων στους «αετονύχηδες»
Όταν η επιθυμία συμβαδίζει με την άγνοια, όταν οι προσδοκίες και τα όνειρα των γονέων δεν έχουν ρεαλιστικό υπόβαθρο, τότε η διαφθορά βρίσκει πρόσφορο έδαφος για δράση. Εδώ και αρκετά χρόνια ο χώρος των ποδοσφαιρικών υποδομών μαστίζεται από φαινόμενα ντροπής, με διάφορους «αετονύχηδες» να καραδοκούν και να τάζουν «μεγαλεία» σε γονείς που είναι πρόθυμοι να καταπιούν… αμάσητο το παραμύθι ότι το παιδί τους είναι το next big thing του ελληνικού –ενίοτε και του ευρωπαϊκού- ποδοσφαίρου.
Το χειρότερο είναι ότι στον κύκλο της διαφθοράς εντάσσονται και κάποια σωματεία που μετέχουν στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα της Super League. Οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου έχει ήδη οριστεί «ταρίφα» για τη συμμετοχή παιδιών στα πρωταθλήματα Κ15, Κ17, Κ19 της επόμενης αγωνιστικής περιόδου. Ανάλογα με τα χρήματα που θα διαθέσει κανείς, μπορεί να «αγοράσει» από την απλή ένταξη του παιδιού στο γκρουπ, έως τη μόνιμη παρουσία του στην ενδεκάδα.
Που πηγαίνουν τα χρήματα του προγράμματος Solidarity;
Το πλέον εξωφρενικό στην ιστορία αυτή, είναι ότι η UEFA έχει θεσπίσει ειδικό επίδομα για τις Ακαδημίες, το οποίο ανέρχεται σε περίπου 320.000 ετησίως για κάθε σύλλογο που δεν αγωνίζεται στους ομίλους των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Πρόκειται για το πρόγραμμα Solidarity το οποίο, σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό από το site της UEFA, συνοψίζεται στα εξής:
– Κονδύλια που διανέμονται μέσω των Εθνικών Ομοσπονδιών στους συλλόγους, προκειμένου να επενδυθούν σε αναπτυξιακά προγράμματα
– Οι σύλλογοι που λαμβάνουν τα συγκεκριμένα κονδύλια οφείλουν να έχουν σε λειτουργία εγκεκριμένα αναπτυξιακά προγράμματα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εθνικής επιτροπής αδειοδότησης
Αρα τα χρήματα αυτά κατατίθενται στους λογαριασμούς των συλλόγων για να επενδυθούν στοχευμένα και συγκεκριμένα. Μία ΠΑΕ –ας πούμε «μεσαίας» δυναμικής- μπορεί εύκολα να συντηρήσει ανταγωνιστικά τμήματα Κ15, Κ17, Κ19 με ετήσιο προϋπολογισμό 300.000 ευρώ, ποσό που προκύπτει από δική μας έρευνα. Συνεπώς από τα χρήματα της UEFA περισσεύουν και μερικές χιλιάδες. Παρόλα αυτά, υπάρχουν περιπτώσεις όπου στις ακαδημίες όχι απλώς δεν επενδύεται έστω ένα μέρος από τις 320.000, αλλά τα παιδιά καλούνται να πληρώσουν συνδρομή η οποία ξεπερνά τα 100 ευρώ το μήνα, ενώ επιβαρύνονται και με το κόστος των ταξιδιών για τους εκτός έδρας αγώνες!
Ας ξεκαθαρίσουμε καταρχάς το εξής: η συμμετοχή στα πρωταθλήματα υποδομών της Super League είναι ΔΩΡΕΑΝ και τα παιδιά (πρέπει να) επιλέγονται είτε με scouting είτε με ανοιχτά δοκιμαστικά. Δεν μιλάμε για συνοικιακές ακαδημίες όπου συμμετέχουν όλοι και πρέπει να καταβληθεί μηνιαία εισφορά για να πληρωθούν προπονητές και διαιτητές και να αγοραστούν οι στολές των παιδιών. Μιλάμε για «επίλεκτα» ταλέντα και τα έξοδα της συμμετοχής τους έχουν ήδη καλυφθεί από το πρόγραμμα Solidarity της UEFA! Αν κάποιος σύλλογος επιλέγει να α «επενδύσει» αυτά τα χρήματα σε συμβόλαια ξένων ποδοσφαιριστών ή για να καλύψει άλλες ανάγκες του, δεν είναι κάτι που πρέπει να το πληρώσουν (κυριολεκτικά και μεταφορικά) οι οικογένειες των νεαρών επίδοξων ποδοσφαιριστών.
