Ανεβείτε την οδό Φλέμιγκ μια μέρα με λιακάδα, κοιτάξτε την πλατεία Φατσέα κι ύστερα αν αντέχει η καρδιά σας, κόψτε τα κυπαρίσσια που τρυπάνε τον ουρανό και τους βραχυχίτωνες που παίζουν με τις ακτίνες του ήλιου.
Είδαμε τη μελέτη για τον ανασχεδιασμό της πλατείας Φατσέα που έθεσε για διαβούλευση η Δημοτική Αρχή.
Σε γενικές γραμμές
Ξηλώνονται όλα τα καθιστικά, τα πέτρινα τοιχάκια και οι πέργκολες. Στη θέση τους θα μπουν τσιμεντένιες κερκίδες (περίπου σαν αυτές που υπάρχουν στην Καραολή – Δημητρίου και πρόσφατα έχουν γεμίσει με συνθήματα με σπρέυ, στις οποίες μόνο νεολαίοι μπορούν να καθίσουν) και γωνιές που θα στεγάζονται μέ πέργκολες (επειδή δεν μπορούν να σκιαστούν αλλιώς).
Κόβονται 32 δέντρα και θάμνοι (ανάμεσά τους τα κυπαρίσσια στο κέντρο της, πλατείας και οι ελιές στους πεζόδρομους) με την υπόσχεση ότι όσα δεν μπορούν να ξαναφυτευτούν θα αντικατασταθούν. Δηλαδή δέντρα 25 χρονών θα αντικατασταθούν με νέα, που θα χρειαστούν άλλα τόσα χρόνια μέχρι να μεγαλώσουν. Επεκτείνεται η επιφάνεια της πλατείας προς τους πεζόδρομους και ο χώρος που δημιουργείται καταλαμβάνεται από deck για να μπουν τα τραπεζοκαθίσματα των γύρω καταστημάτων.
Κατά τα άλλα, μπαίνουν τα διάφορα πλουμίδια που είναι η καραμέλα τα τελευταία χρόνια, ψυχρά υλικά επιστρώσεων, βιοκλιματικά στοιχεία, φωτοβολταϊκά για να φορτίζονται τα κινητά, wi fi, φεύγουν τα αυτοκίνητα που παρκάρουν και έρχονται ηλεκτρικά πατίνια. Εκσυχρονισμός!
Τι λέει η μελέτη για να υποστηρίξει την πρότασή της;
“Η πλατεία δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες και απαιτήσεις του σύγχρονου βιώσιμου αστικού σχεδιασμού”, επειδή
• Η “άναρχη βλάστηση δεν εξασφαλίζει την οπτική συνέχεια της πλατείας και του περιβάλλοντα αστικού ιστού” και “δημιουργεί ένα χώρο αφιλόξενο και με αίσθηση επικινδυνότητας τις βραδυνές ώρες”
Το να μη βλέπουμε τις γύρω πολυκατοικίες κάνει τον χώρο αφιλόξενο; και αν δεν υπάρχει επαρκής φωτισμός τα βράδια, αυτό δεν διορθώνεται;
• Η “εικόνα εγκατάλειψης του εξοπλισμού της πλατείας αντανακλά την έλλειψη προτίμησης των χρηστών”
Οι πέργκολες και τα καθιστικά έχουν αφεθεί στην τύχη τους επειδή την πλατεία δεν την χρησιμοποιούν οι κάτοικοι ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί δεν επισκευάζονται οι ζημιές, δεν συντηρείται η πλατεία και έχει αφεθεί στη μοίρα της;
• Υπάρχει “αδυναμία διασφάλισης επαρκούς οργανωμένου χώρου για τα παρακείμενα καταστήματα εστίασης” και τα τραπεζοκαθίσματα επεκτείνονται “σε βάρος του ωφέλιμου χώρου της πλατείας”
Δεν είναι καθήκον της δημοτικής αρχής να διαφυλάξει τον δημόσιο χώρο και να τηρήσει τους κανονισμούς και τους νόμους για τη χρήση του;
• “Τα καθιστικά είναι διαμορφωμένα σε ανισοσταθμίες, διασπούν τον χώρο, δυσκολεύουν τα άτομα μειωμένης κινητικότητας” και η επιφάνεια που μένει “κρίνεται ανεπαρκής για επιπλέον δραστηριότητες”
Λύσεις δεν υπάρχουν χωρίς να ξηλωθούν τα πάντα; Πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι;
• “Η ύπαρξη εκτεταμένων παρτεριών στους πεζόδρομους είναι ανασταλτικός παράγοντας της κίνησης των πεζών και της εκτόνωσης των τραπεζοκαθισμάτων”
Πως ακριβώς εμποδίζουν τους πεζούς τα παρτέρια και όχι τα τραπεζοκαθίσματα, που πρέπει να τους εξασφαλίσουμε και χώρο για να εκτονωθούν;
Για να τελειώνουμε: Η πλατεία Φατσέα αποτελεί μια μικρή όαση ανάμεσα στα οικοδομικά τετράγωνα. Ναι, χρειάζεται βελτιώσεις και για να γίνει προσβάσιμη από όλους, να αυξηθεί ο διαθέσιμος χώρος και να υποστηριχτούν παραπέρα δραστηριότητες, ομαδικές ή ατομικές. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει με έγνοια τόσο για τον πολίτη που θα τη χρησιμοποιήσει, όσο και για τα χρήματα που θα ξοδευτούν. Χρειάζεται φαντασία στη μελέτη, βασανίζοντας το μυαλό μας και όχι καταφεύγοντας σε έτοιμες εύκολες λύσεις με το πρόσχημα της ικανοποίησης σύγχρονων αναγκών και χρήσης βιοκλιματικών υλικών.
Το μικροκλίμα της περιοχής θα αλλάξει άμεσα αν κοπούν τα δέντρα της, όποια προσπάθεια κι αν γίνει για να αναπληρωθούν, και όσα βιοκλιματικά υλικά και να μπουν.
Η δημοτική αρχή πρέπει να δώσει το παράδειγμα τι σημαίνει εξοικονόμηση φυσικών πόρων, εναλλακτική διέξοδος για τον πολίτη και φροντίδα για το περιβάλλον. Δεν φτιάχνουμε από την αρχή την πλατεία περιφρονώντας και πετάγοντας τη δουλειά που έχει γίνει πριν 25 χρόνια – δεν είναι δα και ένας αιώνας – ξοδεύοντας ένα ποσό που δεν περισσεύει, για να γίνουν πιο ελκυστικά τα τραπεζοκαθίσματα.
Δεν είναι αυτό βιώσιμη ανάπτυξη!
Φ. Κ.
