Αρχικά είναι τιμή μου να συμπορεύομαι με το ΚΚΕ και να συμπεριλαμβάνομαι στα ψηφοδέλτιά του. Είμαι περήφανος που και εγώ από το δικό μου το μετερίζι και με όποιες δυνάμεις έχω συμμετέχω μαζί με τους αγωνιστές του ΚΚΕ σε αυτόν τον δύσκολο αλλά όμορφο αγώνα και μπορώ να περπατώ με το κεφάλι ψηλά στην πόλη μου.
Το ΚΚΕ παρά τον πολύ αρνητικό συσχετισμό στην Ελλάδα και παγκόσμια, παρά την υποχώρηση του κινήματος, παρά τις πρόσκαιρες νίκες της αντεπανάστασης ακόμα και τώρα, που ο τροχός της Ιστορίας φαίνεται να έχει βυθιστεί στις λάσπες, μάχεται «με γόνα και με στήθος να τον βγάλει από τη λάσπη». Κόντρα στις θεωρίες για το τέλος της Ιστορίας, το ΚΚΕ αντιστέκεται με όλες του τις δυνάμεις.
Αυτή η στάση του ΚΚΕ αποτέλεσε μεγάλη παρακαταθήκη για να μην υποσταλεί η σημαία του αγώνα στη χώρα μας, έχοντας μεγάλη συμβολή σε αυτό το καθήκον και σε διεθνές επίπεδο. Είναι μια μεγάλη απόδειξη ότι ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες της ταξικής πάλης, ακόμα και τότε που ο αρνητικός συσχετισμός ορθώνεται επιβλητικά ενάντια στην εργατική τάξη, ακόμα και όταν η υπόθεση της επανάστασης έχει δεχθεί ένα προσωρινό πλήγμα, η ακλόνητη στάση των κομμουνιστών, η χωρίς υποχώρηση μάχη για τον μεγάλο σκοπό αλλαγής της κοινωνίας είναι πιο πολύτιμη από ποτέ, είναι αυτή που διασφαλίζει τη νέα νίκη ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.
Διατηρούνται ακόμη σκιές του παρελθόντος του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ, με δυναμογόνα φωτοστέφανα που τον συντηρούν ως ιστορική προσμονή που οι λαοί μπορεί να την επικαιροποιήσουν ξανά. Το φάντασμα του κομμουνισμού εξακολουθεί να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη και τον κόσμο και να στοιχειώνει τα όνειρα των κάθε είδους κορακιών – εκμεταλλευτών και των κυβερνήσεών τους. Φοβούνται το ξύπνημα του Κύκλωπα!!!
Ο εφιάλτης τους, όμως, δεν πρέπει να μείνει άλλο μόνο στα όνειρά τους. Μπορεί να γίνει πράξη, από τη στιγμή που η εργατική τάξη, ο καταπιεσμένος λαός, η εξεγερμένη νεολαία και το κίνημά τους σταματήσουν την οπισθοχώρηση και μπουν ξανά δυναμικά στο προσκήνιο της Ιστορίας, γιατί «αυτοί να πάρουν πρέπει την εξουσία».
Σε αυτούς αναφέρεται και ο ποιητής: «Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων / Εμείς καθόμασταν τα βράδια / Και ζωγραφίζαμε σκηνές απ’ την αυριανή ευτυχία του κόσμου / Ετσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας» (Τ. Λειβαδίτης, «Σημαίες»). Το ΚΚΕ διαχρονικά έδωσε και δίνει μέχρι σήμερα όλες του τις δυνάμεις για να κάνει πράξη αυτό το καθήκον: Να κρατηθεί ψηλά η κόκκινη σημαία της επανάστασης!
Η ενίσχυση του ΚΚΕ σηματοδοτεί την «οργανωμένη απειθαρχία» για να δυναμώσει ο ενωμένος, άφοβος αγώνας των εργαζομένων, εκεί που πραγματικά γίνεται η «μητέρα των μαχών», στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, στις λαϊκές γειτονιές και να απλωθεί πανελλαδικά σε ένα ενιαίο κίνημα κοινωνικών δυνάμεων και των φορέων τους που έχουν κοινά συμφέροντα και προσδοκίες. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι μία μεγάλη κοινωνική συμμαχία κάτω, όσων πλήττονται από την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, με πανελλαδική και κεντρική διάσταση, σχέδιο και προσανατολισμό, ενάντια στα μονοπώλια και το σύστημά τους, με στόχο την ανατροπή τους.
Η συμμετοχή στον αγώνα αυτό είναι ο καλύτερος «δείκτης» για το ποιος και για τι παλεύει, για το ποιος είναι τελικά ο πραγματικός αντίπαλος. Για να γίνει πράξη αυτό που όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι και εργαζόμενες καθημερινά λένε, ότι «αν ήταν το ΚΚΕ πιο ισχυρό θα ήταν καλύτερα τα πράγματα για τους εργαζόμενους».
