Γράφει ο Σπύρος Τζόκας*
Ένας νεκρός και οκτώ τραυματίες είναι το τραγικό αποτέλεσμα των σοβαρών επεισοδίων που προκάλεσαν στη Νέα Φιλαδέλφεια και έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ φασίστες χούλιγκαν της Ντιναμό Ζάγκρεμπ συνεπικουρούμενοι από έλληνες ομοϊδεάτες τους. Και πάλι αυτό το βαθύ κράτος υπόλογο; Ξεμπερδεύουμε με το ξήλωμα κάποιων αξιωματούχων; Δεν πρέπει να το φάμε και πάλι το παραμύθι. Να μας παραμυθιάσουν και να ξεφύγουν. Με κάποιο αόριστο «η ζωή συνεχίζεται» ή «το μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκκαλο» να ξεχάσουμε και τον Μιχάλη.
Αυτό το κράτος, δεν είναι ούτε βαθύ, ούτε ρηχό, είναι κράτος ταξικό, κράτος φιλικό στους επιχειρηματικούς ομίλους και εχθρικό στο λαό, κράτος αποτελεσματικό και ταχύτατο στα σχέδια του κεφαλαίου και προκλητικά αργό και αναποτελεσματικό στις λαϊκές ανάγκες, κράτος συνειδητά ανήμπορο να ανταποκριθεί στην απαίτηση του λαού για την προστασία της ζωής του. Αυτό το ταξικό κράτος φρόντισε να κλείσει του δρόμους στους αγρότες για να μην κατέβουν στην πρωτεύουσα. Αυτό το ταξικό κράτος μετατρέπει την Αθήνα σε φρούριο όταν διαδηλώνουν εργαζόμενοι ή φοιτητές.
Αυτό το κράτος είναι ο ηθικός αυτουργός ενός εγκλήματος, το οποίο οι ανάλγητοι εκπρόσωποι του το ονόμασαν οπαδική βία και χουλιγκανισμό. Αυτό το κράτος παρακολουθούσε «διακριτικά» μια στρατιά φασιστών εγκληματιών να κατευθύνονται στον τόπο του εγκλήματος και μετά τους έχασε!!! Γνώριζαν πως έρχονται μαχαιροβγάλτες φασίστες χούλιγκανς από την Κροατία, είχαν ενημερωθεί από πολλές πλευρές! Κι όμως ανενόχλητα τα φασιστοειδή διέσχισαν τη χώρα και δολοφόνησαν ένα 29χρονο έξω από το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια! Δεν τους σταμάτησαν, ενώ ήταν γνωστή και καταγεγραμμένη χιλιόμετρο το χιλιόμετρο, η πορεία των φασιστοειδών προς την Νέα Φιλαδέλφεια. Είχαν ειδοποιηθεί ακόμη και πριν κατέβουν από την ηλεκτρικό με κατεύθυνση το γήπεδο της ΑΕΚ… Πλήθος επίσημων εγγράφων το βεβαιώνουν αυτό.
Η φασιστική βία είναι παγκοσμιοποιημένη και οργανωμένη. Συνδέεται με κυρίαρχα (πολυεθνικά και εθνικά)οικονομικά, πολιτικά συμφέροντα, δομές επιτήρησης και καταστολής, κήνσορες επιστημονικής ανάλυσης και μιντιακής αναπαράστασης. Αυτοί οι δεσμοί είναι μέρος του αστικού κράτους και αποδεικνύουν τη χρησιμότητα αυτού του είδους βίας για τη συντήρηση του ίδιου του συστήματος.
Και άλλο ένα έγκλημα. Και η ψυχάρα του Μιχάλη κραυγάζει: Γκολ… γκολ, η μπάλα στα δίκτυα. Απίστευτο. Πανηγυρίζει. Τρέχει χαρούμενος και πηδάει ψηλά. Είναι ο νικητής. Η αγαπημένη του ομάδα κέρδισε.
Και ξαφνικά το χώμα γίνεται κόκκινο. Ο δικέφαλος χάνει το χρυσαφί της λάμψης και μένει στο κατάμαυρο. Ο Μιχάλης στο έδαφος τραυματισμένος. Η εξέδρα παγώνει, καθώς δεν το βλέπει να σηκώνεται. Απόλυτη σιγή.
«Είναι παλικάρι… θα σηκωθεί και θα συνεχίσει.»
Τώρα όμως; Όχι. Ο Μιχάλης δεν θα συνεχίσει. Ακόμα και το σίδερο, όταν πυρακτωθεί, λυγίζει. Η μεγάλη του αγάπη, η ΑΕΚ, που φορούσε τη φανέλα της θα στερηθεί των υπηρεσιών του. Δεν θα συνεχίσει τον αγώνα, ούτε το ταξίδι που μόλις άρχισε. Ένα ταξίδι που δεν τέλειωσε ποτέ. Ένα ταξίδι που τα κουφάρια του πλοίου θυμίζουν ότι δεν τέλειωσε.
Ένα κουφάρι στο πεζοδρόμιο. Η φτήνια της ανθρώπινης ζωής.
Και τώρα ταξιδεύει…. φεύγει, αφήνει πίσω του την αδικία της ζωής, τις προσδοκίες και τα προδομένα όνειρα.
*ΣΠΥΡΟΣ ΤΖΟΚΑΣ
Πανεπιστημιακός, συγγραφέας
