Κεντρικό πρόβλημα ειρήνης της Μεσογείου και κατ’ επέκταση της Ευρώπης, το Κυπριακό παραμένει άλυτο, παρότι πέρασε μισός αιώνας από το προδοτικό χουντικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, δύο εγκλήματα που δεν παραγράφονται ούτε σχετικοποιούνται. Το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ του 1974 που γράφτηκε σε δρόμους και πλατείες της Ελλάδας μαζί με την ματωμένη εικόνα της Κύπρου, αφορά και τα δύο.
Πολλές προσπάθειες έγιναν στο πλαίσιο του ΟΗΕ, εδώ και πενήντα χρόνια, για λύση, με πρώτο τον Μακάριο να συμφωνεί με τον Ντενκτάς το 1977, λύση δικοινοτικής-διζωνικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα εννοείται.
Πριν 20 χρόνια, η Κυπριακή Δημοκρατία πέτυχε την ένταξή της στην ΕΕ, μεγάλο βήμα ενίσχυσης της κρατικής υπόστασης και σοβαρό εμπόδιο αναγνώρισης δεύτερου κράτους στην Κύπρο ή προσάρτησης των κατεχομένων από την Άγκυρα, αφού πρόκειται για εδάφη της Ένωσης.
Δύο ορόσημα στις προσπάθειες ήταν το Σχέδιο Ανάν το 2004, που απέρριψε η ελληνοκυπριακή κοινότητα με ευθύνη του προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου και της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, αλλά και λόγω της Ποντιοπιλατικής στάσης της τότε κυβέρνησης της ΝΔ. Αντιθέτως, οι τουρκοκύπριοι το είχαν υπερψηφίσει, παρά την απορριπτική θέση του Ντενκτάς.
Δεύτερο ορόσημο η διάσκεψη του Κραν Μοντανά το 2017, με κυβέρνηση Τσίπρα, που δεν καρποφόρησε τελικά, άφησε όπως πίσω το «κεκτημένο Γκουτέρες», που επικαλείται η Λευκωσία, όχι όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η Κύπρος δεν χρειάζεται μνημόσυνα, ελπίδα ειρήνης και όραμα συνύπαρξης χρειάζεται που δεν ευνοούνται χωρίς αναφορές με αυτοκριτική στις χαμένες ευκαιρίες λύσης ούτε με την αποσιώπηση της τουρκοκυπριακής κοινότητας, χωρίς την συμβολή της οποίας, η Ενωμένη Κύπρος δεν έχει μέλλον
Αθήνα, 20 Ιουλίου 2024
Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Άλκης Φαρμάκης
τηλ: 6974-339.379 e–mail: alkis_2481@hotmail.com
