Ξεκινώντας ένα µικρό οδοιπορικό γνωριµίας µε τα θερινά σινεµά της πόλης µας, αλλά και τους ανθρώπους «πίσω» από αυτά, οι οποίοι, σε πείσµα των καιρών, ασχολούνται ίσως µε ένα από τα πιο «ροµαντικά» επαγγέλµατα, αυτό των διευθυντών κινηµατογραφικής αίθουσας, βρεθήκαµε µπροστά σε µια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη:
Επρόκειτο για δύο νέους ανθρώπους!
Συζητήσαµε λοιπόν µε τον Βαγγέλη Κρασσά (Κινηµατογράφος Αρκαδία) και τον Τάσο Λιαγκρή (Κινηµατογράφος Λάουρα) για την επιλογή τους αυτή, την ιστορία των κινηµατογράφων, αλλά και την προσωπική τους µατιά στη “µαγική” εµπειρία των θερινών προβολών.
Επιμέλεια (Κείμενα-φωτό): Μαρία Βλαδιμήροβιτς
Τάσος Λιαγκρής, Κινηματογράφος Λάουρα
Δ.&Π: Πείτε μας λίγα λόγια για την ιστορία του κινηματογράφου Λάουρα.
Ο κινηματογράφος ξεκίνησε να λειτουργεί ως τέτοιος το 1953, ενώ το όνομα «Λάουρα» ήταν το καλλιτεχνικό προσωνύμιο της πολυτάλαντης Ελένης Λαλαπάνου, η οποία ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής την περίοδο που ο κινηματογράφος μας ξεκίνησε την λειτουργία του. Το γιατί προτιμήθηκε αυτή η συγκεκριμένη ονομασία από τον παππού μου, τον Αναστάσιο Λιαγκρή, ανάγεται στην σφαίρα της «μυθολογίας» της παλιάς και καλής Αθήνας! Έχω πλάσει στο μυαλό μου ένα ευφάνταστο σενάριο σχετικά με το τι ισχύει στην πραγματικότητα, βασιζόμενος στην προσωπικότητα και το ταμπεραμέντο του, αλλά ποτέ δεν θα ξέρω με σιγουριά!
Δ.&Π: Θερινός κινηματογράφος ως οικογενειακή επιχείρηση. Για έναν νέο άνθρωπο όπως εσύ, πρόκειται για ένα δρόμο στρωμένο με χαλίκια και γιασεμί ή με δυσκολίες;
0Δύσκολη ερώτηση… Ποια επιχειρηματική δραστηριότητα δεν υπόκειται σε δυσκολίες άραγε; Είμαι στην ευχάριστη θέση να ομολογήσω πως, όσον αφορά το επάγγελμα του κινηματογράφου, οι πραγματικά μεγάλες θυσίες σε προσωπικό χρόνο κυρίως, αλλά και σε οικονομικούς πόρους, οι οποίες καθίστανται απαραίτητες -ανά τακτά χρονικά διαστήματα- για τη συνέχιση και τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της επιχείρησης, ωχριούν μπροστά στο αίσθημα χαράς και ικανοποίησης όταν το κοινό ανταποκρίνεται στην προσπάθειά μας και μας τιμάει με την παρουσία και την προτίμησή του για την ψυχαγωγία του.
Δ.&Π: Κάθε προβολή είναι για τον θεατή ενός θερινού σινεμά και ένα κομμάτι στη δική του προσωπική ιστορία. Έχετε κάποια ιστορία θεατή ή δική σας που να θεωρείτε ξεχωριστή;
Θα μπορούσα να σκεφτώ διάφορες περιπτώσεις που η παρακολούθηση μιας ταινίας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ζωή ορισμένων θεατών αλλά και εμένα του ίδιου, στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Ο καλός Κινηματογράφος για μένα αποτελεί καθρέφτη της κοινωνίας, θέτει έναν υγιή προβληματισμό γύρω από το ποιοι θα έπρεπε να είναι οι ιδεατοί ατομικοί, και κατ’ επέκταση συλλογικοί στόχοι, που οφείλουμε να επιδιώξουμε.
