Του Αντώνη Ι. Αντωνόπουλου
«Τι είναι ένας ελεύθερος λαός;». Από τις πολιτικές αναζητήσεις του καθηγητή φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης Alain Renaut στο ομώνυμο «πόνημα» των 249 σελίδων (εκδόσεις ΠΟΛΙΣ), μέχρι τη συζήτηση που φουντώνει και πάλι στις μέρες μας με αφορμή τη πανδημία, το διαχρονικό και πάντα επίκαιρο ερώτημα, εξακολουθεί να μη βρίσκει πειστικές απαντήσεις.
Την ώρα που το ένα μακάβριο ρεκόρ θανάτων/κρουσμάτων σπάει καθημερινά, το ένα μετά το άλλο, η κοινωνία παραμένει διχασμένη απέναντι σε έναν κοινό και ύπουλο εχθρό. Η ιστορία έχει πάμπολλα εγκλήματα που έγιναν στο όνομα της «ελευθερίας». Σήμερα, αυτοί που επιμένουν να προκαλούν ρήγματα στο εμβολιαστικό τείχος, που είναι η μόνη άμυνα που έχουμε, εκτός από το σύνδρομο του «αυτοκτονικού ιδεασμού» που διακατέχονται, χωρίς να το θέλουν είναι εν δυνάμει φορείς ενός ιού που μπορεί πολύ απλά να σκοτώσει τη μάνα τους ή το παιδί τους ή εμάς. Το κάνουν ακούσια, στο όνομα τάχα των ανθρώπινων δικαιωμάτων… Ή επειδή τους έχουν παρασύρει κάποιοι που «ξέρουν από μέσα» ή επικοινωνούν συχνά με το υπερπέραν… Για να τελειώνουμε όμως με τα καλαμπούρια, ελευθερία χωρίς ζωή δεν υπάρχει. Το ύψιστο λοιπόν ανθρώπινο δικαίωμα είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Η αντίθετη πράξη είναι απλώς έγκλημα. Το παραμύθι πρέπει να τελειώσει και ο δράκος να πάει σπίτι του.
Το μόνο κοινωνικό φρένο σε τέτοιου τύπου ολισθήματα μπορεί να μπει από το μυαλό. Από την ικανότητα σκέψης και ανάλυσης των δεδομένων. «Το μυαλό είναι η μόνη ελπίδα και η μόνη δύναμη που μπορεί να προφυλάξει τον άνθρωπο από τις κακοτοπιές και τις παγίδες που του στήνει η φύση του. Μοιραία είναι και η ταύτιση του ανθρώπου με αυτό που κουβαλάει στο κεφάλι του: το γαρ αυτό νοείν εστίν τε και είναι (το Είναι μας είναι το μυαλό μας)» όπως σημειώνει ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο πάντα επίκαιρο «Εγχειρίδιο Βλακείας» (Εκδόσεις Τόπος.2008).
Και οι «ψεκασμένοι» έχουν ψυχή… αλλά να τη σώσουν με το εμβόλιο. Και στον σεβαστό αγώνα τους για την υπεράσπιση της δικής τους ελευθερίας, να μην καταπατούν τον δικό μας αγώνα για μια ζωή ελεύθερη, χωρίς αυτόν τον κολοκορωνοϊό. Και όπως αναφέρει και πιο επιστημονικά ο Alain Renaut «το να είμαστε ελεύθεροι δε συνίσταται απλώς και μόνο στην απελευθέρωση από κάποια προσκόμματα,(στην επιδίωξη ενός όποιου αντικειμενικού σκοπού), αλλά απαιτεί να επιδιώξουμε και να επιτύχουμε την πραγμάτωση ορισμένων σκοπών που προσδιορίζονται ρητά (και άρα θετικά) ως σκοποί μέσω των οποίων ολοκληρώνεται η ανθρώπινη ιδιότητα μας».
