Την επιταγή που πρόσφερε ο Λόρδος Βύρωνας για τη χρηματοδότηση του αγώνα της επανάστασης του 1821, προκειμένου να σώσει την Ελλάδα από τον τουρκικό ζυγό, αποκάλυψε ο Observer, ρίχνοντας νέο φως στη γενναιοδωρία του ποιητή.
Η επιταγή αυτή προσφέρει επίσης την ανεξίτηλη απόδειξη της προσήλωσής του στον ελληνικό σκοπό της απελευθέρωσης, σχολιάζει σχετικά ο Guardian.
Στην επιταγή, ο Λόρδος Βύρωνας ορίζει ότι θα καταβληθούν 4.000 λίρες, περίπου 332.000 λίρες σε σημερινή αντιστοιχία στον Giovanni Orlando, εκπρόσωπο της προσωρινής κυβέρνησης που, ανήσυχος για την έκβαση του ελληνικού αγώνα, είχε προσεγγίσει τον Βρετανό για οικονομική βοήθεια.
Τα χρήματα προορίζονταν για την κάλυψη αναγκών έκτακτης ανάγκης, κυρίως την χρηματοδότηση στόλου για την υπεράσπιση του Μεσολογγίου από την πολιορκία των Αλβανών. Και οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι θα αποπληρωθεί έναντι ενός πολύ μεγαλύτερου δανείου, που θα οριστεί στο Λονδίνο.
«Λόγω της φήμης του, ο Λόρδος Βύρωνας ήταν πολύ στιβαρός», δήλωσε η δρ. Κριστίν Κένυον Τζόουνς, η οποία μελέτησε πολλά από τα χειρόγραφα του ποιητή κατά τη συγγραφή μιας νέας μελέτης για τα πορτρέτα του Βρετανού, Dangerous to Show.
«Αλλά σε αυτή (την επιταγή) φαίνεται πως είναι μια πρωτότυπη υπογραφή, που επισυνάπτεται σε ένα κείμενο ενός υπαλλήλου, όπου φαίνεται να έχει διορθώσει ο ίδιος ανυπόμονα. Ο τρόπος γραφής του Λόρδου Βύρωνα, όπως και η προσωπικότητά του, ήταν γρήγορος και ελεύθερος, οπότε υπάρχει μια αντίθεση μεταξύ του προσεκτικού χεριού του υπαλλήλου και της δικής του αυτοπεποίθησης στην τολμηρή υπογραφή» σχολιάζει σχετικά παρατηρώντας τα γράμματα «B» και «n».
Ωστόσο, παραμένει εξαιρετικό το γεγονός ότι το συγκεκριμένο έγγραφο έμεινε απαρατήρητο στα αρχεία της χώρας για τόσα χρόνια, συμπληρώνει η δρ. Τζόουνς.
Ο Λόρδος Βύρωνας συμφώνησε για το δάνειο στην Κεφαλονιά, μέρος τότε των βρετανικών νησιών του Ιονίου, όπου ο ποιητής και η συντροφιά του με άλλους ταξιδιώτες είχαν σταματήσει στο δρόμο τους προς την Ελλάδα.
Η επιταγή, που αργότερα εξαργυρώθηκε στη Μάλτα, ελήφθη με τη μορφή ασημένιων ισπανικών δολαρίων και μεταφέρθηκε μέσα σε κορμούς στο Μεσολόγγι από τον ποιητή.
Τα χρήματα στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση πολεμικών πλοίων.
«Η απαίτηση προήλθε από το νομοθετικό σώμα», έγραψε ο Πιέτρο Γκάμπα, ο Ιταλός λογιστής που ήταν με τον Λόρδο Βύρωνα και είχε παρακολουθήσει την ανταλλαγή στην Κεφαλονιά τον Νοέμβριο του 1823.
«Μια μοίρα 14 σκαφών, εννέα από την Ύδρα και πέντε από τις Σπέτσες, θα ριχνόντουσαν στη συνέχεια, αμέσως στη θάλασσα» γράφει.
