Ξημερώνει 8 Μαρτίου 1857! Φόρεσε τα λευκά της ρούχα, πήρε το μικρό πανό της και κίνησε για το εργοστάσιο. Θυμάται πόσο είχε χαρεί που είχε προσληφθεί! Εργάτρια κλωστοϋφαντουργίας! Ένα βήμα πιο κοντά στην ανεξαρτητοποίηση, πολλά βήματα απόσταση από τις γιαγιάδες της που έμεναν σπίτι… Ευτυχώς, αυτή είχε γλιτώσει από όλα αυτά: έβγαινε εκτός σπιτιού περιποιημένη και καθαρή (όπως απαιτούσαν στο εργοστάσιο), κοίταζε καμιά βιτρίνα στη διαδρομή, και έκανε όνειρα για μια ευτυχισμένη και ισότιμη ζωή με τον μελλοντικό άντρα της!
Και μετά άρχισαν τα προβλήματα: κακές πληρωμές στις εργάτριες, απαίσιες συνθήκες εργασίας, υποτιμητική συμπεριφορά… Αισθανόταν ένα τίποτα, σκουπίδι… Μα, για αυτό κουραζόταν τόσο; Για αυτό οι διαφωνίες με την οικογένεια; Για να της φέρονται τόσο απαξιωτικά δεν έκατσε στο σπίτι της, να παντρευτεί και «να κάνει και κανένα παιδί», και να δέχεται προσβολές και καταπίεση από τον άντρα που θα παντρευόταν; Α όχι, κάτι έπρεπε να γίνει!
ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ!
Πού να το ήξερε, όταν ετοιμαζόταν για την διαδήλωση εκείνης της ημέρας, ότι θα πρωταγωνιστούσε στην καθιέρωση μίας Παγκόσμιας Ημέρας! Της Ημέρας της Γυναίκας!
Πάντως, μεγάλη παρανόηση αυτή η μέρα: από τη μια τα ξέφρενα γυναικεία γλέντια με τις φίλες που περνούν υπέροχα, από την άλλη οι αγωνιστικές υπενθυμίσεις που τονίζουν τη συμβολή της γυναίκας σε κάθε τομέα της ζωής. Ενίοτε, και στη συνέχιση της ίδιας της ζωής! Σημασία έχει, εν τέλει, αν και κατά πόσον πέτυχε τους στόχους του το γυναικείο κίνημα, και τι θεωρούμε επιτυχία ενός κινήματος. Το γεγονός ότι, ειδικά στη Δύση, (χωρίς να αποκλείουμε και κάποιες περιπτώσεις σημαινουσών γυναικείων προσωπικοτήτων στην Ανατολή) η γυναίκα κέρδισε κάποια από τα – αυτονόητα – δικαιώματα, για τα οποία δεν θα έπρεπε καν να αγωνίζεται, δίνει, βέβαια, κάποια ελπίδα! Τα στερεότυπα, όμως, τα οποία ακόμα καλά κρατούν, επιβάλλουν τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της ΓΥΝΑΙΚΑΣ!
Η Γυναίκα δεν είναι μόνο η μάνα, ούτε η φτηνή οικιακή βοηθός… Δεν είναι μόνο η εργάτρια, ούτε η κατά τύχη επιστήμων… Δεν είναι μόνο η κούκλα, το μοντέλο, δίπλα σε έναν άντρα με σπορ αυτοκίνητο, αλλά ούτε και η ατημέλητη διανοούμενη… Δεν είναι μόνο η πόρνη, αλλά ούτε και η ενσάρκωση της Παναγίας… Δεν είναι μόνο η πολυέξοδη σύντροφος, αλλά ούτε και ο σάκος του μποξ κάθε δυστυχισμένου… Δεν είναι μόνο η πανούργα, που μηχανεύεται χίλιους τρόπους να αποκλείσει από τη ζώνη επιρροής της τις υπόλοιπες γυναίκες (!), αλλά ούτε και το αιώνιο θύμα, το αγνό «πρόβατο»…
Η Γυναίκα είναι ένα συνθετότατο πλάσμα με πολλά προσόντα, πολλές αρετές, πολλές αντιφάσεις: πολλή ανθρωπιά αλλά και πολλή κακία, πολλή γενναιοδωρία αλλά και τσιγκουνιά, πολλή ομορφιά αλλά και πολλή ασχήμια. Ένας άνθρωπος δηλαδή. Εμείς στην κουλτούρα μας έχουμε τη Λυσιστράτη αλλά και την ιστορία της Μήδειας, την Ιφιγένεια και την Αντιγόνη! Την Παναγία!
Στην γυναίκα της διπλανής πόρτας, με ονοματεπώνυμο και υπόσταση, λέμε χρόνια πολλά για τη μέρα αυτή που σηματοδότησε τη συμμετοχή της στους αγώνες για μία ισότιμη και δίκαιη κοινωνία, με την ευχή κάποια στιγμή να ευοδωθούν οι αγώνες της αυτοί!
Επαναδημοσίευση από “Καισαριανή Τώρα”
