Αγαπητοί φίλοι και συναγωνιστές,
έφτασε, δυστυχώς, η στιγμή να αποχαιρετίσουμε τον Μάκη Λεσπέρογλου, τον οποίο “χάσαμε” πριν λίγες μέρες, με τον τρόπο που τον χάσαμε. Ας όψονται αυτοί, που με τις πολιτικές τους διέλυσαν το δημόσιο Ε.Σ.Υ. (το όποιο Ε.Σ.Υ.), στην πορεία ιδιωτικοποίησης και των Υπηρεσιών Υγείας.
Με τον Αβραάμ Λεσπέρογλου, αν και καταγόμαστε από τον ίδιο τόπο, την Πρέβεζα δεν γνωριζόμασταν. Άκουγα, διάβαζα, μάθαινα για τις περιπέτειες και τα κυνηγητά του, ώσπου κάποια στιγμή “συναντηθήκαμε” στο δικαστήριο, στην τελευταία του δίκη, αυτός ως κατηγορούμενος, εγώ ως ένορκος!
Δύο πράγματα με “εντυπωσίασαν”:
πρώτον, οι αίωλες και παντελώς αστήρικτες κατηγορίες εναντίον του! Ζητούσα, κατά την διάρκεια της δίκης, και μελετούσα τους φακέλλους του. Τίποτα, όλα ψεύτικα και στημένα!
δεύτερον, η ομόθυμη υπεράσπισή του από την κοινωνία της Πρέβεζας! Ήταν μεγάλη η έκπληξή μου όταν είδα να καταθέτει ως μάρτυρας υπεράσπισης του “τρομοκράτη” Λεσπέρογλου ο τότε Δήμαρχος της Πρέβεζας, πρώην αξιωματικός του Στρατού και πολιτικά όχι φιλικός προς τον κατηγορούμενο Μάκη Λεσπέρογλου, αλλά σίγουρα έντιμος, αξιοπρεπής και θαρραλέος τοπικός άρχοντας!
Με τον Αβραάμ δεν συναντηθήκαμε ούτε και μετά την καθολική αθώωσή του (εκτός από την γαμήλια γιορτή του, κάποιο βράδυ στου Ψυρρή), δεν συζητήσαμε για πολιτική, για τακτικές και στρατηγικές της επερχόμενης Επανάστασης. Ίσως και να διαφωνούσαμε πολιτικά ή τακτικά, ίσως λέω, σίγουρα όμως θα συμφωνούσαμε στρατηγικά, για έναν κόσμο και μια κοινωνία του δίκιου και της ελευθερίας, χωρίς ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και κάπου στο βάθος χωρίς δομημένη κρατική εξουσία.
Αλλά ποιος αρνείται τον διάλογο, την συζήτηση ή και τις διαφωνίες στον δρόμο προς την επίτευξη του μεγάλου στόχου;
Ο Μαρξ με τον Μπακούνιν παρά τις διαφωνίες και τις “κόντρες” τους ποτέ δεν έχασαν την αλληλοεκτίμησή τους. Ο Λένιν με τον Κροπότκιν παρά τις διαφωνίες τους, συζητούσαν τακτικά έως τον θάνατο του Πρίγκιπα Π. Κροπότκιν.
Ας τα βλέπουν αυτά οι μικρόνοες και κοντόφθαλμοι σημερινοί δήθεν επαναστάτες ή όπως θα λέγαμε στην Πρέβεζα οι επαναστάτες της φακής!
Θέλω να αποχαιρετίσω τον Μάκη Λεσπέρογλου με ένα ποίημά μου, που έχει τίτλο “ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΟ ή οι νεκροί δεν μαντεύουν”.
Ξέρετε, εμείς οι γεννημένοι κοντά στον Αχέροντα και στο Νεκρομαντείο είμαστε κάπως “εξοικειωμένοι” με τον θάνατο, άλλωστε μια στιγμή της ζωής είναι κι αυτός!
Το ποίημα γράφτηκε λίγες μέρες πριν τον θάνατο του Μάκη, συμπτωματικά; διαισθητικά; μαγικά, λόγω Νεκρομαντείου; Δεν ξέρω!
Γεια σου Αβραάμ Λεσπέρογλου!!!
Θα σε θυμόμαστε!!!
Δημήτρης Βασιλείου
ΝΕΚΡΟΜΑΝΤΕΙΟ
ή
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΔΕΝ ΜΑΝΤΕΥΟΥΝ
Αυτοί που έφυγαν, έφυγαν!
Οι νεκροί, οι νεκροί μας,
δεν σκέφτονται,
δεν μιλούν,
δεν δημιουργούν.
Τη μνήμη τους, μόνο,
κληρονομιά μας άφησαν!
Αυτή τη μνήμη τους,
κρατάμε εμείς
ιερή διαθήκη,
σεπτών ελπίδων μέλημα,
πυρ αέναο
στη ζωή να μας φέγγει,
τα όνειρά μας να φωτίζει
στους δρόμους του σήμερα,
στους δρόμους του αύριο
να μην λαθέψουμε,
να μην πονέσουμε
όπως αυτοί!
Κι’ όταν το δίκιο κι’ η λευτεριά
στη γη θα περπατούν,
με βήμα σταθερό και σίγουρο,
όταν τα όνειρά μας
θα ’χουνε γίνει πράξη,
τότε θα στήσουμε ένα μνημείο
χωρίς προτομές κι’ αγάλματα,
ένα μνημείο λιτό,
που θα πάνω του θα γράφει:
Οι νεκροί δεν μαντεύουν!
Οι νεκροί δείχνουν το δρόμο!
29.06.2024, Αθήνα Δημήτρης Βασιλείου
