Του Γιώργου Αληθινού
Δεύτερο καλοκαίρι με τον Κορωνοϊό Δ’ κυρίαρχο πρωταγωνιστή, να επηρεάζει όλο το φάσμα και όλες τις πτυχές της ζωής μας: οικονομικές, εργασιακές, κοινωνικές, οικογενειακές, ακόμη και τις ερωτικές…
Ας ξεκαθαρίσουμε απ’ την αρχή, για άλλη μια φορά, ότι το πρόβλημα με τον κορωνοϊό και την διάδοσή του είναι υπαρκτό, πραγματικό και επικίνδυνο για την υγεία όλων μας. Συνεπώς, η αντιμετώπισή του μας αφορά όλους, αλλά κατά κύριο λόγο βαρύνει τους καθ’ ύλην αρμόδιους για την δημόσια υγεία και για τη ζωή της χώρας γενικά. Κι’ εδώ προκύπτουν ερωτήματα και αμφιβολίες σχετικά με την αποτελεσματική διαχείρισή του εκ μέρους αυτών των αρμοδίων, ερωτήματα για τα μέτρα που λαμβάνονται και αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητά τους.
Θα εκθέσουμε μερικά απ’ αυτά τα ερωτήματα, εξετάζοντάς τα και κρίνοντάς τα ούτε ως ειδικοί και αυθεντίες, ούτε ως πολιτικά ή επιστημονικά αρμόδιοι, αλλά ως άνθρωποι που ζούμε καθημερινά αγκαλιά με τον κορωνοϊό, αλλά και με τα «καμώματα» των διαχειριστών αυτής της υγειονομικής κρίσης και όχι μόνον.
Πρώτον, σχετικά με το θέμα των ημερών, τους εμβολιασμούς.
Οι θριαμβολόγες βεβαιότητες των αρμοδίων, ότι ως το τέλος του Ιουνίου θα υπήρχε μεγάλο ποσοστό εμβολιασμού, αποδεικνύεται ότι δεν ισχύει, με απόλυτη ευθύνη των ίδιων των αρμόδιων διαχειριστών.
Το αλλαλούμ με το ποια εμβόλια κάνουμε, δημιούργησε ανησυχίες και φόβους όχι μόνο σε αυτούς που δεν έχουν εμβολιασθεί, αλλά και στους ήδη εμβολιασμένους, λαμβάνοντας υπόψη και τις κάποιες, υπαρκτές όμως, τραγικές συνέπειες του εμβολιασμού. Αυτή η ανησυχία και ο φόβος επιτείνεται από τις ειδήσεις περί βελτίωσης των εμβολίων, το οποίο σημαίνει ότι δοκιμάστηκαν πάνω μας.
Η αποτελεσματικότητα των εμβολίων, όσον αφορά την προστασία των εμβολιασμένων από τον κορονοϊό, λαμβανομένων υπόψη και των μεταλλάξεων του ιού, καθημερινά όλο και περισσότερο αμφισβητείται. Τα παραδείγματα του Ισραήλ και της Αγγλίας είναι ενδεικτικά, όπου παρά τα υψηλά ποσοστά εμβολιασμού, τα κρούσματα αυξάνονται με μεγάλους ρυθμούς.
Σχετικά με το παραπάνω, καλό θα ήταν η στατιστική παρακολούθηση της «πορείας» του κορωνοϊού να μας έδινε και μια εικόνα για το πόσα από τα νέα κρούσματα ήταν ήδη εμβολιασμένα, διότι πολλά ακούγονται.
Η εμπέδωση της αναγκαιότητας του εμβολιασμού από τους πολίτες δεν μπορεί να γίνεται με όρους καταναγκασμού και τιμωρίας, δεν μπορεί να οδηγεί στη δημιουργία πολιτών Α’ και Β΄κατηγορίας, στη δημιουργία δύο στρατοπέδων διαβίωσης στα όρια της ίδιας χώρας.
Δεύτερον, σχετικά με τα μέτρα για αύξηση του ποσοστού των εμβολιασμών.
Αν δεχτούμε τους περιορισμούς στις μετακινήσεις των ανεμβολίαστων πολιτών από τόπο σε τόπο εντός των ορίων της χώρας, στο όνομα της προστασίας της δημόσιας υγείας και της μη μετάδοσης του ιού, τότε ποια λογική εξήγηση μπορεί να δοθεί στην μη λήψη μέτρων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Όλοι μας ξέρουμε τι γίνεται στο μετρό, στα λεωφορεία, κυρίως δηλαδή στην Αθήνα, στην οποία, όπως μας πληροφορούν οι αρμόδιοι, «οργιάζει» ο ιός.
