Όταν λέμε τέχνη του θεάτρου αναφερόμαστε στη θεατρική παράσταση κι όχι στην τυπωμένη δραματουργία, που αποτελεί μέρος της λογοτεχνίας. Στη θεατρική παράσταση το κυρίαρχο στοιχείο είναι ο ηθοποιός, που παρουσιάζεται σαν εικόνα των συναισθημάτων και της σκέψης του δραματικού ποιητή, σ’ όλη τους την πληρότητα και την ένταση. Το θεατρικό έργο, όπως σχηματίστηκε στη φαντασία του ποιητή κι όπως αποτυπώθηκε στο χαρτί, δεν έχει βρει την ολοκλήρωσή του προτού μεταβληθεί σε παράσταση. Η θεατρική παράσταση δεν είναι μονάχα μια εκτέλεση. Ο ηθοποιός δεν ζει μέσα στα στενά περιθώρια του απλού εκτελεστή. Είναι δημιουργός. Πάνω στην ιδεατή μορφή της ποιητικής σύλληψης, μέσ’ από λόγια, αυτός δημιουργεί μια πάλλουσα μορφή. Ο κάθε άνθρωπος είναι, ίσαμε ένα βαθμό, δημιουργός. Ο καθένας από μας έχει φαντασία αρκετή για να πλάσει μια εικόνα. Η αξία του καλλιτέχνη είναι πως πλάθει τις εικόνες του πιο τέλεια και πιο έντονα. Εκεί ακριβώς βρίσκεται κι η αξία του ηθοποιού σαν δημιουργού. Τους χαρακτήρες και τις δραματικές καταστάσεις, που όλοι μας νιώθουμε πως υπάρχουν στο δραματικό έργο, μα που λίγο ή πολύ μας ξεφεύγουν μες στην αοριστία της ποίησης, ο ηθοποιός τις αρπάζει αδίσταχτα και τους χαρίζει το αίμα του, ζωντανεύοντας τες πάνω στο ίδιο του το κορμί. Τα τυπωμένο έργο μορφώνει, το παιγμένο συγκινεί. Θεατρική συγκίνηση δεν υπάρχει, παρά μονάχα όταν ξεχάσουμε το δραματικό ποιητή και δεχτούμε, σαν άπαντο της δραματικής σύνθεσης, αυτό που μας προσφέρει ο ηθοποιός.
Aυτό ακριβώς είναι ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ο δημιουργός, ο οποίος πάνω στην ιδεατή μορφή της ποιητικής σύλληψης δημιουργεί μια πάλλουσα μορφή.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα.
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κούν (1961). Ιδρυτής του Θεάτρου Σάτιρας, Καθηγητής Δραματικής Σχολής Εθνικού Θεάτρου. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Θεάτρου, Α΄ Βραβείο ανδρικού ρόλου (Καρόλου Κούν) 1988-89. Βραβείο Α΄ανδρικής ερμηνείας Αιμίλιος Βεάκης 1998-2000. Βραβείο Ελληνικής Τηλεόρασης 1992. Τ. Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων 1974-1986. Τ. Αντιπρόεδρος Κ.Ε.Θ.Ε.Α. ( Ιθάκη – Έξοδος – Στροφή- Παρέμβαση). Οργάνωσε στις φυλακές Κορυδαλλού με ποινικούς θεατρικό εργαστήρι. (1981).
Εργάστηκε στο:
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ: “ Όρνιθες, Αρτούρο Ούι, Νέα Παιδιά, Ρινόκερος”.
ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ: Θέμα της Ημέρας, Φώτο Φίνις, Άνθρωπος για όλες τις εποχές, Τρεις Αδελφές.
ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ: (Άννας Συνοδινού) Εκκλησιάζουσες, Αντιγόνη.
ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΝΥΣΙΑ: (Θίασος Έλλης Λαμπέτη) Αγία Ιωάννα (Γουώρικ), Πέπσυ.
ΘΙΑΣΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΟΡΝ: Δόν Ζουάν (Ζγαναρέλος).
ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΡΕΖΗΣ: Ένας ιππότης για τη Βασούλα, Ζητείστε τη Βίκυ, Έντα Γκάμπλερ.
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ: Τέσσερις Συνταγματάρχες, Επικίνδυνο Φορτίο, Καληνύχτα Μαργαρίτα, Διάσημος 702.
Το 1973 ίδρυσε το Θέατρο Σάτιρας και έπαιξε στα έργα: Ώ τι κόσμος μπαμπά ( του Κώστα Μουρσελά), Άς παίξουμε τους δολοφόνους, Σάκκο και Βαντζέττι, Συνεργός (του Ντύρεμαντ), Αίτηση σε γάμο, Βλαβερές συνέπειες του καπνού (του Τσέχωφ). Παιδική σκηνή ΄Τα παιδιά στο δάσος του Ρομπέν (Τζόν Κρόκερ)”.
Eπίσης εργάστηκε στο:
ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΠΠΑ (1975-1981): Γλάρος (Σόριν), Ανταπόκριση (Τομάζο), Ψηλά απ’ τη γέφυρα (αφηγητής)
ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟ: Καινούρια σελίδα.