Προσοχή στους «νταραβερτζήδες» και τους «ανθυπομάνατζερ»
Όσον αφορά τώρα τους «αετονύχηδες» που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου, ας ξεκαθαρίσουμε ότι αυτά τα φαινόμενα δεν αντιπροσωπεύουν παρά μόνο ένα μικρό ποσοστό. Όμως αυξάνονται ραγδαία…
Δεν είμαστε σε θέση να γράψουμε περισσότερα, γιατί όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, οι άνθρωποι που έχουν δεχθεί τέτοιες «κρούσεις» πολύ εύκολα μοιράζονται τις εμπειρίες τους μαζί μας, όμως πολύ δύσκολα θα προβούν σε επίσημη καταγγελία, επειδή θεωρούν ότι τίθενται εν κινδύνω το μέλλον του παιδιού τους. Βέβαια εδώ τίθεται το εύλογο ερώτημα «ποιο μέλλον, όταν πρέπει να ‘λαδώσεις’ για να παίξεις;». Αυτή είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα που προσκρούει στα όνειρα που έχουμε εμείς οι γονείς για τα παιδιά μας.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να επιστήσουμε την προσοχή των γονέων. Στον κύκλο της διαφθοράς ανήκουν διάφοροι «νταραβερτζήδες», «ανθυπομάνατζερ», «παραγοντίσκοι» που προτίθενται να μεσολαβήσουν θέτοντας το ανόητο δίλημμα: «Αν δεν παίξει το παιδί σε ακαδημία Super League, πώς θα το δει κάποιος για να κάνει το επόμενο βήμα;». Κανένας σοβαρός άνθρωπος, καμία σοβαρή ΠΑΕ δεν θα ζητήσει χρήματα, έμμεσα ή άμεσα, για να προωθήσει ένα νεαρό παιδί. Εάν αξίζει, θα παίξει!
Σίγουρα έχουν καταγραφεί στο παρελθόν αδικίες, λανθασμένες κρίσεις, ενδεχομένως και εύνοια κάποιων παιδιών έναντι άλλων, όμως στο τέλος η ποιότητα και το υψηλό επίπεδο αναδεικνύονται. Όπως, αντίστοιχα, θα αναδειχθούν η εύνοια και η ανεπάρκεια.
Ακόμα, όμως, κι αν κάποιος θεωρεί ότι η οικονομική «διευκόλυνση» είναι μία επιπλέον βοήθεια στην εξέλιξη του παιδιού του, θα πρέπει να έχει κατά νου το σημαντικότερο επιχείρημα «απόκρουσης» κάθε απόπειρας διαφθοράς: όλοι οι ειδικοί του χώρου μπορούν να καταλάβουν με την πρώτη ματιά εάν ένας παίκτης βρίσκεται δικαιωματικά στο γήπεδο! Με άλλα λόγια, εάν έχεις πληρώσει για να «δουν το παιδί στη Super League», αυτοί που θα το δουν, καταλαβαίνουν, ξέρουν, αντιαμβάνονται στα πρώτα πέντε λεπτά! Οι scout, οι προπονητές των μεγάλων ΠΑΕ, οι τεχνικοί διευθυντές, οι επαγγελματίες agents, είναι σε θέση να κατανοήσουν αμέσως εάν ένας ποδοσφαιριστής έχει ταλέντο ή αγωνίζεται «φυτευτός» στο αναπτυξιακό πρωτάθλημα της Super League. Και το χειρότερο όλων είναι, ότι στίγμα του «φυτευτού» θα τον ακολουθεί για πάντα, ακόμα και στην περίπτωση που καταφέρει με πολύ δουλειά να φτάσει σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο.
Πηγή: gazzetta.gr
