Του Δημήτρη Μεσόγειου
Στα ταραγμένα νερά του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου έχουν «πνιγεί» κατά καιρούς πολλά μεγαλόπνοα σχέδια εξωτερικής πολιτικής τόσο της Ελλάδας, όσο και των άλλων χωρών της περιοχής.
Συνήθως «επιπλέουν» εκείνα, τα οποία εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα των μεγάλων «παικτών» και των πιστών τους χωρών-υποτακτικών.
Αν στο απώτερο παρελθόν κάποια οικονομική ή εμπορική διαμάχη εξελισσόταν μεταξύ των άμεσα εμπλεκομένων κρατών, σήμερα, την εποχή της οικονομικής – εμπορικής – ψηφιακής ενοποίησης του κόσμου, τέτοιου είδους διαμάχες αποτελούν «σκακιέρα» παγκόσμιας παρτίδας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το επίκαιρο πρόβλημα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που σχετίζεται, κυρίως, με τους πρόσφατα ανακαλυφθέντες υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο, την εξόρυξη, την εκμετάλλευση και τους δρόμους μεταφοράς τους.
Αν και παρουσιάζεται σαν ένα ελληνοτουρκικό πρόβλημα, οι χώρες που εμπλέκονται είναι πολλές: Ελλάδα – Τουρκία – Κύπρος – Αίγυπτος – Ισραήλ – Λιβύη – Ιράν – ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα – Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ, το ΔΝΤ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί. Φυσικά, εμπλέκονται και μια σειρά πολυεθνικών εταιρειών-κολοσσών.
Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα αντί η ρότα να είναι (αν δούμε τη δική μας πλευρά) τα ελληνικά συμφέροντα, η διεκδίκηση και υπεράσπισή τους, παρακολουθούμε μια πολιτική εναπόθεσης και εκχώρησής τους σε διεθνείς πατρόνες και υποτιθέμενους «συμμάχους».
Ποιος δεν θυμάται το «ευχαριστώ» στους Αμερικάνους των Σημίτη-Παπανδρέου, την «πλήρη ευθυγράμμιση των συμφερόντων» Ελλάδας-ΗΠΑ των Τσίπρα-Κατρούγκαλου, το «η Ευρώπη και οι ΗΠΑ μας στηρίζουν» των Μητσοτάκη-Δένδια; Βέβαια, έχουμε και προτάσεις, κάποιες και εξ αριστερών, για «σύμπλευση» με Ρωσία, Κίνα.
Την ίδια στιγμή, ο Τραμπ δηλώνει φίλος του Ερντογάν και τον στηρίζει στο θέμα της συμφωνίας Τουρκίας – Λιβύης, η Μέρκελ στηρίζει την Ελλάδα, εάν αγοράσει υποβρύχια από την Γερμανία, πολλές ευρωπαϊκές χώρες στηρίζουν την Ελλάδα, εάν αυτή κρατήσει τους πρόσφυγες, ο Μακρόν υποστηρίζει την Ελλάδα γιατί δεν θέλει την Τουρκία στην Ευρώπη, η Ε.Ε. παίρνει αποφάσεις υπέρ της Ελλάδας, αλλά στην πράξη στηρίζει την Τουρκία οικονομικά και μη αποφασίζοντας κυρώσεις εναντίον της, ο Πούτιν πουλάει όπλα και χτίζει ατομικούς σταθμούς στην Τουρκία.
Το ΝΑΤΟ «νίπτει τας χείρας του» διότι οι δύο χώρες είναι μέλη της συμμαχίας, ο ΟΗΕ βγάζει ψηφίσματα όπως αυτά για την κατοχή της Κύπρου (είναι γνωστό τι κάνει η φοράδα στ’ αλώνι) κι ο Νίκολας Μπερνς δηλώνει «Λυπάμαι που το λέω, αλλά αν η Ελλάδα χρειαστεί την στήριξη των ΗΠΑ σε ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία, δεν νομίζω ότι θα την έχει από τον Πρόεδρο Τραμπ».
