Γιαούρτι με φρούτα και μέλι. Προσοχή όχι πολύ μέλι, ίσως κάνει κακό. Μεσούντος του Ιουλίου, καθισμένος στη βεράντα του περνάει μια ακόμα βραδιά, μια ακόμα συνηθισμένη βραδιά. Η τηλεόραση παίζει από βαρετά μέχρι εκνευριστικά προγράμματα και επαναλήψεις. Περισσότερο κατάθλιψη παρά διασκέδαση προκαλεί.
Γιαούρτι με φρούτα και μέλι, μεσούντος του Ιουλίου. Χαζεύοντας το φεγγάρι, μεταξύ ύπνου και ξύπνου, ονειρεύτηκε εκείνη τη θεσπέσια πανσέληνο τότε στο νησί με όλους τους φίλους και τις φίλες. Το ηλιοβασίλεμα στην Οία, αλλά και το γλυκοχάραμα στον Υμηττό. Την παραλία στο Ασπρονήσι, τις αιθέριες υπάρξεις στα Ματογιάννια, τις βαρκάδες στη Φολέγανδρο, την παρέα στον Πλατύ Γιαλό, την πλατεία της Καλόγριας στη Νίσυρο. Ονειρεύτηκε τις μαγικές νύχτες του καλοκαιριού που τελείωναν με το πρώτο φως του ήλιου. Η κασέτα που έπαιζε δυνατά στις 4 το πρωί, από Μορικόνε και Βιβάλντι μέχρι Σαββόπουλο, Κατσιμιχαίους και νέο κύμα, από Τανίτα Τικαράμ ώς τον δικό μας τον Τζιμάκο, από Καζαντζίδη ώς τον Τσιτσάνη και Θεοδωράκη και Χατζιδάκι. Χορεύαμε στα ξέφωτα, Διονυσίου και Μπιθικώτση.
Η κασέτα που είχε μόνος του γράψει με κόπο από διάφορους δίσκους, ένα – ένα τα τραγούδια διάλεγε από Led Zeppelin, John Lennon, Bruce Springsteen, Queen, Simon and Garfunkel, Beatles, Who, Rolling Stones, Elton John, Pink Floyd, Deep Purple, Doors, Santana που μας μετέφεραν σε άλλους φωτεινούς τόπους. Η εξέγερση μιας νιότης που ακόμα δεν έχω καταλάβει, αν σβήνει ποτέ.
Γιαούρτι με φρούτα και μέλι, μεσούντος του Ιουλίου σε μια βεράντα της Αθήνας. Και οι μετεωρολόγοι απειλούν. Οι τηλεοράσεις είναι τα όπλα τους. Καύσωνες και κλιματικές αλλαγές πυροβολούν το μέλλον της ανθρωπότητας. Αστραπιαία περνούν όλα από το μυαλό. Από εκείνα τα χρόνια της αθωότητας. Το ταξίδι του κινήθηκε μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας ή, καλύτερα, μεταξύ αυτού που επιθυμεί και αυτού που υπάρχει. Διέπλαθε τον μύθο του… και ο μύθος γινόταν όνειρο, όνειρο καλό, ευχάριστο, όχι εφιάλτης. Ενα όνειρο με περιεχόμενο. Ενα όνειρο με ανθρώπινες υπερβάσεις και μικρονοθείες. Για το ταξίδι που δεν έγινε. Για τα συντρίμμια που του το θύμιζαν. Ισως δεν πρόλαβε. Ισως νόμιζε ότι οι γλάροι πετούν για εκείνον. Τελικά η ζωή μοιάζει με παραμύθι.
Αν τουλάχιστον είχε βραδινή παράσταση η «Αιολία». Παραπονιούνται οι γείτονες λένε… Για φαντάσου να έπιανε τώρα θέση στο χαλικάκι εκεί που η λευκή οθόνη συναντά τα αστέρια. Εκεί που η βουκαμβίλια και το γιασεμί, τα πάνινα καθίσματα, τα αστέρια του ουρανού και το ευχάριστο δροσερό αεράκι δημιουργούν ρομαντικά, νοσταλγικά βράδια, που ταυτόχρονα με το έργο ρίχνεις και μία κλεφτή ματιά στον παράδεισο. Αυτό θα ήθελε τώρα, με μια βότκα με μπόλικα παγάκια και μερικά ξηροκάρπια. Για φαντάσου κάτω από τα αστέρια και το φεγγάρι να έβλεπε την Casablanca με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Ινγκριντ Μπέργκμαν. Ξανά και ξανά…..
Γιαούρτι με φρούτα και μέλι, μεσούντος του Ιουλίου σε μια βεράντα της Αθήνας. Και εκείνο το όνειρο που έλεγε το κορίτσι; Αλλαξε και αυτό.
*Πανεπιστημιακός, συγγραφέας
Αναδημοσίευση από efsyn.gr
