Του Κώστα Ήσυχου
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ανακουφίστηκαν με την ήττα του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ το 2020 και τη νίκη του δίδυμου Μπάιντεν-Χάρις.
Ειναι γεγονός ότι η εσωτερική πολιτική του Τραμπ βύθισε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας των ΗΠΑ σε άκρως συντηρητικές, ρατσιστικές «αξίες». Ο συστημικός ρατσισμός των ΗΠΑ δεν ειναι τίποτε άλλο από μια σαφώς σημαντική πτυχή μιας βαθείας ταξικής αντίθεσης που ειναι η γενεσιουργός αιτία των μεγάλων αντιθέσεων στις ΗΠΑ.
Η πλατιά φτώχεια που έχει αγκαλιάσει την παραδοσιακή λευκή εργατική τάξη, τους αφρό- Αμερικανούς, τους Λατίνους (με εξαίρεση την ισχυρή κοινότητα Κουβανών της Φλόριντα που μαζικά ψήφισε Τραμπ, αφού παραμένει η πιο αντικομμουνιστική, ακροδεξιά έκφραση του Αμερινανικού νότου, η ολοένα αυξανόμενη οικονομική ισχυρή διαστρωμάτωση της Γουολ Στριτ, των πολυεθνικών διασυνδέσεων με τη χρηματοπιστωτική εξουσία, τους αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς και το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα σε συνεργεία με τη μεγάλη πληθυσμιακή άνοδο των ευαγγελιστών (φανατικοί οπαδοί του Τραμπισμου) και άλλων αιρέσεων, η ανοιχτή πλέον δραστηριοποίηση ναζιστικων ομάδων, η συγκλονιστική επανεμφάνιση του Κλου Κλουξ Κλαν, όπως και άλλων φονταμεμεταλιστων αιρέσεων της χριστιανικής πίστης, ολα τα προαναφερόμενα συναποτελούν το πιο ακραίο «εκρηκτικό κοκτέιλ» της ραγδαίας πολιτισμικής, οικονομικής παρακμής του ιμπέριουμ στην εποχή μας.
Η συνταγή Μπάιντεν δεν αλλάζει τους βασικούς κανόνες του «modus vivendi» των ΗΠΑ
Είναι απίθανο να υπερισχύσει η αξιοπρέπεια και το διεθνές δίκαιο στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Δομικές αλλαγές στην ιμπεριαλιστική πολιτική όπως έδειξε ο μεταπολεμικός κόσμος δεν συμβαίνουν απλά με αλλαγές προέδρων στις ΗΠΑ.
Η αντιπροεδρία του Τζο Μπάντεν επί προεδρίας Ομπάμα.
Ως Αντιπρόεδρος υπό τον Μπαράκ Ομπάμα, ο Μπάιντεν καλλιέργησε μια στενή σχέση με τον ιρακινό ηγέτη Νούρι αλ-Μαλίκι, ο οποίος ήταν γνωστός ως «Σιάν Σαντάμ» για τις θρησκευτικές του πολιτικές που οδήγησαν στην ανάπτυξη του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Μέσης Ανατολής (ISIS).
Ο Μπάιντεν ήταν επίσης πολύ στενός συνεργάτης με τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο, ο οποίος εγκαταστάθηκε με πραξικόπημα που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ το 2014 και ξεκίνησε εμφύλιο πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία και άφησε πάνω από 13.000 ανθρώπους νεκρούς.
Από ορισμένους κύκλους, ο Μπάιντεν επαινείται για το ότι υπήρξε προσεκτική φωνή στη διοίκηση του Ομπάμα σε θέματα πολέμου και ειρήνης. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα πολιτικών σε πολλές χώρες (Στόλτεμπεργκ, Τόνι Μπλερ), που συχνά αναφέρονται στις εφηβικές τους αριστερές «παραδόσεις» Έλληνες πολιτικούς… είχαμε και έχουμε σε αυτή την κατηγορία και ο νοών νοείτο…
Στην πραγματικότητα ο Μπάιντεν παρέα με τη Χίλαρι Κλίντον, υπερασπίστηκε τις αεροπορικές επιθέσεις και τις σκοτεινές επιχειρήσεις των Ειδικών Δυνάμεων ως εναλλακτική λύση για τη βαριά ανάπτυξη των επίγειων στρατευμάτων, η οποία είναι η προτιμώμενη στρατηγική της CIA σε περιοχές όπου διακυβεύεται η επιρροή των ΗΠΑ.
