«ΠΑΜΕ ΚΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ…» βγήκε; ……………….
Μετά τα Τέμπη, όπως και παλιότερα με το Μάτι και τόσα άλλα, μάθαμε με τον χειρότερο τρόπο ότι στον τόπο μας ζούμε από τύχη και στηριζόμενοι στις δυνάμεις μας και ευθύνη/ες έχουν μόνο οι “απλοί πολίτες”.
Καμία ευθύνη όσοι θα έπρεπε να έχουν ευθύνη ….
Δεν είχε ευθύνη ο αρμόδιος υπουργός…
Δεν είχαν ευθύνη οι πολιτικοί προϊστάμενοι …
Δεν είχαν ευθύνη οι τοπικοί “άρχοντες” (μάλλον έκοβαν ακόμα πίττες ή έτρεχαν σε πανηγύρια…)
Δεν είχαν ευθύνη οι εταιρείες…(2)
Δεν είχαν ευθύνη οι υπεύθυνοι έργου ….
Δεν είχαν ευθύνη οι γιδοβοσκοί σταθμάρχες (ας μου επιτραπεί ή έκφραση και να ζητήσω συγγνώμη τόσο από τα αγαπημένα γίδια, όσο και τους δουλευταράδες βοσκούς) που χαριεντιζόντουσαν σε άπταιστα ελληνικά και είχαν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια…
Τελικά, μάλλον έφταιγαν οι επιβάτες…
Και μάλλον έφταιγαν γιατί εμπιστεύτηκαν τις ζωές τους σε ανίκανους.
Καλό Παράδεισο σε όσους έφυγαν τόσο άδικα…
Δύναμη και κουράγιο στους συγγενείς που η ζωή τους άλλαξε για ΠΑΝΤΑ μια μέρα σαν τη σημερινή…
Μια συμβουλή… ας διαβάσουν όλοι τις ιστορίες των επιζώντων αλλά και συγγενών των αγγέλων που χάθηκαν. Ίσως τους κάνει να αναλογιστούν ότι οι θέσεις ΕΥΘΥΝΗΣ εμπεριέχουν ακριβώς αυτό.. την Ευθύνη… να μην κοιμάσαι ήσυχος εάν δεν είσαι σίγουρος ότι έχεις κάνει τα πάντα… ΤΑ ΠΑΝΤΑ να διασφαλίσεις το μέγιστο αγαθό, ΤΗΝ ΖΩΗ .
XΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΟΣΟΙ ΕΦΥΓΑΝ ΤΟΣΟ ΑΔΙΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ.
Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους,
τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους
[…]
Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους,
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.
Γιάννης Ρίτσος