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΙΚΗΣ: Καμπαρέ, Άννυ.
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΑΜΠΡΑ: Επιστάτης (Άστον).
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 1985: Ειρήνη (Τρυγαίος).
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ: 1986: Βάτραχοι (Διόνυσος), Εθνικό Θέατρο.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1987: Γλάρος του Τσέχωφ (Τριγκόριν).
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 1989: Θεσμοφοριάζουσες (Μνησίλοχος), Εθνικό θέατρο.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1988: Περιποιητής Φυτών.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1989-1990: Δωδέκατη νύχτα (Μαλβόλιο).
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1991: Ερρίκος ο Δ΄του Πιραντέλλο (Ερρίκος).
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1991 Ιππείς (Αλλαντοπώλης), Φεστιβάλ Αθηνών.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1992: Κατά φαντασίαν ασθενής (Αργκάν).
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1993: Η τρέλα του Γεωργίου του Γ΄ του Άλαν Μπένετ.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1994: Νεφέλες (Στρεψιάδης), Φεστιβάλ Επιδαύρου.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ (ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ) 1995: Ο έμπορος της Βενετίας (Σάυλοκ).
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 1996: Εκκλησιάζουσες (Πραξαγόρα).
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 1997: Ρινόκερος (Μπερανζέ).
ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ 1998: Κάτω από τη σκάλα (Χάρυ).
ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΥΣΟΥΡΗ 1999: Ο πάππος μου ήτο Ασιάτης, Οι καρέκλες του Ιονέσκο.
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 1999: Θεσμοφοριάζουσες (Ευριπίδης).
ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ 2000: Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρίν).
ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΑΔΡΟΜΗ 2000: Εκκλησιάζουσες (Βλέπυρος).
ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ 2001: Ο Επιστάτης (Νταίηβις).
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 2000; Λυσιστράτη (Κινησίας).
ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ 2002: Ο Θάνατος του Εμποράκου.
ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ 2003-2004: Τα ο παράξενο ζευγάρι.
ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ 2006-2007 ‘Da’.
Σκηνοθέτησε στο θέατρο: Τα παιδιά στο Δάσος του Ρομπέν του Τζ, Κρόκερ, τα μονόπρακτα του Ιονέσκο: Καρέκλες, Μάθημα Εθνικό Θέατρο, Πάρτυ στη Σαχάρα Θέατρο Καρέζη (Μίρκα Παπακωνσταντίνου), Διπλό παιχνίδι Θέατρο Άλφα (Δάνης Κατρανίδης), ΛΟΟΤ’ Τζ. Όρτον Θέατρο ΑΘΗΝΑ Θίασος Πέτρου Φιλιππίδη, Ο πάππος μου ήτο Ασιάτης Θέατρο Μουσούρη, ‘Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρίν Θέατρο Ροές ( Βραβείο Σκηνοθεσίας Αθηνόραμα), ‘Εκκλησιάζουσες’ Θέατρο Διαδρομή, ‘Ο Επιστάτης’ Θέατρο Διαδρομή, Λυσιστράτη Επίδαυρος, ‘Το παράξενο ζευγάρι’ Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, Απόστολος και μόνος.
Στον κινηματογράφο έπαιξε στα έργα ‘Ασυμφωνία (σκηνοθεσία Ν.Μαυρουδή), Ξύπνα Βασίλη’ του Ψαθά (σκηνοθεσία Δαλιανίδη), Ένας ιππότης για τη Βασούλα, Το φράγμα του Πλασκοβίτη (σκηνοθεσία Μακρή), Οι Φτωχοδιάβολοι, Το βλέμμα του Οδυσσέα του Θ.Αγγελόπουλου, Μερικοί το προτιμούν χακί, του Κ.Φέρη, Ο κλοιός του Κ.Κουτσομίτη, Ο γύρος του θανάτου του Ερ.Θαλασσινού, Καπετάν Μειντάνος του Κ.Θέου, Η ωραία του κουρέα του Ντ.Δημόπουλου , Πέντε γυναίκες για ένα άντρα, Ο κύριος με τα γκρι του Περικλή Χούρσογλου.
Στην τηλεόραση έπαιξε στα μονόπρακτα του Κώστα Μουρσελά Εκείνος κι Εκείνος (Σόλων), Χατζημανουήλ (Αντρέ), Καπνισμένος Ουρανός (Χαράλαμπος), Σιγά η πατρίδα κοιμάται, Κίτρινος Φάκελος (Κωστής Ρούσσης), Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά (Κριτσίνης) πρώτο βραβείο Ελληνικής Τηλεόρασης, Η Εκτέλεση (Εμ. Μπενάκης),Ο μεγάλος Θυμός πρώτο βραβείο ανδρικής ερμηνείας Τ’ Έθνος, Με θέα το πέλαγο (Νεκτάριος) πρώτο βραβείο ανδρικής ερμηνείας Τ Έθνος 2004.Ειδικό βραβείο Τ ΕΘΝΟΣ για την προσφορά του στην Ελληνική τηλεόραση. ‘Απόστολος και μόνος’.
ΣΠΥΡΟΣ ΤΖΟΚΑΣ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