Μετά τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ στις ΗΠΑ στη Λιβύη, ο Μπάιντεν δήλωσε ότι «δεν χάσαμε ούτε μία ζωή» και ότι ο πόλεμος «χρησίμευσε ως συνταγή για το πώς να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο καθώς προχωράμε…».
Αυτή η δήλωση είναι βαθύτατα υποκριτική υπό το φως του γεγονότος ότι εκατοντάδες Λίβυοι σκοτώθηκαν σε αεροπορικές επιθέσεις των ΗΠΑ και η χώρα έμεινε σε ερείπια μετά την ανατροπή της κυβέρνησης Καντάφι. Παραμένει σήμερα η πιο ασταθής χώρα της Μεσογείου με εμπλοκή Ευρωπαϊκών χωρών και Τουρκίας. Έχει μετατραπεί σε ένα κέντρο δουλεμπορίου ανθρώπων από την κεντρική και υποσαχάρια Αφρική.
Μπάιντεν …από φωνή ειρήνης σε «γεράκι πολέμου»
Όταν έκανε εκστρατεία για τη Γερουσία το 1972, ο νεαρός Μπάιντεν τοποθετήθηκε ως «περιστέρι» που αντιτάχθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ και το 1974, υποστήριξε ένα νομοσχέδιο που ζήτησε την παύση και απαγόρευση όλων των μυστικών επιχειρήσεων.
Αντιλαμβανόμενος τον τρόπο με τον οποίο φυσούσαν οι πολιτικοί άνεμοι, ωστόσο, ο Μπάιντεν είπε σε μια επιτροπή της Γερουσίας το 1976 ότι «δεν είχε ψευδαισθήσεις για τις σοβιετικές προθέσεις και δυνατότητες στον κόσμο» και εξέφρασε συμφωνία με τον νεοσυντηρητικό γερουσιαστή Ντάνιελ Πάτρικ Μουγιάνεν ότι «η απομόνωση ήταν ένα επικίνδυνο και αφελές θεμέλιο πάνω στο οποίο στηριζόμαστε την εξωτερική μας πολιτική ή την κοινότητα πληροφοριών που πρέπει να υπηρετήσει αυτήν την πολιτική».
Αργότερα ο Τζίμι Κάρτερ προσπάθησε να μειώσει το προσωπικό της CIA κατά το ένα τρίτο, ο Μπάιντεν υποστήριξε τις αυξήσεις στη χρηματοδότηση των πληροφοριών και της τεχνητής νοημοσύνης στις μυστικές υπηρεσίες και το 1980, ψήφισε να εγκρίνει ως Διευθυντής της Κεντρικής Πληροφορίας (DCI) William Casey, έναν ένθερμο αντικομμουνιστή που αύξησε τα μυστικά όπλα και προμήθειες στους Αφγανούς μουτζαχεντίν, στους κόντρας της Νικαράγουα και τις βάναυσες φασιστικές δυνάμεις UNITA του Jonas Savimbi στην Αγκόλα.
Καθώς προχωρούσε η δεκαετία του 1980, ο Μπάιντεν έγινε ένθερμος υποστηρικτής του Πολέμου κατά των Ναρκωτικών – παρόλο που «επιδερμικά εξέτασε» τις εκθέσεις της DEA σχετικά με το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών που θα έδειχναν τη διαφθορά και την άμεση εμπλοκή της CIA στις υποθέσεις αυτές.
Το 1999, ο Μπάιντεν έπαιξε βασικό ρόλο στην άσκηση πίεσης στη Γερουσία για το «Σχέδιο Κολομβία», ένα πρόγραμμα ύψους 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο συνέβαλε στον πόλεμο του κολομβιανού στρατού εναντίον της αριστερής πολιτικής αντιπολίτευσης και των FARC οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν ως αντάρτες εμπλεκόμενοι με το εμπόριο ναρκωτικών, ενώ οι εκθέσεις του Αμερικανικού κογκρέσου « έδειχναν» τη CIA και στρατιωτικούς ηγέτες της Κολομβίας αλλά και μέρος του πολιτικού της προσωπικού ως τους ενορχηστρωτές του ναρκοεμπορίου.