Δ.&Π: Έχουν αρχίσει και «ξεφυτρώνουν» στο χώρο των θερινών σινεμά, θεματικές προβολές με συνοδεία κάποιων αντίστοιχων γευστικών μενού. Πιστεύετε ότι κάποιες τέτοιες προσεγγίσεις ή διαφοροποιήσεις δίνουν νέα πνοή στο χώρο; Ποιες είναι οι δικές σας σκέψεις;
Νομίζω πως τέτοιου είδους νεωτερισμοί με βρίσκουν κάπως επιφυλακτικό… Ασφαλώς και η ύπαρξη γευστικών επιλογών και καταναλωτικών αγαθών στο μπαρ ενός κινηματογράφου, εφόσον βελτιώνουν την συνολική εμπειρία ενός θεατή, είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτες. Θεωρώ, ωστόσο, πως απόλυτοι πρωταγωνιστές της κινηματογραφικής ιεροτελεστίας είναι ο σκηνοθέτης, οι ηθοποιοί και οι συντελεστές μιας ταινίας. Τα φώτα της δημοσιότητας και της προσοχής, επομένως, θα πρέπει να βρίσκονται επάνω σε αυτούς και όχι σε οτιδήποτε άλλο. Συνολικά θα έλεγα πως πρέπει να υπάρχει μια «χρυσή τομή», μια συνετή και ισορροπημένη επιλογή προϊόντων προς διάθεση, που θα σέβεται τον χώρο και τον ρόλο που αυτός επιτελεί, την μετάγγιση συναισθημάτων, ιδεών και αισθητικής.
Δ.&Π: Είναι το δεύτερο καλοκαίρι που η πανδημία επηρεάζει σημαντικά τόσο την καθημερινότητά μας όσο και τη λειτουργία των επιχειρήσεων. Εσείς πως αντιμετωπίσατε αυτή την πρόκληση;
Η οικογένειά μου λειτουργεί ακόμα μια κλειστή κινηματογραφική αίθουσα, την Αλεξάνδρα επί της Λεωφόρου Πατησίων στο κέντρο της Αθήνας. Ομολογουμένως, η ανησυχία μας για το τι μέλλει γενέσθαι στις κλειστές αίθουσες είναι υπαρκτή. Ο εσωτερικός φόβος εξάλλου είναι ένα συναίσθημα που δύσκολα ξεπερνιέται και νικιέται, και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι τον διασπείρουν. Εμείς είμαστε φύσει και θέσει αισιόδοξοι άνθρωποι, και ελπίζουμε πως η πλειοψηφία του κόσμου δεν θα γυρίσει την πλάτη της σε μια από τις πλέον αγαπημένες τις συνήθειες, φυσικά με την προϋπόθεση πως η ασφαλής παρακολούθηση, εναρμονισμένη με όλα τα πρωτόκολλα υγιεινής που υποδεικνύει η επιστημονική κοινότητα, είναι αδιαπραγμάτευτη.
Δ.&Π: Ο Βύρωνας είναι μια πόλη που αγαπά την ιστορία και τον πολιτισμό. Θεωρείτε πως οι νέοι του Βύρωνα έχουν αγκαλιάσει τα θερινά σινεμά;
Οι νέοι άνθρωποι της πόλης του Βύρωνα, αγαπάνε πραγματικά τον Κινηματογράφο και κάθε μορφή Πολιτισμού και Τέχνης, καθώς είναι μια γειτονιά με πολύ δυναμική καλλιτεχνική δραστηριότητα και παρουσία. Αρκεί να αναφέρουμε το Θέατρο Βράχων που φέρει το όνομα της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη, και διαπιστώνουμε αμέσως τον εμβληματικό χαρακτήρα που έχει στα καλλιτεχνικά τεκταινόμενα της Αθήνας. Επειδή, όμως, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, ευχή και συνάμα βασική μας επιδίωξη μας είναι -και θα είναι- η ολοένα πιο πολυάριθμη προσέλευση νέων ανθρώπων στο θερινό μας σινεμά. Η φοιτητική μας προσφορά που ισχύει καθημερινά καταμαρτυρά πως θέλουμε τους νέους ανθρώπους κοντά μας, όχι στα λόγια αλλά με πράξεις, και θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε προς αυτή την κατεύθυνση.
Δ.&Π: Έχετε κάποια μελλοντικά πλάνα τα οποία θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες της εφημερίδας μας;
Ο κινηματογράφος μας, που σύντομα συμπληρώνει εβδομήντα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στον πολιτιστικό χάρτη της πόλης μας, ευελπιστεί ότι θα συνεχίσει να αποτελεί και στο μέλλον μια αξιόλογη πρόταση για όλους όσους αγαπάνε την ξεχωριστή αυτή αίσθηση που προσφέρει το θερινό σινεμά και η παρακολούθηση μιας ποιοτικής ταινίας κάτω από τον έναστρο ουρανό. Ευχή μας είναι, λοιπόν, να εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε και να μαγευόμαστε μαζί, με το «μαγικό χαλί» της φαντασίας μας, για πάρα πολλά χρόνια, για όσο θα υπάρχουν άνθρωποι και συναισθήματα και για όσο θα γεννιούνται ιστορίες που δεν πρέπει να λησμονηθούν.