Από την αρχή, ο Λόρδος Βύρωνας χρησιμοποίησε τη φήμη του για να διεθνοποιήσει τον αγώνα των Ελλήνων για την ελευθερία, εμπνέοντας ένα ετερόκλητο πλήρωμα ξένων φιλελλήνων να συσπειρωθεί, τόσο εντός όσο και εκτός του πεδίου της μάχης.
Ο ρόλος του ως εκσυγχρονιστή, που αγκαλιάζει τις αξίες του Διαφωτισμού, ήταν αποφασιστικός για τον καθορισμό της πορείας μιας εξέγερσης, που σε αντίθετη περίπτωση μαστίζεται από ίντριγκες και εκρήξεις εμφυλίου πολέμου, σχολιάζει ο Guardian.
«Ο Λόρδος Βύρωνας βοήθησε την επανάσταση να επιλυθεί με τον τρόπο που έγινε, δημιουργώντας αυτό που τότε θα ήταν ένα προοδευτικό, σύγχρονο έθνος – κράτος», δήλωσε ο Roderick Beaton, ομότιμος καθηγητής σύγχρονων ελληνικών σπουδών στο King’s College του Λονδίνου.
«Η Ελλάδα δεν ακολούθησε το παράδειγμα άλλων τμημάτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που έγιναν στον τίτλο μόνο ανεξάρτητα, αλλά διευθύνονταν επί της ουσίας από τοπικούς πολέμαρχους» αναφέρει.
Αλλά η προθυμία του Λόρδου Βύρωνα να λάβει μέρος (παραχωρώντας) ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της προσωπικής του περιουσίας είχε επίσης άμεσο αντίκτυπο. Και αυτό σύμφωνα με τον Beaton βοήθησε στην αλλαγή της πορείας των γεγονότων.
«Η οικονομική του συνεισφορά ήταν ζωτικής σημασίας», δήλωσε ο ακαδημαϊκός του οποίου το βιβλίο, Byron’s War, θεωρείται ως ο οριστικός απολογισμός της συμμετοχής του ποιητή στην επανάσταση.
«Κανένας ιστορικός δεν έδωσε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό το γεγονός, αλλά τα οθωμανικά – αλβανικά στρατεύματα που πολιορκούσαν το Μεσολόγγι εξαφανίστηκαν ξαφνικά μόλις έμαθαν ότι ο Λόρδος Βύρωνας δάνεισε αυτά τα χρήματα και ο στόλος έπλεε από την Ύδρα και τις Σπέτσες».
Το δάνειο του Λόρδου Βύρωνα, σε συνδυασμό με ένα δάνειο που αργότερα αντλήθηκε στο Λονδίνο, είχε ως αποτέλεσμα «να ανατρέψει τις ισορροπίες υπέρ της εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης και εναντίον των πολέμαρχων».
Ο θάνατος του ποιητή τόσο νωρίς στην επανάσταση τον συνδέει άρρηκτα με την Ελλάδα, όπου σε αυτήν την επέτειο τονίζεται η ηρωική του θέση.
Ο ίδιος ο Λόρδος Βύρωνας είχε ορκιστεί ότι αν η Ελλάδα έπεφτε, «θα θαφτώ στα ερείπια».
Αντ’ αυτού, κατέληξαν τα δικά του «ερείπια» να αποσταλούν πίσω στην Αγγλία. «Πέθανε σε μια παράξενη γη, και ανάμεσα σε αγνώστους», έγραψε ο Γκάμπα.
«Έδωσα (στην Ελλάδα) τον χρόνο μου, την ουσία μου, την υγεία μου. Και τώρα της δίνω τη ζωή μου! Τι θα μπορούσα να κάνω περισσότερο;» φέρεται να είπε, ο Λόρδος Βύρωνας μία μόλις ημέρα πριν πεθάνει, σε μία στιγμή διαύγειας, ταλαιπωρημένος από πυρετό.
Πηγή: lifo.gr (Με πληροφορίες του Guardian)
