Στο γεωγραφικό χώρο που πριν 4000 χρόνια γεννήθηκε ο Ραδάμανθυς, το πρωί της 5ης Μαρτίου 1951, “δικαστές”, έστειλαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, ένα παλληκάρι, μόλις 23 ετών, τον κομμουνιστή Νίκο Νικηφορίδη, με την αιτιολογία της «απόπειρας διάδοσης ιδεών».
Ο Νίκος Νικηφορίδης είχε γεννηθεί στις 12 Ιουνίου του 1928 στην Αθήνα, στην περιοχή Παγκράτι, στα όρια με τον σημερινό Δήμο Βύρωνα. Το 1943, μαθητής του 7ου Γυμνασίου Αθηνών, εντάχθηκε στην Αντίσταση: «Αετόπουλο» αρχικά και στη συνέχεια ΕΠΟΝίτης. Παρά τη μικρή ηλικία του έγινε γραμματέας της Ε.Π.Ο.Ν. Παγκρατίου.
Το 1947, μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, συνελήφθη και εστάλη στην εξορία, αρχικά στην Ικαρία και στη συνέχεια (τον Απρίλιο του 1948) στη Μακρόνησο. Οι απάνθρωπες συνθήκες ζωής και τα βασανιστήρια που υπέστη στο κολαστήριο της Μακρονήσου έφθειραν την υγεία του. Αυτή ήταν η αιτία της απελευθέρωσής του, τον Οκτώβριο του 1950.
Μόλις συνέρχεται, στις 5 Νοεμβρίου ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη για τη συγκέντρωση υπογραφών για τη «Διακήρυξη της Στοκχόλμης», υπέρ της ειρήνης. Συλλαμβάνεται και καταδικάζεται μαζί με άλλους αγωνιστές σε θάνατο.
Αμέσως μετά την καταδίκη των αγωνιστών της ειρήνης εκδηλώθηκε ένα διεθνές κύμα συμπαράστασης προς αυτούς. Χιλιάδες τηλεγραφήματα στάλθηκαν προς την ελληνική κυβέρνηση με αίτημα να μην εκτελεστούν οι επιβληθείσες ποινές. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν αυτά των βραβευμένων με νόμπελ Α. Αϊνστάιν και Πιέρ και Μαρί Κιουρί.
Προς τιμήν του, επί δημαρχίας Δημήτρη Νικολαΐδη, μετονομάστηκε η πρώην οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου, και με αφορμή τα 90 χρόνια από τη γέννησή του, την Κυριακή 8 Ιουλίου 2018, ο δήμος Βύρωνα (επί δημαρχίας Γρηγόρη Κατωπόδη) προχώρησε στην αποκάλυψη αναμνηστικής πλάκας-μνημείου, στη συμβολή των οδών Αρήτης και Νίκου Νικηφορίδη.
Επρόκειτο όμως για ένα ακαλαίσθητο μνημείο, που έμοιαζε με οστεοθήκη, πράγμα που ανάγκασε τους κατοίκους να διαμαρτυρηθούν, και στις 9 Δεκεμβρίου 2019, στο Δημοτικό Συμβούλιο Βύρωνα (Συζήτηση του με αριθμ. Πρωτ.: 22596/17-09-2019 Αιτήματος πολιτών) άκουσαν τον πρώην Δήμαρχο Γρηγόρη Κατωπόδη να αναφέρει: «Σε ότι αφορά το μνημείο Νικηφορίδη κυρία Κλωνάρη, να ορίσετε μία καλλιτεχνική Επιτροπή, η οποία να μας πει πως θα μπορούσε να φτιαχτεί καλύτερα ένα τέτοιο μνημείο, να δούμε και τι οικονομικά υπάρχουν και να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι περισσότερο και καλύτερο στην τιμή που αξίζει στον Νικηφορίδη».
Όπως επίσης άκουσαν τον δημοτικό σύμβουλο Πάνο Τριγάζη να λέει, στις 15 Δεκεμβρίου 2021: «… θα ήθελα, σύμφωνα και με τις δικές μου ευαισθησίες, να ακούσω από τον Αντιδήμαρχο κ. Καραγιάννη, να μου λέει αν στη θέση του μνημείου αυτού που είναι σαν… … εικονοστάσι, αν θα υπάρξει μια προτομή για τον Νίκο Νικηφορίδη και, εάν αυτό θα είναι μέρος του Τεχνικού Προγράμματος του Δήμου, εντός του 2022».
Πολίτες, έχοντας απηυδήσει από τα φληναφήματα και την αναξιοπιστία της προηγούμενης δημοτικής αρχής, στις 14 Φεβρουαρίου 2024, απέστειλαν προς τους Δήμο Αθηναίων (Α.Π.: 42172/15-02-2024) και Δήμο Βύρωνα (Α.Π.: 3592/14-02-2024) Αίτημα για από κοινού εκδήλωση προς τιμή του Νικηφορίδη, κάθε χρόνο στις 5 Μαρτίου, με ταυτόχρονη ανάδειξη της δράσης του υπέρ της Ειρήνης, καθώς επίσης και για την από κοινού κατασκευή μνημείου που θα αξίζει στη μνήμη του, και που θα παρορμεί τους περαστικούς να σταθούν και όχι να προσπεράσουν!
του Νικλή Κακοπελέκητου