Ο αποκλεισμός των ανεμβολίαστων από τους χώρους εστίασης, κέντρων διασκέδασης κ.λ.π., είναι δυνατόν να θεωρείται σοβαρό μέτρο κατά της μετάδοσης του ιού, έχοντας την εμπερία και τα παραδείγματα των γεμάτων πλατειών με πάρτυ και ξεφαντώματα και μάλιστα κατά τη διάρκεια του χειμώνα;
Απ’ την αρχή του κορωνοϊού μέχρι και σήμερα, σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, Μ.Μ.Μ., σε δημόσιους οργανισμούς μεγάλης επισκεψιμότητας δεν είχαν ληφθεί ιδιαίτερα μέτρα προστασίας πλην της τηλεργασίας, των κυλιόμενων ωραρίων και των γνωστών σε όλους μέτρων προσωπικής προστασίας. Και ξαφνικά, στο όνομα της επιβολής των εμβολιασμών επιτρέπονται ακόμη και απολύσεις εργαζομένων!
Τρίτον, σχετικά με τα περιοριστικά μέτρα καταπολέμησης της διασποράς του ιού.
Ενάμισυ χρόνο τώρα, έχουμε περάσει απαγορεύσεις τύπου «στρατιωτικών νόμων», μετακινήσεις με «φύλλα πορείας», λοκντάουν – ακκορντεόν, ουρές στα μαγαζιά και άλλες απαγορεύσεις, πάντα όμως «για το καλό μας». Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Απ’ ότι όλοι βλέπουμε, κανένα. Και πάλι μας τρομοκρατούν με την Δ’ μετάλλαξη (μέχρι το Ω έχουμε δρόμο!), με επερχόμενες τεράστιες αυξήσεις κρουσμάτων, με σημεία και τέρατα!
Εν μέσω τουριστικού ανοίγματος και ενθουσιωδών δηλώσεων περί Covid Free νησιών, έρχονται και επιβάλλουν τοπικά λοκντάουν και απαγορεύσεις σε νησιά, όπως στη Μύκονο!
Τέταρτον, σχετικά με την χρηματοδότηση της καμπάνιας για την τήρηση των μέτρων προστασίας και των εμβολιασμών.
Απ’ την αρχή αυτής της περιόδου μεγάλα χρηματικά ποσά διατέθηκαν, ώστε να ενημερωθεί ο γενικός πληθυσμός για όλα τα παραπάνω. Που πήγαν αυτά τα λεφτά και τι αποτελέσματα είχαμε; Όλοι, λίγο – πολύ, γνωρίζετε για τις περιβόητες «λίστες Πέτσα», για την ενίσχυση φιλικών προς την κυβέρνηση Μ.Μ.Ε., χωρίς κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα.
Μέσω προγραμμάτων ενίσχυσης εργαζομένων και επιχειρήσεων που επλήγησαν από τα μέτρα για την καταπολέμηση του κορονοϊού, βρήκαν τον τρόπο διάφοροι επιτήδειοι, υπό διάφορες ομπρέλλες, να «ροκανίσουν» ζεστό δημόσιο χρήμα. Είναι σε όλους γνωστή η ιστορία με κάποιον τηλεοπτικό παρουσιαστή.
Για την ενίσχυση μέτρων όπως η τηλεργασία και η τηλεκπαίδευση, σπαταλήθηκαν σημαντικοί πόροι (κυρίως προς ημετέρους) για να φτάσουμε σε μηδαμινά ή ανύπαρκτα αποτελέσματα.
Προσπαθείτε να βρείτε μια λογική εξήγηση αυτών των κινήσεων, με μέτρο την προστασία της υγείας και της ζωής των ανθρώπων;
Θα δυσκολευτείτε διότι κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις!
Πέμπτον, ενώ η πρωταρχική λογική ενέργεια, στα πλαίσια αυτής της υγειονομικής «λαίλαπας», θα έπρεπε να ήταν η λήψη μέτρων ενίσχυσης του συστήματος υγείας της χώρας, δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έχουμε δει στην πράξη. Από μεγάλα λόγια και υποσχέσεις άλλο τίποτα!
Δεν ενισχύθηκαν τα μεγάλα νοσοκομεία, τα οποία σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος με την εμφάνιση και έξαρση της νόσου, ούτε με προσωπικό, ούτε με εξοπλισμό και υλικό. Το μόνο που τους δόθηκε ήταν, σε μεγάλο βαθμό, υποκριτικά χειροκροτήματα.
Αποδυναμώθηκαν μια σειρά νοσοκομεία με την μετατροπή τους σε μονοθεματικές Covid – μονάδες, με όποιες αρνητικές επιπτώσεις για την μελλοντική τους πορεία, αλλά και την εξέλιξη του προσωπικού τους. Εξ’ αιτίας αυτού αποδυναμώθηκε η αντιμετώπιση μιας σειράς άλλων ασθενειών με επιπτώσεις στους πάσχοντες ή χρήζοντες ιατρικής βοήθειας. Σε όλους είναι γνωστή η ακύρωση – αναβολή κατά 80% επεμβάσεων – εγχειρήσεων σε πολλά νοσοκομεία.