Ο γερουσιαστής Paul Wellstone είχε προωθήσει μια εναλλακτική λύση στο «Plan Colombia» που θα άλλαζε 225 εκατομμύρια δολάρια από στρατιωτική βοήθεια σε προγράμματα θεραπείας ναρκωτικών στο σπίτι των χρηστών. Υποστήριξε ότι «βρισκόμαστε σε αυτόν τον δρόμο για πάντα, για πάντα» και ότι «περισσότεροι στρατιώτες και περισσότερα όπλα δεν έχουν και δεν θα νικήσουν την πηγή του εμπορίου ναρκωτικών». Ο Μπάιντεν δεν βρέθηκε μαζί με τον επίσης δημοκρατικό γερουσιαστή.
Ο Μπάιντεν στήριξε δυναμικά και αμέσως την «προστασία» της Κολομβίας στη Γερουσία, δηλώνοντας ότι το Κογκρέσο «θα προκαλούσε ανεμοστρόβιλο» αν «απέτυχε να επιτεθεί στους διακινητές ναρκωτικών». Μια δεκαετία αργότερα, η Κολομβία παρέμεινε «ο παγκόσμιος ηγέτης στην παραγωγή κόκας». Και είχε πληγεί από τη βία που είχε προκύψει τόσο από τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών όσο και από τον πόλεμο κατά των FARC όσο και από τους ίδιους εμπόρους ναρκωτικών κατά της πολιτικής εξουσίας και κατά των ανταρτών.
Κατά τη δεκαετία του 1990, εκτός από την σταυροφορία κατά των ναρκωτικών, ο Μπάιντεν ανέλαβε την εκστρατεία της επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, η οποία ανταγωνίστηκε άσκοπα τη Ρωσία και βοήθησε να διασφαλιστεί η αναβίωση του Ψυχρού Πολέμου που σήμερα επηρεάζει καθοριστικά την κατάρρευση κάθε συμφωνίας ελέγχου πυρηνικών όπλων που είχε υπάρξει από την περίοδο ψυχρού πολέμου ΗΠΑ – ΕΣΣΔ.
Ο Μπάιντεν υπερασπίστηκε επίσης τον βομβαρδισμό του Κοσσυφοπεδίου, του οποίου στόχος ήταν να υπονομεύσει την κυβέρνηση του Σλόμπονταν Μίλοσοβιτς της Σερβίας και να δημιουργηθεί μετέπειτα μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ, στην Ευρώπη το στρατόπεδο Μποντστέλ στην καρδιά του Κοσσυφοπεδίου.
Το 2010, ο Μπάιντεν χαρακτήρισε τον Χασίμ Θάτσι ως «Τζορτζ Ουάσιγκτον» του Κοσσυφοπεδίου, αν και ο Θάτσι έπρεπε να ακυρώσει ένα ταξίδι στην Ουάσιγκτον το 2020 επειδή είχε κατηγορηθεί για εγκλήματα πολέμου που περιελάμβαναν εγκληματική ευθύνη για χιλιάδες δολοφονίες αμάχων.
Η εξέλιξη του Μπάιντεν από ένα περιστέρι σε ένα γεράκι έφτασε στην τραγική του κατάρρευση με τη χορηγία του σε ακροάσεις στη Γερουσία που συγκέντρωσαν αντιφρονούντες κατά του Σαντάμ που ήθελαν αλλαγή καθεστώτος. Ο Μπάιντεν μέσω αυτών των ακροάσεων βοήθησε στην εξασφάλιση υποστήριξης για την εισβολή στο Ιράκ που είχε ως αποτέλεσμα πάνω από ένα εκατομμύριο θανάτους. Ο νεαρός ιδεαλιστής που είχε συμμετάσχει στο κύμα των κινημάτων διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960, είχε εξελιχθεί αυτή τη φορά σε έναν έμπειρο και αδίστακτο πολιτικό πρόσωπο που είχε πουλήσει την ψυχή του για εξουσία.
