Η κρατική – δημοτική και κοινωνική φροντίδα και παρουσία στο νέο οικισμό κατά την πρώτη δεκαετία υπήρξε υποτυπώδης. Οι ελάχιστες σχετικές υπηρεσίες ήταν συγκεντρωμένες στο λεγόμενο Διοικητήριο και γύρω από τον Άγιο Λάζαρο. Στο ισόγειο του Διοικητηρίου προς την οδό Δωδεκανήσου ήταν ο σταθμός χωροφυλακής και ένας παιδικός σταθμός του ΠΙΚΠΑ. Ανάμεσά τους εγκαταστάθηκαν τα γραφεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (Ε.Α.Π.) και οι διοικητικοί υπάλληλοι οι διορισμένοι από το Δήμο Αθηναίων, η λεγόμενη «Εποπτεία». Στον α΄ όροφο λειτουργούσε μικρό ταχυδρομικό γραφείο και υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας. Λίγο παραπέρα στην οδό Μαιάνδρου (Κύπρου) έγινε το «Αναρρωτήριον», δηλ. όχι νοσοκομείο, αλλά απλά ένας σταθμός πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Τέλος στην οδό Χρ. Σμύρνης χτίσθηκε και ένας καλύτερα οργανωμένος βρεφικός σταθμός, το «Βυρώνειον νηπιοτροφείον», δηλ. το Μοργκεντάου.
Όταν το 1934 ο οικισμός έγινε Δήμος, καταργήθηκαν στο Διοικητήριο τα γραφεία της Ε.Α.Π. και αποσύρθηκαν οι διορισμένοι από το Δήμαρχο Αθηναίων δημοτικοί υπάλληλοι. Το 1938 χτίστηκε και το Πολυιατρείο της τότε οδού Όσσης (σήμερα Κορυτσάς), όπου μεταφέρθηκε και το Αναρρωτήριο. ΄Ετσι στο πρώην Αναρρωτήριο εγκαταστάθηκαν οι πρώτες υπηρεσίες του νέου Δήμου (Παλαιό Δημαρχείο).
Ουσιαστικά στην αρχή επρόκειτο μόνο για τον πρώτο Δήμαρχο Νικ. Φραγκιάδη, τον πολιτικό μηχανικό Ευστρατιάδη και τρεις – τέσσερις ακόμη δημοτικούς υπαλλήλους. Μεταπολεμικά πρώτος ληξίαρχος διορίστηκε ο Μιχάλης Μαυρίδης.
Ως γραφείο του Δημάρχου και αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου χρησιμοποιήθηκαν στο ισόγειο ο χώρος της εισόδου και ένα μικρό δωματιάκι στο βάθος για το Δήμαρχο. Οι υπάλληλοι εγκαταστάθηκαν στον πρώτο όροφο.
Πολύ αργότερα στη δεκαετία του 70 το δημοτικό συμβούλιο απέκτησε ξεχωριστή αίθουσα συνεδριάσεων στο απέναντι νοικιασμένο κτήριο της οδού Κύπρου. Επίσης απέναντι σταδιακά άρχισαν να μεταφέρονται και οι διάφορες υπηρεσίες (ληξιαρχείο, μητρώο, κ.λ.π.).
Το 1998, επί δημάρχου Ν. Ρογκάκου το Δημαρχείο μεταφέρθηκε στο κτήριο της οδού Καραολή – Δημητρίου, όπου λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Με την ανακήρυξη του Δήμου το 1934 καταργήθηκε ο σταθμός της χωροφυλακής στο Διοικητήριο του Αγίου Λαζάρου και ο νεαρός Δήμος Βύρωνα υπήχθη στην Αστυνομία Πόλεων. Για ένα μικρό διάστημα στο Διοικητήριο εγκαταστάθηκε παράρτημα του Ι΄ Αστυνομικού Τμήματος Παγκρατίου. Τελικά το 1940 στην οδό Χρ. Σμύρνης 4 στη Γέφυρα εγκαταστάθηκε το ΙΘ΄ Αστυνομικό Τμήμα Βύρωνος. Το Τμήμα αυτό το 1957 μεταφέρθηκε σε κτίριο της οδού Καλλιπόλεως, στο λόφο της Νεράϊδας απέναντι από το σπίτι της Ισιδώρας Ντάνκαν. Σήμερα λειτουργεί σε κτίριο της οδού Αγίου Δημητρίου. Για ένα διάστημα, όμως, συνυπήρχαν στο Βύρωνα και τα δύο αυτά αστυνομικά τμήματα.
Το 1955 με την εγκατάσταση στον Καρέα των πρώτων προσφύγων λειτούργησε εκεί και σταθμός χωροφυλακής, που αργότερα καταργήθηκε.
Στις 31/5/1957 άρχισε να λειτουργεί στο Βύρωνα και Υποθηκοφυλακείο. Από τις 15/12/58 στο Υποθηκοφυλακείο Βύρωνα υπάγεται και ο Δήμος Υμηττού. Η πρώτη εγκατάσταση του Υποθηκοφυλακείου έγινε στην οδό Χρ. Σμύρνης 4 στη Γέφυρα, εκεί όπου μέχρι τότε λειτουργούσε το ΙΘ’ Αστυνομικό Τμήμα. Πρώτος υποθηκοφύλακας ήταν ο Κώστας Χαλαστάρας. Αργότερα το Υποθηκοφυλακείο μεταφέρθηκε και λειτούργησε επί 20ετία περίπου στην οδό Αναλήψεως. Τα τελευταία χρόνια έχει μεταφερθεί στην οδό Ελλησπόντου. Από τις 20.2.06 εκεί συστεγάζεται και το Κτηματολόγιο.