Δεν ενισχύθηκε το δίκτυο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που θα μπορούσε να αποτελέσει και να αποτελεί την πρώτη και ουσιαστική γραμμή άμυνας και αποτελεσματικής αντιμετώπισης των κρουσμάτων Covid. Δεν λειτούργησε ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού, διότι ποτέ δεν «στήθηκε» σωστά.
Και τη στιγμή που μας τρομοκρατούν με την Δ’ μετάλλαξη, με επερχόμενες τεράστιες αυξήσεις κρουσμάτων, η συζήτηση από τους αρμόδιους και διαχειριστές της κρίσης του κορωνοϊού στρέφεται στην συγχώνευση δημόσιων νοσοκομειακών μονάδων, στην συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (προς όφελος του ιδιωτικού βεβαίως) και στην τηλεϊατρική.
Μιλάμε για την απόλυτη ενσυναίσθηση! Οι διαχειριστές – φωστήρες της κρίσης του κορωνοϊού «αντιλαμβάνονται πλήρως» τις ανάγκες και τις προτεραιότητες των ανθρώπων που βρίσκονται αντιμέτωποι με την αρρώστια και ίσως το θάνατο!!!
Πικρή η αλήθεια, πικρό και το χιούμορ!!!
Έκτον, και πίσω απ’ αυτήν τη μαύρη κουρτίνα που γράφει με μεγάλα γράμματα ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ γίνονται άλλα πράγματα, που αδυσώπητα προγράφουν τη ζωή μας, τη δική μας και των παιδιών μας.
Ζούμε στο πετσί μας την μείωση των εισοδημάτων μας και κατά συνέπεια τη χειροτέρευση του βιοτικού μας επιπέδου. Χιλιάδες συνανθρώπων μας έχουν χάσει και χάνουν τις δουλειές τους. Κι άλλοι απειλούνται με απόλυση εξ’ αιτίας του εμβολιασμού.
Χιλιάδες συνταξιούχοι περιμένουν χρόνια να πάρουν τη σύνταξή τους, ζώντας με δανεικά, ενώ όσοι παίρνουν ήδη σύνταξη την βλέπουν να μειώνεται.
Αλλάζουν τους όρους και τις συνθήκες εργασίας, καταργούν το 8ωρο, νομοθετούν απλήρωτες υπερωρίες, περικόπτουν δαπάνες για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων, περιορίζουν συνδικαλιστικές ελευθερίες στους χώρους εργασίας.
Συστηματικά και απροκάλυπτα, εν μέσω υγειονομικής κρίσης, μειώνονται οι δαπάνες για την υγεία, παρά το ότι η προστασία και η προάσπιση της υγείας του λαού αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του κράτους.
Συστηματικά και απροκάλυπτα μειώνονται οι δαπάνες για την παιδεία. Όλοι μας είμαστε μάρτυρες της υποβάθμισης και της κατάντιας, στην οποία έχει οδηγηθεί η δημόσια παιδεία.
Η οικονομία της χώρας συστηματικά συρρικνώνεται, το δημόσιο χρέος, παρά τα μνημόνια, εκτοξεύεται, μεγάλες παραγωγικές μονάδες κλείνουν ή ξεπουλιούνται σε μεγάλες πολυεθνικές, ξενοδοχεία ξεπουλιούνται σε τουριστικές πολυεθνικές αλυσίδες, η αγροτική παραγωγή και η αλιεία της χώρας καταστρέφεται.
Οι διεθνείς σχέσεις της χώρας υποβαθμίζονται με συνέπεια υποχωρήσεις σε σοβαρά θέματα, τα οποία θεωρούνταν αδιαπραγμάτευτα, όπως τα ζητήματα των σχέσεών μας με την Τουρκία (Αιγαίο, ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα, υδρογονάνθρακες), το Κυπριακό, όπου έχει τεθεί στο τραπέζι η «λύση» δύο κρατών, η εμπλοκή της χώρας στις αντιπαραθέσεις (στα όρια του πολέμου) μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσσίας – Κίνας.
Έβδομον, και μετά απ’ όλα αυτά γίνεται αντιληπτό ότι, το να αφήσουμε την υγεία μας και τη ζωή μας στα χέρια των αρμόδιων διαχειριστών της υγειονομικής κρίσης είναι επικίνδυνο! Με πρόσχημα και αφορμή το υπαρκτό πρόβλημα με τον κορονοϊό, προωθούνται γενικότερες «λύσεις» που υποθηκεύουν τη ζωή μας συνολικά.
Κατά συνέπεια, κατά κύριο λόγο εμείς οι ίδιοι πρέπει να προστατέψουμε την υγεία μας, τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας μας, εμβολιαζόμενοι ή μη, διεκδικώντας ουσιαστικές βελτιώσεις στο σύστημα υγείας.
Εμείς οι ίδιοι να διεκδικήσουμε βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, να διεκδικήσουμε μια ζωή, αντάξια της ανθρώπινης υποστασής μας.
