Πάντα όταν είναι να γράψω κάτι για το Θείο δράμα και το Πάσχα, αδυνατώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Ίσως αυτό, από μόνο του, καταδεικνύει το πόσο λίγοι είμαστε εμείς σε σχέση με Εκείνον και ποιο το μέγεθος της θυσίας του Θεανθρώπου για εμάς…
Άξιζε; Πραγματικά δεν ξέρω και ούτε είμαι ο κατάλληλος να το απαντήσω αλλά με όλα όσα βλέπουμε, σε καθημερινή βάση, να διαδραματίζονται δίπλα μας (και πολλές φορές νιώθουμε ότι δεν μας αγγίζουν) προβληματίζομαι πολύ.
Πόλεμοι σε κάθε γωνιά του πλανήτη, βόμβες να πέφτουν βροχή (αλλά καταπίνουμε καφέ με γεύση χαρτιού ή οδοντιατρικού εργαλείου), άνθρωποι να χάνονται, όταν αυτοί που αποφασίζουν τους πολέμους είναι σε ασφαλή καταφύγια ή θέρετρα, παιδάκια να πεινάνε, να κρυώνουν, να κλαίνε, να χάνονται σε πολέμους ή από εγκληματική αδιαφορία..
Κάπως έτσι, η σκέψη μας αυτές τις μέρες είναι σε όλους τους ανθρώπους που είτε το ξέρουμε είτε όχι, κουβαλάνε τον δικό τους σταυρό… μικρό ή μεγάλο…. ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά, με υπομονή ακόμα ή όχι, γιατί αυτή στέρεψε… με χαμόγελο που κρύβει τον πόνο ή όχι…
Αλλά και στους ανθρώπους που βοηθάνε άλλους ανθρώπους να κουβαλήσουν τον σταυρό τους και να μοιραστούν μέρος από το βάρος και τον πόνο.
Αν και αυτό σπανίζει, ίσως, εάν το συναντάμε πιο συχνά, να έχουμε φτάσει πιο κοντά στο νόημα και της θυσίας και της Ανάστασης.
Και επειδή όλα τα παραπάνω, όχι ευχάριστα -και συγγνώμη για αυτό-, δεν συνάδουν με την ευφορία του χαρμόσυνου γεγονότος που ακολουθεί την θλίψη της μεγαλοβδομάδας, εγώ, πάντα σχεδόν εμμονικά, θα γυρίζω στα όμορφα παιδικά μας χρόνια, τότε που ήμασταν όλοι παρόντες, τότε που νομίζαμε ότι όλα μπορούμε να τα αλλάξουμε, τότε που στον Βύρωνα ήμασταν όλοι λίγο έως πολύ γνωστοί, τότε που μοσχοβολούσε ο τόπος νεραντζιές και πασχαλιές, θυμιατά και νοστιμιές σε ένα περίεργο κοκτέιλ, τότε που με περίμενε η γιαγιά μου να ανέβουμε στον Άγιο Δημήτριο και είχε κάνει και τις σχετικές προβλέψεις για τα 12 ευαγγέλια (σκαμπουδάκι πτυσσόμενο – οργανωμένη για την εποχή της…) , τότε που θύμωνε για τα γαστρονομικά μας αμαρτήματα.
Και μιας και το έφερε η κουβέντα, ας ρίξουμε το βάρος στην νηστεία και την καθαρότητα της ψυχής και έπονται και οι μεζέδες.
Ίσως και να δούμε διαφορά…
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!