Το πρώτο συμβολαιογραφείο στο Βύρωνα λειτούργησε από το 1957. Συμβολαιογράφος ο Βασίλης Παπαγαλάνης. Ήταν και το μοναδικό μέχρι και το 1965, όταν λειτούργησε και δεύτερο συμβολαιογραφείο στη Γέφυρα από το Λουκά Τρομπούκη. Ακολούθησαν το συμβολαιογραφείο της Όλγας Ζαρμακούπη στην οδό Νικ. Νικηφορίδη κ.α. Και τα τρία παραπάνω συμβολαιογραφεία λειτουργούν μέχρι σήμερα.
Το 1961 ο Βύρωνας απέκτησε Ειρηνοδικείο. Μέχρι τότε υπαγόταν στο Ειρηνοδικείο της Αθήνας. Εγκαταστάθηκε στην οδό Ρήγα Φεραίου στη Μεταμόρφωση και πρώτος Ειρηνοδίκης Βύρωνα ήταν ο Γεώργιος Μητσόπουλος. Το Ειρηνοδικείο αυτό λειτούργησε μέχρι και το 1966 χωρίς να διαθέτει πάντα και Ειρηνοδίκη. Οσάκις η θέση του ήταν κενή χρέη Ειρηνοδίκη εκτελούσε ο συμβολαιογράφος Παπαγαλάνης. Το 1966 το Ειρηνοδικείο καταργήθηκε και ο Βύρωνας μαζί με τον Υμηττό υπήχθησαν ξανά στο Ειρηνοδικείο της Αθήνας. Το 1971 η δικτατορία αποφάσισε με προεδρικό διάταγμα την επανασύσταση των καταργηθέντων ειρηνοδικείων, μεταξύ των οποίων και του Βύρωνα. Όμως αυτό το Π.Δ. δεν εφαρμόσθηκε ποτέ. Με αποτέλεσμα ακόμη και μέχρι σήμερα σε κανένα Δήμο του ανατολικού λεκανοπεδίου από τη Βουλιαγμένη μέχρι και το Χολαργό να μην υπάρχει Ειρηνοδικείο.
Το 1934 ο Βύρωνας απέκτησε δημοτικό κοιμητήριο. Αρχικά επρόκειτο για ένα πολύ περιορισμένο χώρο, που μέχρι σήμερα έχει επεκταθεί πολλές φορές σκαρφαλώνοντας στο Αλεποβούνι, ώστε να γίνει σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα του λεκανοπεδίου. Το 1946 χτίστηκε μέσα και ο ιερός ναός των Ταξιαρχών.
Στην περιοχή του Σακέτα, μέσα στο δάσος, το 1937, άρχισε η εγκατάσταση «εργοστασίου χημικού πολέμου», που όμως σταμάτησε με την κήρυξη του πολέμου. Αργότερα στον ίδιο χώρο λειτούργησε το γνωστό σανατόριο.
Ταχυδρομείο στο Βύρωνα λειτουργεί από τη δεκαετία του 60. Μέχρι τότε την περιοχή εξυπηρετούσε το ταχυδρομείο Παγκρατίου στην ομώνυμη πλατεία στην αρχή της οδού Φρύνης. Σήμερα βρίσκεται στην οδό Παν. Τσαλδάρη, Το 1980 ταχυδρομικό γραφείο άρχισε να λειτουργεί και στην πλατεία της Ζωοδ. Πηγής. Πρόσφατα όμως καταργήθηκε.
Ο Βύρωνας και η Καισαριανή είχαν πάντα κοινή Εφορία και Δημόσιο Ταμείο, που βρίσκεται στα όρια των δύο Δήμων.
Στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο με το παλιό Δημαρχείο και προς την πλευρά των οδών Π. Τσαλδάρη και Β. Ηπείρου υπήρχαν από την προπολεμική εποχή συνεχόμενα στο ισόγειο το κρατικό μονοπώλιο (πετρέλαιο, οινόπνευμα, σπίρτα κ.λ.π.) και στα υπόγεια το αντιπολεμικό καταφύγιο. Η είσοδος και για τα δύο από τη Β. Ηπείρου. Το Μονοπώλιο καταργήθηκε το 1961. Το καταφύγιο χρησίμευε επί δεκαετίες ως χώρος όπου κατέληγαν όλες οι προσφυγικές οικογένειες του Βύρωνα που είχαν παραμείνει άστεγες, Ήταν τα λεγόμενα «προσφυγικά». Το 1961 το καταφύγιο κατεδαφίστηκε και στη θέση του χτίστηκε το σημερινό κτίριο του ΟΤΕ.
Το πρώτο υποκατάστημα του ΙΚΑ στο Βύρωνα εγκαταστάθηκε στη γωνία Φλέμινγκ και Αγίου Δημητρίου και το δεύτερο στη Μεταμόρφωση.
Το 1979 το Πανεπιστήμιο της Αθήνας ίδρυσε στο Βύρωνα το «Κέντρο Κοινοτικής Ψυχικής Υγιεινής», που λειτουργεί στην οδό Δήλου στην Ανάληψη και εξυπηρετεί και την Καισαριανή.
Επίσης το 1979 η κεντρική εξουσία επεχείρησε να εγκαταστήσει αιφνιδιαστικά στο Βύρωνα Νεκροτομείο σ’ ένα κτίριο στο τέρμα της Μεταμόρφωσης, σε πυκνοκατοικημένη περιοχή. Η αντίδραση των δημοτών με επικεφαλής τη δημοτική αρχή (Φατσέας – Νικολαϊδης) ήταν ακαριαία και μαχητική. Ύστερα από μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις το μέτρο εγκαταλείφθηκε.
Απ’ το βιβλίο “90 χρόνια Βύρωνας” με την άδεια του συγγραφέως Απόστολου Κοκόλια