Η έλλειψη αρχών του Μπάιντεν γίνεται εμφανής όταν εξετάζουμε τη συμπεριφορά του στην Ουκρανία. Υπηρέτησε εκεί ως ο κορυφαίος άνθρωπος της κυβέρνησης Ομπάμα στην προσπάθειά του να στηρίξει το καθεστώς του Πέτρο Ποροσένκο, ενός διεφθαρμένου ολιγάρχη που εγκαταστάθηκε στο πραξικόπημα του Φεβρουαρίου 2014 (γνωστό ως «πραξικόπημα της πλατείας Μαϊντάν») που έδιωξε τον νόμιμο εκλεγμένο πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς.
Μετά το πραξικόπημα, ο Μπάιντεν πραγματοποίησε πολλές επισκέψεις στο Κίεβο και βοήθησε να δημιουργηθεί ένας συνασπισμός μεταξύ Poroshenko και Arseniy Yatsenyuk, ενός νεοφιλελεύθερου και ενός ορκισμένου ακροδεξιού που προτίμησε το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Ο «ευσεβής» γιος του Μπάιντεν, ο Χάντερ, εν τω μεταξύ διορίστηκε στο διοικητικό συμβούλιο μιας εταιρείας ενέργειας, την Burisma, της οποίας τα στελέχη της ακόμα ελέγχονται για φοροδιαφυγή. Ο Μπάιντεν βοήθησε τον γιο του με την απομάκρυνση του Γενικού Εισαγγελέα που ερευνούσε την Burisma και τον πρόεδρο της, τον Βίκτορ Σόκιν, απειλώντας να παρακρατήσει δάνειο 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων Δ.Ν.Τ. προς την Ουκρανία εάν οι απαιτήσεις του δεν θα είχαν εφαρμογή.
Η κυβέρνηση Ομπάμα τότε προμήθευε στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία για χρήση στον πόλεμό της στις ανατολικές επαρχίες. Το ανθρώπινο κόστος δεν αφορούσε τον μελλοντικό εκλεγμένο πρόεδρο ούτε το γεγονός ότι η ουκρανική κυβέρνηση υποστηρίχθηκε από νεοναζιστικά στοιχεία που λάτρευαν τον Stephen Bandera, έναν Ουκρανό ναζί, συνεργάτη της Βέρμαχτ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα αρχεία καταγραφής του Λευκού Οίκου έδειξαν ότι ο Μπάιντεν έκανε τις περισσότερες τηλεφωνικές κλήσεις κατά τη διάρκεια της Αντιπροεδρίας του στο Ιράκ. Στο αλλο άκρο της συνομιλίας στην άλλη γραμμή ήταν ο Νούρι αλ-Μαλίκι, ο οποίος ταίριαζε στην ανάγκη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για έναν «ισχυρό ηγέτη» που θα μπορούσε να προωθήσει τα αμερικανικά συμφέροντα. Όταν ξέσπασαν διαδηλώσεις εναντίον του Αλ Μαλίκι, ο Μπάιντεν και ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι εργάστηκαν σιωπηλά για να βοηθήσουν στην εγκατάσταση του Χαϊντάρ αλ-Αμπάντι, ο οποίος δεσμεύτηκε να ιδιωτικοποιήσει ταχύτητα την οικονομία του Ιράκ σύμφωνα με τους αρχικούς στόχους της στρατιωτικής εισβολής του 2003.
Κατά τη διάρκεια των προεκλογικών διαδικασιών και την αρχηγία του Δημοκρατικού Κόμματος, ο Μπάιντεν ανέφερε τον ρόλο του στην ανάπτυξη της «Συμμαχίας για την Ευημερία στην Κεντρική Αμερική», η οποία προώθησε έργα υποδομής μεγάλης κλίμακας και προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων που συνεπάγονταν πώληση εθνικών πόρων σε πολυεθνικές εταιρείες με έδρα τις ΗΠΑ.
Το σόου για τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα ή «Σχέδιο Μπάιντεν» ήταν η Ονδούρα, όπου η κυβέρνηση Ομπάμα είχε υποστηρίξει ένα άλλο πραξικόπημα που βοήθησε να τροφοδοτήσει την κρίση μετανάστευσης στις ΗΠΑ λίγους μήνες αργότερα.
