Του Σωτήρη Παπαµιχαήλ
Ακόμη ένας μήνας εγκλεισμού. Νομίζω πως η σχέση μου με τον καναπέ έχει φτάσει σ’ άλλα επίπεδα. Σιγά σιγά παίρνει το σχήμα του κορμιού μου.
Δεν ξέρω, δεν μπορώ να το πω με σιγουριά, όμως έχω την εντύπωση πως και τα όνειρα μου, όταν είμαι στη ζεστή αγκαλιά του, έχουν γίνει πιο ευχάριστα!!! Ίσως οφείλεται και στις γιορτές που έρχονται. Ίσως. Πάντως αυτό που θα σας διηγηθώ είναι Πασχαλιάτικο.
Ήρθε λέει το Πάσχα και όλοι τρέχουν, για τις τελευταίες ετοιμασίες. Το έθιμο θα το τιμήσουν και φέτος. Μάλιστα περνώντας κοντά σε μια μεγάλη ουρά κρεοπωλείου, άκουσα μια συζήτηση παρεϊστικη.
– Μωρέ φοβάμαι μη μας κάνει καμιά μαλ@#!ια ο Χαρδαλιάς.
– Μη μασάς ρε φίλε. Ας δοκιμάσει να απαγορεύσει το σούβλισμα και φέτος και θα του απαγορεύσουμε την είσοδο στο Βύρωνα.
– Δεν πάει άλλο. Φέτος τα αρνάκια θα στενάξουν.
Προχώρησα με ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά. Το σούβλισμα είναι η αγαπημένη μου αθλητική δραστηριότητα.
Στο δρόμο διαβάζω τις γιορτινές αφίσες της δημοτικής αρχής που εύχονται «Χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση» στους δημότες και καλούν τους αδύναμους οικονομικά να φάνε αρνάκια σούβλας, τα οποία θα ψήσει η Δημοτική Αρχή στο οικόπεδο στην περιοχή της Νεράϊδας, που στο παρελθόν είχε δεσμεύσει, για απαλλοτρίωση, ο Ρογκάκος.
Όπως έφτανα στον Άγιο Λάζαρο, νάσου ο δήμαρχος συνοφρυωμένος να συζητά με τον Κόκαλη. Πλησιάζω (ξέρω καλά πως δεν μπορούν να με δουν. Δικό μου είναι τ’ όνειρο, ότι θέλω κάνω. Γίνομαι αόρατος)
Κατωπόδης: Ρε συ Μήτσο λεφτά για ν’ αγοράσουμε αρνιά έχουμε;
Κόκαλης: Ναι μην ανησυχείς γι’ αυτό. Τα αρνιά θα τα «κεράσει» ο εργολάβος, που έχει αναλάβει το έργο ανακατασκευής του οδοστρώματος.
Κατωπόδης: Πώς να μην ανησυχώ ρε Μήτσο; Ο Καραγιάννης 9 χρόνια τώρα παίρνει τηλέφωνο την ιδιοκτήτρια και δεν έχει καταφέρει να τη βρει. Μέχρι και ειδική γραμμή πληρώνουμε να τηλεφωνεί ο Καραγιάννης, Αυστραλία, Καναδά, όπου στο διάολο βρίσκεται αυτή. Πως θα ψήσουμε σε ξένο οικόπεδο;
Κόκαλης: Σιγά ρε Άκη. Θα πούμε πως κάνουμε μονοήμερη κατάληψη διαμαρτυρίας, όπως κάναμε παλιά, που είμαστε αντιπολίτευση.
Κατωπόδης: Κι άντε την κάναμε την κατάληψη και ψήνουμε. Ο Σπυρόπουλος θα έχει έτοιμα τα γρήγορα τεστ Covid-19; Καλά εμείς προλάβαμε με τη Μήδεια και βολευτήκαμε, όμως όλοι αυτοί που θα έρθουν;
Κόκαλης: Σιγά μη δεν τα έχει. Μην ανησυχείς αυτός τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνει να παν χαμένες. Ήδη μαζεύει συμμέτοχες στην ομάδα του στο Facebook.
Προχωράω και σκέφτομαι «τι ζόρια τραβάει ο δήμαρχος», μέχρι που φτάνω σ’ ένα υπόστεγο διακοσμημένο με αφίσες του Δεμπόνου. Κάτω απ’ το υπόστεγο ο Γώγος με τον Μπαντή αντικριστά σχεδόν ψήνονται, πάνω απ’ τα κάρβουνα. Η τεχνική του ψησίματος είναι η μέθοδος του αντικριστού, που ψήνουν στην Κρήτη. Δίπλα στα κάρβουνα ένα πελώριο αρνί. Πλησιάζω και η εικόνα που αντικρίζω είναι σοκαριστική. Το αρνί έχει το πρόσωπο του Δεμπόνου. Τον σούβλισαν σαν τον Αθανάσιο Διάκο. Εμ… αυτά έχει η πολιτική σκέφτομαι.
Βιαστικά (μη μου συμβεί κι εμένα τίποτα) αλλάζω δρόμο. Όμως πέφτω μπροστά στη Σάρολα, που κατεβαίνει τη Χρ. Σμύρνης παρέα με τον Τσιάκαλο και τον Σωτηρόπουλο. Όπως φαίνεται το θέμα που συζητούν είναι το αν θα συνφάγουν με τον δήμαρχο, στη Νεράιδα ή θα ψήσει ο καθένας μόνος του. Να ψήσουν μαζί αρνί αποκλείεται. Όπως φαίνεται απ τη συνομιλία δεν μπορούν να συμφωνήσουν, ποιος απ τους δύο (Βάσια ή Αλέξης) θα έχει την ευθύνη στο γύρισμα του αρνιού.
Κι ενώ παρακολουθώ τη συζήτησή τους φτάνουμε στην πλατεία Μαρτάκη, όπου βλέπω τον Γείτονα με τον Βαρσαγάκη και τον Καλύβα, να ζωγραφίζουν με κόκκινη μπογιά στην πλατεία γραμμές. Πλησιάζω και πιάνω αμέσως το νόημα. Σημειώνουν τις θέσεις που θα σταθούν τα μέλη και οι φίλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης στο γλέντι του ψησίματος, τηρώντας με ακρίβεια τα όσα προστάζει ο νόμος για τις συναθροίσεις και την κοινωνική αποστασιοποίηση.
Πραγματικά έχω μείνει άναυδος με όσα είδα. Νομίζω πως ούτε σε όνειρο δεν αντέχεται τέτοιο ζόρι, μέχρι που ακούω φωνές, που θυμίζουν συνθήματα διαδηλωτών. Γυρίζω να δω τι γίνεται και βλέπω μια αξιόλογη σε όγκο πορεία με πανό της της Αριστερής Παρέμβασης και της Ριζοσπαστικής Ενωτικής Κίνησης. Μπροστά βρίσκονται ο Αναστούλης με τον Μαυρόπουλο και φωνάζουν τα συνθήματα, που επαναλαμβάνουν οι διαδηλωτές. «Αρνιά ενωμένα ποτέ νικημένα» «Κανένα αρνάκι σε σούβλα πλουτοκράτη»
Θεέ μου!!! Αναφώνησα. Τι όνειρο είναι τούτο; Ξύπνησα. Ο εφιάλτης είχε τελειώσει. Βγήκα στο μπαλκόνι να πάρω λίγο αέρα και βλέπω στη γωνία τον Μουντοκαλάκη να μοιράζει σούβλες στους δημότες!!! Όντως είχα ξυπνήσει!!! Η τελευταία εικόνα είναι πραγματική κι όχι όνειρο!!!
