Πολλά θα έρθουν στην επιφάνεια για το τραγικό ναυάγιο στην ΠΥΛΟ, εκτός από τα γυναικόπαιδα που ήταν κλειδωμένα στ’ αμπάρι που θα μείνουν για πάντα στον πάτο του θαλάσσιου νεκροταφείου μας.
Η Ελλάδα έχει ευθύνη της έρευνας και της διάσωσης στο ναυάγιο στην Πύλο.
Θα μπορούσαν οι ελληνικές αρχές να προλάβουν την τραγωδία. Να σώσουν, ίσως περισσότερους. Είχαμε όλο τον χρόνο. Εγκαίρως εντοπίστηκε το σαπιοκάραβο. Υπήρχε χρόνος να ζητήσουμε διεθνή βοήθεια, επείγουσα συνδρομή της Ιταλίας. Να γίνει κοινή επιχείρηση διάσωσης. Εμπειρία υπάρχει. Ήταν πάλι η κακή η (χ)ώρα! ή το αποτέλεσμα της ασκούμενης πολιτικής σε Ευρώπη και Ελλάδα για το μεταναστευτικό.
Ο ναυαγοσώστης Δημήτρης Χαλιώτης, ο οποίος πήρε μέρος στην επιχείρηση διάσωσης, βρέθηκε κοντά στους διασωθέντες και τους πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες.
«Ήμουν κοντά στους διαδωθέντες από την πρώτη στιγμή. Έβλεπα πρόσωπα σοκαρισμένα, παγωμένα, οι άνθρωποι σώθηκαν από βέβαιο πνιγμό. Είδαν τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους να πνίγονται στη θάλασσα και είναι ερείπια. Μεγάλες οι απώλειες, έβλεπα μόνο άνδρες και καμία γυναίκα. Άνδρες από 15 ετών μέχρι 50 ετών που προσπαθούσαν να συνέλθουν από το σοκ που είχαν υποστεί. Τα γυναικόπαιδα ήταν κλειδωμένα στα αμπάρια και όπως καταλαβαίνετε όσο περνούν οι ώρες μειώνονται οι ελπίδες να βρεθούν ζωντανοί. Είναι δραματική η κατάσταση» είπε χαρακτηριστικά στο protothema.gr.
Κροκοδείλια δάκρυα από τους διαχειριστές της εξουσίας σε Ελλάδα και Ευρώπη πάνω από τους υγρούς τάφους ανθρώπων.
Ας μην χάσουμε και εμείς οι απλοί άνθρωποι την ανθρωπιά μας.
“Ρωγμή”
«Αν ήταν ο γιος σου…»: Το συγκλονιστικό ποίημα για την Πύλο και την κάθε Πύλο
Γραμμένο το 2018 για να θρηνήσει 100 ανθρώπους που χάθηκαν στη Μεσόγειο λίγο πριν φτάσουν στην Ιταλία, είναι και πάλι τραγικά επίκαιρο. Ήταν την άνοιξη του 2018 όταν η Ιταλία και ολόκληρη η Ευρώπη των ανθρώπων θρηνούσε για τον τραγικό θάνατο 100 ανθρώπων που απλώς ήθελαν μία νέα, ασφαλή ζωή, όμως η Μεσόγειος έγινε ο υγρός τους τάφος.
Τότε, ο Σέρτζιο Γκουτίλα (Sergio Guttilla) Ιταλός ποιητής λογοτέχνης έγραψε ένα συγκλονιστικό ποίημα, αναφερόμενος στις ευθύνες της Ευρώπης, τις ευθύνες της Δύσης για τους χιλιάδες ανθρώπους που αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο από τους πολέμους και τις διώξεις στις χώρες τους, έβρισκαν φριχτό θάνατο στη θάλασσα.
Το ποίημα που καταδεικνύει την υποκρισία του σύγχρονου κόσμου, ήρθε ξανά με τον πλέον τραγικό τρόπο στην επικαιρότητα…
Ας διαβάσουμε ξανά το ποίημα. Ίσως καταλάβουμε ότι πάνω από όλα είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, θρησκείας, ιδεολογίας.
«Αν ήταν ο γιος σου»
Αν ήταν ο γιος σου
θα γέμιζες την θάλασσα
με όλα τα πλοία του κόσμου.
Θα ήθελες όλοι μαζί, μυριάδες,
να γινόμασταν μια γέφυρα
να περπατήσει πάνω μας
και να περάσει απέναντι.
Αν ήταν ο γιος σου
δεν θα τον άφηνες μόνο του ποτέ.
Θα σκίαζες προσεκτικά το πρόσωπό του
να μην το κάψει ο ήλιος.
Θα τον τύλιγες στην αγκαλιά σου
να μη μουσκέψει από την αλμύρα της θάλασσας.
Αν ήταν ο γιος σου,
θα βούταγες στα κύματα,
θα τα βαζες με τον ψαρά που δεν σας
ανεβάζει στη βάρκα του.
Θα φώναζες για βοήθεια,
θα χτυπούσες τις πόρτες της εξουσίας
για να αξιώσεις τη ζωή του.
Αν ήταν ο γιος σου,
σήμερα θα ήσουν βυθισμένος στο πένθος,
θα ‘φτανες να μισήσεις τον κόσμο,
για τα δεμένα πλοία στα λιμάνια,
για αυτούς που σας κρατούν μακριά,
και για κείνους που σε λίγο,
θα καλύψουν τα ουρλιαχτά με θαλασσινό νερό.
Αν ήταν ο γιος σου,
θα τους έλεγες απάνθρωπους, δειλούς,
θα τους έφτυνες.
Θα έπρεπε τότε να βρουν τρόπο να σε σταματήσουν, να σε κρατήσουν, να σε αποκλείσουν
γιατί η ανεξέλεγκτη οργή σου θα σε έκανε
να τους πάρεις μαζί σου στο βυθό της ίδιας θάλασσας.
Αλλά μείνε ήσυχος, στο ζεστό σου σπιτάκι
δεν είναι ο γιος σου… δεν είναι ο γιος σου…
Μπορείς να κοιμηθείς ήσυχα
και πάνω από όλα ασφαλής.
Δεν είναι ο γιος σου.
Είναι απλώς ένα παιδί της χαμένης ανθρωπιάς,
ένα παιδί της βρόμικης ανθρωπότητας, που δεν κάνει θόρυβο.
Δεν είναι ο γιος σου… Δεν είναι ο γιος σου…
Κοιμήσου ήσυχος, φυσικά
δεν είναι ο δικός σου.
Όχι ακόμα…
Σέρτζιο Γκουτίλα (Sergio Guttilla) Ιταλός ποιητής λογοτέχνης
Ευχαριστούμε για την υπενθύμιση τον Κώστα Γ
Πηγή: Ρωγμή στην ενημέρωση