Δεξιές επιθέσεις στον Τραμπ και τη Ρωσοφοβία
Κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του 2020, ο Μπάιντεν επιτέθηκε χαρακτηριστικά στον Ντόναλντ Τραμπ για την εξωτερική πολιτική από τα δεξιά.
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης συζήτησης, ο Μπάιντεν επέκρινε τον Τραμπ για συνάντηση με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Kim Jong-Un. Όταν ο Τραμπ είπε: «Έχουμε διαφορετική σχέση. Έχουμε μια πολύ καλή σχέση με τη Β. Κορέα και δεν υπάρχει πόλεμος », ο Μπάιντεν απάντησε: «Είχαμε και εμείς μια καλή σχέση με τον Χίτλερ πριν τον πόλεμο στην πραγματικότητα, αλλά μετά εισέβαλε στην υπόλοιπη Ευρώπη …».
Η ακραία Ρωσοφοβία του Μπάιντεν ήταν εμφανής σε ένα δοκίμιο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2018 στις Εξωτερικές Υποθέσεις, όπου ισχυρίστηκε ότι η Ρωσία αρνήθηκε τη συνεργασία με τη Δύση στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου και τώρα «επιθετικά ενεργεί ενάντια στα θεμέλια της Δυτικής δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο» με εισβολή γειτονικών χωρών όπως η Γεωργία και η Ουκρανία.
Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν κατάφεραν να τηρήσουν την υπόσχεση της κυβέρνησης George HW Bush ότι δεν θα επεκτείνει το ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη και μια έρευνα της ΕΕ κατηγόρησε τον τότε Γεωργιανό ηγέτη Mikheil Saakashvili για υποκίνηση του πολέμου Ρωσίας-Γεωργίας το 2008 αφού προσπάθησε να καταλάβει τη Νότια Οσετία. Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριξαν το πραξικόπημα στην Ουκρανία που πυροδότησε τον εμφύλιο πόλεμο που συνέβη στην Ανατολική Ουκρανία.
Τι μπορούμε να περιμένουμε από τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ
Αν και είναι πιθανό να αποκαταστήσει τη στήριξη για τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν και να ανοίξει ένα δειλό άνοιγμα του Ομπάμα προς την Κούβα, οι «εργολάβοι» στο στρατιωτικό βιομηχανικού σύμπλεγμα είναι πεπεισμένοι ότι δεν θα υπάρξουν σημαντικές περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες υπό τον Μπάιντεν. Αντίθετα θα αυξηθούν όπως ήδη το λένε.
Ο νέος εκλεγμένος πρόεδρος είπε ότι δεν μπορεί να υποσχεθεί μια πλήρη απόσυρση στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία και έχει μιλήσει για την ανάγκη ενίσχυσης του κυβερνο-πολέμου και του αμερικανικού οπλοστασίου ιδιαίτερα των μη επανδρωμένων φονικών αεροσκαφών με αποστολές σε διαφθορά σημεία του πλανήτη μας.
Ο Μπάιντεν επίσης σίγουρα θα κλιμακώσει τον νέο Ψυχρό Πόλεμο με τη Ρωσία, θα στηρίξει την Αφρικανική στρατιωτική διοίκηση, την ΑΦΡΙΚΟΜ, την οποία απειλούσε ο Τραμπ να μειώσει (είχε επιλέξει την Λ.Δ. της Κίνας σε στρατιωτική κούρσα εξοπλισμών και ραγδαία οικονομική και στρατιωτική αντιπαράθεση).
Σε συνέντευξή του στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR), ο Μπάιντεν ζήτησε μεγαλύτερες κυρώσεις και τόνισε ότι ήταν από τους πρώτους που αναγνώρισαν τον δεξιό ηγέτη των φίλο αμερικανών στην Βενεζουέλα, Juan Guaido ως «νόμιμο ηγέτη» της Βενεζουέλας, ενώ πιέζει για την απομάκρυνση των σοσιαλιστών στη Βενεζουέλα και του πρόεδρου Νικόλαος Μαδούρο τον οποίο ονόμασε τύραννο.
