Ο Μίμης Πλέσσας του ακριβού μου «ελαφρού», ο παρά λίγες μέρες αιώνιος που έπιασε ψιλή κουβέντα με τους μεγάλους της Ευρώπης και χάρισε στην σκληρή πραγματικότητα ένα soundtrack αντάξιο της επικράτειας των ονείρων.
Ο Μίμης Πλέσσας που συνέθεσε για όλα τα αστέρια στον ουρανό, τα crazy girls και τα αγόρια που κορτάροuν σφυρίζοντας «φσστ μπόινγκ», τις πέτρες που ανοίγουν, τα αθάνατα νερά που γευτήκαμε, τις Κυριακές που ξημερώνουν και τις φωτιές που συναντήσαμε στην στράτα μας, δεν είναι πλέον εδώ… ή μήπως είναι;
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, κάποιοι καλλιτέχνες, που το ριζικό τους είναι να μείνουν αθάνατοι και ανάμεσά μας, μέχρι την συντέλεια του κόσμου και μέσα σε αυτούς είναι και ο τεράστιος Μίμης Πλέσσας. Ένας μύθος, μια ιστορία, ένα όνομα της μουσικής με χιλιάδες διακρίσεις και τιμές που λίγοι έχουν καταφέρει. Ένας συνθέτης, πάνω από όλα άνθρωπος με Α κεφαλαίο, καμωμένος από αγάπη και ενσυναίσθηση για τον κόσμο γύρω του.
Η μουσική του αντιπροσώπευε τον απλό Έλληνα, τον Έλληνα του μόχθου, του έρωτα, της κάθε σπιθαμής των κυττάρων μας που είναι καμωμένα από αγάπη. Άγγιζε την μάζα και όχι τα σαλόνια και τους λίγους.
«Ευτυχώς ο πλούτος δεν μετριέται μονάχα από το περιεχόμενο της τσέπης αλλά και της καρδιάς κι εκεί νομίζω πως είμαι Κροίσος!», είχε πει ο ίδιος σε μια προσωπική του επιστολή προς τον Φίνο.
Ένας χαρισματικός άνθρωπος με απίστευτο ήθος, αξίες και ταπεινοφροσύνη, βαθιά ευγενής, ένας μουσικός και συνθέτης με απόλυτη γνώση της ιστορίας της μουσικής, που έχτισε με συνέπεια και σοβαρότητα την πραγματικά ογκώδη εργογραφία του καταφέρνοντας σπουδαίες αισθητικές προσεγγίσεις, αποτυπώνοντας το πολυεπίπεδό του ταλέντο είτε δουλεύοντας για τον κινηματογράφο, είτε δουλεύοντας σε πιο σύνθετες φόρμες. Μια μυθική πορεία που οι λέξεις αδυνατούν να εκφράσουν, έστω και στο ελάχιστο, την μουσική του ιδιοφυΐα και την παρακαταθήκη του σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η μουσική ήταν συνώνυμο της ζωής του. Η αρχή, η μέση και το τέλος!
Δεν τον γοήτευαν οι «αυλές», δεν εντάχθηκε ποτέ σε κανένα κύκλωμα δισκογραφίας, δεν έκανε συμβόλαιο με καμία εταιρεία, δεν είχε κανένα κόμμα να τον υποστηρίζει αλλά και καμία εκδοτική παρέα για να γράφει αποθεωτικές κριτικές για το έργο του, όπως συνέβη με άλλους «σπουδαίους» μας (βλέπε Χατζιδάκη, Ξαρχάκο, κλπ).
Ό,τι κατάφερε (και κατάφερε τα μέγιστα όσο κανείς άλλος) οφείλονται στην ουσιαστική κατάθεση της ψυχής του στην μουσική του, στη βαθιά σεμνή του ουσία, στην ωραιότητα της ψυχής του.
Τίποτα δεν του χαρίστηκε.
Βραβευμένος σε δεκάδες διεθνή φεστιβάλ, στον κατάλογο των διεθνών διακρίσεών του ξεχωρίζει το αριστουργηματικό «Ποιος το ξέρει;» (1959), που βραβεύτηκε δύο φορές: στο Φεστιβάλ Εδιμβούργου και στο Παρίσι από το Θέατρο των Εθνών. Επίσης, το «Ένας Ουρανός μ’ Αστέρια» (1966) κατέλαβε τη 32η θέση σε κατάταξη διεθνούς μουσικού περιοδικού για τις 100 ωραιότερες μπαλάντες του 20ού αιώνα! Μέχρι σήμερα, άλλωστε, κλασικά τραγούδια του, όπως το «Αν σ’ αρνηθώ, Αγάπη μου» (1961), εξακολουθούν να γνωρίζουν νέες ηχογραφήσεις και επανεκτελέσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης…
Το πλούσιο έργο του δεν χρειάζεται καμία σύσταση… Τα τραγούδια του ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΔΕΟΣ!
Κανένας άλλος Έλληνας συνθέτης δεν είδε τόσα πολλά τραγούδια του να αγαπιούνται από όλους τους Έλληνες, όλων των ηλικιών: «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», «Άνοιξε Πέτρα», «Τόσα Καλοκαίρια», «Καμαρούλα μια Σταλιά» (1968), «Βρέχει Φωτιά στη Στράτα μου», «Το Φεγγάρι Πάνωθέ μου», «Γλυκά πονούσε το Μαχαίρι» (1970), «Τι σου ’κανα και πίνεις;» (1971) και επίσης, οι «Χάντρες» (1960), «Η Πρώτη μας Νύχτα» (1962), το «Ένας Ουρανός μ’ Αστέρια» (1966), το «Έκλαψα Χτες» (1967) και τόσα άλλα!
Απλησίαστο παραμένει μέχρι σήμερα το ρεκόρ του «Δρόμου», του δίσκου με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. Mε τραγούδια όπως το «Άγαλμα», το «Πρώτη Φορά», το «Ξημερώνει Κυριακή», το «Έπεφτε Βαθιά Σιωπή», το «Μέθυσ’ απόψε το Κορίτσι μου» και βασικούς ερμηνευτές τον Γιάννη Πουλόπουλο και τη Ρένα Κουμιώτη, o «Δρόμος» κυκλοφόρησε το 1969 και έχει πουλήσει μέχρι σήμερα περισσότερα από 3.800.000 αντίτυπα!
Ο Μίμης Πλέσσας όχι μόνο δεν έχει αποκηρύξει τις συνθέσεις που δημιούργησε για το σινεμά, αλλά ανέκαθεν τις τοποθετούσε στη σωστή τους θέση και όχι άδικα: με 111 σάουντρακ στο ενεργητικό του, είναι ο πλέον ολοκληρωμένος συνθέτης, έχοντας καλύψει όλα ανεξαιρέτως τα είδη, από το μιούζικαλ και την κωμωδία μέχρι τον ψυχολογικό τρόμο και τα βουκολικά δράματα, περνώντας από απαιτητικές δουλειές.
Έχει διευθύνει από τις μεγαλύτερες ορχήστρες στον κόσμο και έχει αναγορευτεί επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών ενώ είναι και διδάκτωρ Χημείας του Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ.
Μπορεί οι κυβερνήσεις της σαπίλας να μην σε τίμησαν όπως σου άρμοζε, Ακριβέ μας Μίμη, αλλά εσύ θα τιμάσαι αιώνια από τον απλό κόσμο που του μελοποίησες την ζωή του!
Νιώθω ευλογημένος που σε γνώρισα.
Αιώνια ευγνώμων.
