Του Αντώνη Μακρή
Μέσα στον ζόφο των ημερών που ο μέσος άνθρωπος στωικά υπομένει τους κραδασμούς της κοινωνίας που βάλλεται από αρρώστια, άγχος και βία (Πανδημία, Αυταρχισμός, νεανική εγκληματικότητα, γυναικοκτονίες, σύγχρονη φτώχεια, θάνατοι σε φτωχοκομεία – νοσοκομεία), κάποιοι αναμένουν Σωτήρες να χαράξουν τον δρόμο και να γεμίσουν τα υπαρξιακά τους κενά, δίνοντάς τους τις σταθερές που χρειάζονται για να πορευτούν χωρίς να χάσουν την ψυχή τους.
Σε συνθήκες πενιχρής κοινωνικής κινητικότητας, ως προς την αγωνιστική διάθεση, και αντικατάστασης της πραγματικής ζωής από την εικόνα, όσο πιο λαμπεροί είναι -και ειδικά αν προέρχονται από τον «ευγενή» χώρο των τεχνών και του θεάματος- τόσο πιο καταλυτική επίδραση έχουν στους αποχαυνωμένους, στην σύγχρονη πολιτισμική ερημιά, ανθρώπους.
Ας σκεφτούμε όμως! Ο Σταρ-Καλλιτέχνης είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος με εξαιρετικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα που προσιδιάζουν μόνο σε αυτόν; Ή είναι ένας άνθρωπος με γνωρίσματα όπως όλοι οι άνθρωποι; Ή, μήπως, ανεξάρτητα πόσο καλός είναι ή δεν είναι στην δουλειά του, όλα του τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα διογκώνονται από τα μέσα δημοσιότητας, και αυτό του δίνει ένα περίσσευμα εγωισμού και αλαζονείας σε πάρα πολλές περιπτώσεις και ταυτόχρονα, όσο πιο εξαρτημένος είναι από τα συμφέροντα της show biz, τόσο πιο υποχείριο γίνεται; Εντέλει, ο Σταρ-Καλλιτέχνης δεν είναι κατ’ ανάγκην σπουδαίος άνθρωπος επειδή ενδεχομένως είναι σπουδαίος Καλλιτέχνης. Τα παραδείγματα κομπλεξισμού και ιδιοτέλειας πολλά και από σπουδαίους (μακρύς ο κατάλογος), πόσο δε από τηλεοπτικά υποπροϊόντα που μας έχουν κατακλύσει στον καιρό μας.
Φρονιμότερη λοιπόν η αυτομόρφωση και η κοινωνική ζύμωση με αλληλεγγύη και συναναστροφή με τους διπλανούς μας. Και τα μάτια ανοιχτά. Φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων που αγωνίζονται με ανιδιοτέλεια για ένα καλύτερο κόσμο υπάρχουν και συνήθως μακριά από φώτα δημοσιότητας και χωρίς μακιγιάζ. Αυτό απευθύνεται κυρίως σε όσους συνετρίβησαν με την αποκάλυψη της κακουργηματικής φύσης των ειδώλων τους και επιμένουν να κοιτούν με δέος ψώνια που εμφανίζονται ως «Άγιοι» και εκατομμυριούχους που κλαψουρίζουν για στέρηση δικαιωμάτων.