Σήμερα οι επιτελείς του Μπάιντεν τόνισαν επίσης την εχθρότητα τους έναντι της Κίνας και την επιθυμία να «αναζωογονηθούν» οι Ηνωμένες Πολιτείες ως δύναμη του Ειρηνικού αυξάνοντας τη ναυτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ασία-Ειρηνικό και ενισχύοντας τους δεσμούς με χώρες όπως, η Αυστραλία, η Ινδονησία, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα για να το καταστήσουν σαφές στο Πεκίνο ότι η Ουάσιγκτον «δεν θα υποχωρήσει».
Οι κύριοι δικαιούχοι αυτής της πολιτικής θα είναι οι κατασκευαστές όπλων που σύμφωνα με το περιοδικό The Nation Magazine έδωσαν 2,4 εκατομμύρια δολάρια στον Μπάιντεν κατά την προεκλογική εκστρατεία 2020 σε σύγκριση με 1,6 εκατομμύρια δολάρια στον Τραμπ.
Ένας από τους κορυφαίους δωρητές καμπάνιας του Μπάιντεν, η Palmora Partners, ένα hedge fund πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, έχει περισσότερες από 260.000 μετοχές στο Raytheon, έναν σημαντικό κατασκευαστή και προμηθευτή όπλων στη Σαουδική Αραβία.
Ένας άλλος από τους κορυφαίους δωρητές του Μπάιντεν, ο Jim Simons, ο οποίος έδωσε πάνω από 7 εκατομμύρια δολάρια, ίδρυσε τη Renaissance Capital, η οποία κατέχει 1,2 εκατομμύρια μετοχές στο Raytheon αξίας άνω των 75 εκατομμυρίων δολαρίων και 130.000 μετοχές στο Lockheed Martin αξίας 50 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ο Joe Biden μεταφέρει μια εικόνα σχετικής αξιοπρέπειας στα ματιών των περισσότερων πολιτών των ΗΠΑ, σε σύγκριση με τον Donald Trump και φέρνει εικονικά κάποια είδους λογική στον Λευκό Οίκο. Ωστόσο, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, οι προτεραιότητες του Μπάιντεν είναι πολύ σαφείς και πρέπει να μας κάνουν να νιώθουμε μεγάλη καχυποψία κυρίως για τα σχέδια που τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη στη γεωπολιτική σκακιέρα αλλά δεν μαθαίνονται.
Τέλος, τουλάχιστον αφελής μπορεί να χαρακτηριστεί η θέση που διατυπώνεται από σειρά φιλομαμερικανών αναλυτών και ΜΜΕ στην Ελλάδα ότι με την προεδρεία Μπάιντεν θα καλυτερέψουν τα πράγματα για την Ελλάδα σε σχέση με τον Τουρκικό αναθεωρητισμό στην ευρύτερη περιοχή μας και όχι μόνο.
Ο μεταπολεμικός Αμερικανικός ιμπεριαλισμός δεν συμπεριφέρεται με την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου όπως αυτός ερμηνεύεται από τον ΟΗΕ η άλλες διεθνείς συνθήκες. Αντίθετα η κυπριακή τραγωδία, η αμερικανικής έμπνευσης χούντα των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα, τα εκατοντάδες πραξικοπήματα ανά τον κόσμο, οι δολοφονίες ξένων ηγετών και πολιτικών αντιπάλων των ΗΠΑ, οι εξαφανίσεις και φυλακίσεις δημοσιογράφων και ακτιβιστών που μάχονται για την αλήθεια και την Ειρήνη είναι ιστορικά καταγεγραμμένες και αυταπόδεικτες.
Όσο νωρίτερα κατανοήσουμε ως λαός ότι η κινητήρια δύναμη στην ιστορία που μας κατευθύνει ως ανθρωπότητα σε προοδευτικές λύσεις ήταν, είναι και θα είναι οι μεγάλοι αγώνες των λαών. 75 χρόνια μετά την ήττα του ναζισμού δεν χρειάζεται να προχωρήσουμε σε βαθυστόχαστες αναλύσεις. Η ειρήνη στην περιοχή μας, η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου απορρέουν από την δικιά μας αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα. Όσοι περιμένουν λύσεις από τον «θείο από την Αμερική» ας περιοριστούν στις καθ’ όλα συμπαθείς παλιές καλές ελληνικές ταινίες που μας χαρίζουν εφήμερα χαμόγελα…
