του Γιώργου Βούλγαρη – Ηθοποιού, θεατρικού συγγραφέα
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΙΤΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΝ
Όταν ο Αλέξης Σωτηρόπουλος έγινε δήμαρχος Βύρωνα, δεν άλλαξε τίποτα από αυτά που τον χαρακτήριζαν: την απλότητά του, την ηθική του, τον τρόπο που περπατά στις ίδιες γειτονιές όπου μεγάλωσε, χαιρετώντας κόσμο με το μικρό του όνομα.
Ο Βύρωνας σήμερα δεν ζει τις πιο εύκολες μέρες του, βρίσκεται αντιμέτωπος με μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της νεότερης ιστορίας του. Οικονομική πίεση, δομικά προβλήματα και καθημερινές ανάγκες που δεν γνωρίζουν αναβολές. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, το πρόσωπο του δημάρχου Αλέξη Σωτηρόπουλου έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη βαρύτητα, όχι μόνο λόγω του θεσμού, αλλά κυρίως λόγω του τρόπου που τον υπηρετεί.
Μέσα σε αυτήν τη δυσκολία, δεν διάλεξε την εύκολη οδό της σιωπής, ούτε τη ρητορική χωρίς πράξεις. Διάλεξε να σταθεί μπροστά – χωρίς φόβο, χωρίς δικαιολογίες.
Πολλοί λένε ότι «ο χαρακτήρας φαίνεται στα δύσκολα». Αν ισχύει αυτό, τότε η καθημερινή του στάση είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του ποιος είναι. Δεν είναι μόνο δήμαρχος, είναι παιδί της πόλης. Τον βλέπεις να μιλά με ηλικιωμένους στις πλατείες, να στέκεται σε σχολεία, να παρίσταται σε εκδηλώσεις χωρίς να ζητά δημοσιότητα.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που μεγάλωσε στις πιο ήσυχες και στις πιο ανήσυχες γειτονιές του Βύρωνα. Ο δήμαρχος που ακούει -πραγματικά ακούει- τους δημότες. Και αυτό δεν είναι κάτι που διδάσκεται. Είναι κάτι που κουβαλάς μέσα σου.
Ηθικός, καθαρός χαρακτήρας – μια σπάνια ποιότητα στην εποχή μας.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην αναγνωρίζει την ηρεμία και την ευγένεια του Σωτηρόπουλου. Την ακεραιότητα με την οποία αντιμετωπίζει κάθε απόφαση. Το ότι βάζει φρένο στις εύκολες λύσεις που πληγώνουν τον δημότη. Και είναι αυτό που κάνει πολλούς κατοίκους να λένε πως «μπορεί να μην αλλάζει τα πάντα από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά αλλάζει τον τρόπο που νιώθουμε για την πόλη μας».
Και μόνο αυτό είναι μεγάλο.
Ακόμα κι όταν τα πράγματα μοιάζουν χαμένα… εκείνος μένει. Δεν φεύγει, δεν παραιτείται, δεν λέει «δεν γίνεται».
Ο Σωτηρόπουλος έχει επιλέξει να αντιμετωπίσει την κατάσταση με διαφάνεια.
Δεν αποφεύγει τη σκληρή πραγματικότητα ούτε επιχειρεί να τη μετριάσει. Αντίθετα, μιλά γι’ αυτήν ανοιχτά, με έναν τόνο που συνδυάζει ρεαλισμό και ευθύνη. Και ίσως αυτό να είναι ένα από τα στοιχεία που εκτιμούν όσοι τον παρακολουθούν: ότι δεν κρύβεται.
Παρά τη σοβαρότητα των περιστάσεων, ο Σωτηρόπουλος εξακολουθεί να διατηρεί ένα ύφος χαμηλών τόνων. Δεν υψώνει τη φωνή του, δεν αναζητά εντυπωσιασμό. Αντιθέτως, επιλέγει να σταθεί δίπλα στους πολίτες, να ακούσει, να συμμετέχει, να δηλώσει παρών εκεί όπου απαιτείται.
Μέσα στην οικονομική ασφυξία, προσπαθεί. Μέρα τη μέρα. Απόφαση την απόφαση. Και αυτή η επιμονή είναι που δίνει κουράγιο σε πολλούς Βυρωνιώτες: να βλέπουν έναν άνθρωπο να κρατά την πόλη όρθια, όχι από υποχρέωση, αλλά από αγάπη. Ίσως αυτή είναι η μεγαλύτερη δύναμη του Αλέξη Σωτηρόπουλου.
Ποτέ δεν απομακρύνθηκε από τον δημότη. Ποτέ δεν φόρεσε «προστατευτικό» ύφος εξουσίας. Παραμένει προσιτός, γνήσιος, ανθρώπινος.
Σε μια εποχή όπου η πολιτική συχνά μοιάζει παγερή και απρόσωπη, εκείνος έγινε το αντίθετο: μια ζεστή παρουσία που θυμίζει ότι η πόλη δεν είναι τα χαρτιά, τα νούμερα και τα χρέη.
Ο Δήμος Βύρωνα έχει την τύχη να έχει για δήμαρχο τον Αλέξη Σωτηρόπουλο. Το καλύτερο παιδί!