Ακόμα, όμως, και εκείνοι που θεωρούν το όραμα για λαϊκή – εργατική εξουσία ουτοπικό και, συνεπώς, ανέφικτο, θα πρέπει να αναλογιστούν ότι η πορεία προς το όραμα αυτό είναι σπαρμένη από καθημερινούς αγώνες που εξυπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες, καθώς τα νικηφόρα αποτελέσματά τους βελτιώνουν τη θέση του λαού. Χώρια που «όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος».
«…Κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες». Αυτός ο στίχος του Μανόλη Αναγνωστάκη, μελοποιημένος από τον Μίκη Θεοδωράκη, είναι επίκαιρος όσο ποτέ. Να κρατήσουμε τη φλόγα αναμμένη, να μην σβήσει, να δυναμώσει, να γίνει φωτιά.
Αυτό ακριβώς σημαίνει η στήριξη – συμπόρευση σήμερα στο ΚΚΕ.
Στήριξη λοιπόν στους ανθρώπους που καθημερινά αγωνίζονται να βγάλουν τον τροχό από τον βάλτο της Ιστορίας, στήριξη στο Κομμουνιστικό Κόμμα που σε όλες τις δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας απέδειξε τον βαθύ και ακέραιο πατριωτισμό του με αίμα, στήριξη ακόμα και αν δεν συμφωνείς με το σύνολο των θέσεών του, στήριξη της πολιτικής του που αποτελεί ασπίδα στις αντιλαϊκές πολιτικές, στήριξη στη συνεπή πολιτική του και στη σταθερότητα των θέσεών του, στήριξη στην εντιμότητα και την αξιοπρέπεια. Στήριξη τελικά στο ΚΚΕ, γιατί, όταν ψηφίζεις ΚΚΕ σου βγαίνει ΚΚΕ και όχι κάτι άλλο παραπλανητικό.
Η ψήφος στο ΚΚΕ αποτελεί τη φυσική συνέχεια των πολύ μαζικών νεανικών κινητοποιήσεων των ημερών μας. Δυναμώνει τη φωνή των νέων και μέσα στη Βουλή, είναι ψήφος ασυμβίβαστη με την υποταγή και τον αντιλαϊκό μονόδρομο που καλλιεργεί αυτό το σύστημα, είναι ψήφος τιμωρίας απέναντι σε όλους αυτούς που προετοίμασαν το έγκλημα στα Τέμπη, αποκάλυψης της αλήθειας απέναντι στα πολλά Τέμπη που μας απειλούν, ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης στη δύναμη του λαού και της νεολαίας, ανυπακοής απέναντι σε όλους αυτούς που μας καλούν να δείξουμε σύνεση και αυτοσυγκράτηση, ελπίδας και αισιοδοξίας για το μέλλον.
Το «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ» που βροντοφώναξε ο λαός μας, στην κάλπη έχει ένα ψηφοδέλτιο, αυτό του ΚΚΕ. Το σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό» στοχεύει τελικά στην καρδιά του προβλήματος, καλεί τον λαό να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στο σημερινό κράτος και τις κυβερνήσεις του. ΓΙΑΤΙ:
Πρόοδος δεν είναι ο λαός να ζει με ψίχουλα για να κερδίζουν μια χούφτα παράσιτα, πρόοδος είναι να προχωρά μπροστά, να βελτιώνει τη ζωή του. Πρόοδος είναι οι νέες γενιές να ζουν καλύτερα από τις προηγούμενες γενιές. Ποια πολιτική μπορεί να το εξασφαλίσει αυτό; Μόνο μια κυβέρνηση που θα είναι εκτελεστικό όργανο της εργατικής – λαϊκής πλειοψηφίας και εξουσίας μπορεί πραγματικά να τα κάνει αυτά.
Γι’ αυτή τη διακυβέρνηση μιλάει μόνο το ΚΚΕ. Παλεύει μόνο το ΚΚΕ. Και είναι αποφασισμένο αυτόν τον αγώνα να τον πάει μέχρι τέλους.
Στην εποχή μας, που όλα ισοπεδώθηκαν και οι ιδεολογίες αλλοτριώθηκαν στον βωμό του δήθεν «εφικτού», στηρίζουμε το ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα έκφρασής του και συμμετοχής του, στο κεντρικό, το περιφερειακό και το τοπικό για την καινούρια γέννα που λέει και ο ποιητής:
«Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις, / όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις. / Κι αν είναι κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι, / κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα, / για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια, / μη φοβηθείς το χαλασμό!…
Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα!, ξεσπέρμεψέ το, / χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το, / και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα, / για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα, / π’ όλο την περιμένουμε, κι όλο κινάει για νάρθη, / κι όλο συντρίμμι χάνεται στο πέρασμα των κύκλων!…».
Σπύρος ΤΖΟΚΑΣ
Πανεπιστημιακός, συγγραφέας, υποψήφιος με το ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα Αθηνώ
Πηγή: rizospastis.gr
