Η αναγνώστρια της HuffPost UK, Τζέιν ρωτά: «Αν κρατάω την αναπνοή μου όταν περνώ δίπλα από ανθρώπους, αυτό βοηθά στο να μην κολλήσω από κορωνοϊό όταν τον έχουν;»
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βρεθεί σ′ αυτό το σημείο: περπατώντας στο ίδιο μονοπάτι, κοιτάζοντας τα παπούτσια μας και ξαφνικά σηκώνουμε το κεφάλι και συνειδητοποιούμε ότι κάποιος είναι έτοιμος να περπατήσει δίπλα μας. Δεν έχουμε χρόνο να περάσουμε τον δρόμο. Πανικοβαλλόμαστε καθώς δεν φοράμε την μάσκα μας (σημειωτέον, λάθος!) και δεν υπάρχει αρκετός χώρος για να τηρηθεί η απόσταση των δυο μέτρων.
Καθώς βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής συνειδητοποιούμε ότι μιλάει στο κινητό του. Βήχει μια φορά. (Ή καθαρίζει τον λαιμό του);
Δεν υπάρχει τίποτα (που μπορούμε να κάνουμε) γι′ αυτό: κρατάμε την αναπνοή μας και περνάμε δίπλα του, Μετά από λίγα δευτερόλεπτα αφήνουμε την αναπνοή μας. Ουφ.
Από τότε που ο κορωνοϊός προσγειώθηκε στις ζωές μας, το να κρατάμε την αναπνοή μας έχει γίνει μια δραστηριότητα την οποία κάποιοι από εμάς κάνουν σχεδόν χωρίς να την συνειδητοποιούν. Αλλά μπορεί το να κρατάμε την αναπνοή μας καθώς περνάμε δίπλα από κάποιον άγνωστο στην πραγματικότητα να μας προστατέψει από το να κολλήσουμε κορονοϊο, αν τυχαίνει να νοσεί; Η είναι απλά ένας μηχανισμός αντιμετώπισης;
«Ο κίνδυνος της μετάδοσης (κορωνοϊού) όταν περνάμε δίπλα από κάποιον στον δρόμο είναι πολύ χαμηλός, ιδιαίτερα αν φοράμε μια καλή μάσκα», λέει στην HuffPost UK ο καθηγητής Χοσέ Λουί Χιμένεζ από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Boulder.
Αυτό σημαίνει το ότι το να κρατήσουμε την αναπνοή μας καθώς περνάμε δίπλα από κάποιον «μπορεί να βοηθήσει πολύ λίγο σε μερικές πολύ σπάνιες περιπτώσεις», αναφέρει. Για παράδειγμα (αυτό μπορεί να συμβεί αν) περνάμε δίπλα από κάποιον που μεταφέρει υψηλό ιικό φορτίο σε αιωρούμενο σωματίδια και η εκπνοή του βρεθεί στο δρόμο μας με λίγη αραίωση.
Ο ίδιος ο καθηγητής παραδέχεται ότι κρατούσε την αναπνοή του όταν περνούσε δίπλα από ανθρώπους στον δρόμο πριν. Το ίδιο και ο δρ. Τζούλιαν Ταγκ, επίτιμος αναπληρωτής καθηγητής και κλινικός βιολόγος από το Πανεπιστήμιο του Λέιτσεστερ. «Συνήθιζα να το κάνω την πρώτη περίοδο της πανδημίας – κι άλλοι άνθρωποι έχουν κάνει το ίδιο», λέει στην HuffPost UK.
Ο δρ. Ταγκ συστήνει όταν δούμε κάποιον να περπατά δίπλα μας, είναι καλύτερο να κάνουμε μια γρήγορη εισπνοή και να εκπνεύσουμε αμέσως μόλις τον προσπεράσουμε. «Το να κρατάμε την αναπνοή μας είναι καλό αλλά αν εκπνεύσουμε είναι ακόμα καλύτερο διότι ”διώχνουμε” τον ιό μακριά», λέει.
Ο δρ Τανγκ το παρομοιάζει με το κολύμπι – παίρνουμε μια μεγάλη ανάσα, την κρατάμε και κολυμπάμε κάτω από το νερό. Στη συνέχεια, όταν ανεβαίνουμε για αέρα, εκπνέουμε. «Είναι ένας φυσικά ισχυρός τρόπος αποφυγής εισπνοής αιωρούμενων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα», λέει.
Παρ′ ότι πολλοί ειδικοί συμφωνούν ότι ο κίνδυνος μετάδοσης κορωνοϊού σε εξωτερικούς χώρους είναι μάλλον μικρός – και μελέτες το υποστηρίζουν αυτό – ο δρ. Ταγκ πιστεύει πώς κάθε μικρή κίνηση είναι βοηθητική (στην αποφυγή μετάδοσής του).
«Ας λάβουμε υπόψη τους άλλους τρόπους μετάδοσης: δεν αγγίζουμε τους ανθρώπους καθώς περπατάμε δίπλα τους και τα μεγάλα σταγονίδια θα πέσουν στο έδαφος ούτως ή άλλως – δεν θα τα εισπνεύσουμε καν επειδή είναι τόσο μεγάλα», σημειώνει.
Ετσι, η μετάδοση αιωρούμενων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα (μπορεί να) είναι (κι από το) πώς εμείς πιστεύουμε ότι ο ιός πραγματικά εξαπλώνεται. Κι αν θέλουμε να ελέγξουμε αυτό τον κίνδυνο μετάδοσης, είτε κρατώντας την αναπνοή μας είτε εκπνέοντας – αν μπορούμε να το κάνουμε σωστά καθώς περπατάμε δίπλα από τον κόσμο – θα προσθέσει κάτι στην (ήδη υπάρχουσα) προστασία του ότι είμαστε σε εξωτερικό χώρο».
Πηγή: huffingtonpost.gr
