Την ώρα που η χώρα παρακολουθεί την εξάπλωση και διασπορά του κορωνοϊού με αμείωτους ρυθμούς, που τα συστήματα υγείας δοκιμάζονται σε πραγματικό χρόνο, που η αβεβαιότητα για το μέλλον έχει καλύψει κάθε πτυχή της ζωής μας, σχεδόν καθημερινά οι πολίτες καλούνται να συμμορφωθούν με νέα μέτρα, απαγορεύσεις και υποδείξεις, στο όνομα της αντιμετώπισης της πανδημίας. Η ζητούμενη ατομική ευθύνη έγινε σημαία σε κάθε εξαγγελία, ως η μοναδική μας ευκαιρία για να σωθούμε από τον κορωνοϊό.
Αφού οι ειδικοί, στο πρώτο κύμα του κορωνοϊού, μας ενημέρωναν περνώντας από το ένα άκρο στο άλλο σχετικά με το κατά πόσο προστατεύει ή όχι η χρήση μάσκας, ενώ και οι ίδιοι δεν φορούσαν μάσκα σε δημόσιες πολυπληθείς εμφανίσεις τους, φτάσαμε στο σημείο να γίνεται ποινικό αδίκημα και μάλιστα με αυτόφωρη διαδικασία, όχι μόνο η άρνηση για τη χρήση της αλλά και η υποκίνηση για ανυπακοή ακόμα και μέσω των social media!
Συγκεκριμένα, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασίλης Πλιώτας, με εγκύκλιό του προς τους εισαγγελείς όλης της χώρας, εφιστά την προσοχή τους στη διερεύνηση του αδικήματος της διέγερσης σε ανυπακοή, η οποία τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή. Υπογραμμίζει ότι οι αρνητές της μάσκας, ακόμη και εάν «κινούνται» εντός του διαδικτύου, θα οδηγούνται στο αυτόφωρο…
Είναι το σημείο που κάθε σκεπτόμενος πολίτης αναρωτιέται πού ακριβώς τελειώνουν τα όρια της ατομικής ευθύνης, η οποία προϋποθέτει την ελευθερία του ατόμου. Όταν μάλιστα την ίδια ώρα καθημερινά, εν μέσω πανδημίας, στοιβάζονται σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς χιλιάδες κόσμου που χρειάζεται να μετακινηθεί για τις δουλειές του, δεν υπάρχουν επαρκείς κλίνες στις ΜΕΘ, έχουν γεμίσει σε διάστημα ενός μήνα τα κρεβάτια στα νοσοκομεία λόγω κρουσμάτων και οι εργαζόμενοι σε αυτά έχουν φτάσει στα όριά τους, με τις αυξημένες ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί ήδη.
Εύλογα προκύπτουν απορίες όπως, πού ακριβώς απέδωσε η υπακοή μας στο πρώτο lockdown προκειμένου να είμαστε έτοιμοι σε επίπεδο συστήματος Υγείας; Πόσα άλλα θα ζητηθούν να επωμιστεί ο έλληνας πολίτης, που κινδυνεύει να βρεθεί ως ο μόνος υπόλογος για την εξάπλωση του ιού; Πώς να νιώσει κανείς ασφάλεια και εμπιστοσύνη στις Αρχές, όταν του κουνούν το δάχτυλο και τον τιμωρούν για κάθε παράπτωμα ενώ οι ίδιες δεν φαίνεται να επαρκούν στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης;
Πώς να πάρει κανείς την ευθύνη που του αναλογεί, υπό τη σκιά του φόβου να εκφράσει τις απόψεις του;
δήμος & ΠΟΛΙΤΕΙΑ
