Του Γιώργου Βούλγαρη
Ηθοποιού – Θεατρικού Σκηνοθέτη
Όταν αποφάσισα να γράψω για τον σπουδαιότερο συνθέτη που γέννησε αυτή η χώρα, τον θρυλικό, τον μοναδικό, τον μυθικό Μίμη Πλέσσα, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα τα «έβρισκα σκούρα»!
Ένιωσα σαν να προσπαθώ να εγκλωβίσω την ιστορία -μισού αιώνα και παραπάνω- της ελληνικής μουσικής, σε λίγες γραμμές!
Μια μυθική πορεία που οι λέξεις αδυνατούν να εκφράσουν, έστω και στο ελάχιστο, την μουσική του ιδιοφυΐα και την παρακαταθήκη του σε παγκόσμιο επίπεδο.
Βραβευμένος σε δεκάδες διεθνή φεστιβάλ, στον κατάλογο των διεθνών διακρίσεών του ξεχωρίζει το αριστουργηματικό «Ποιος το ξέρει;» (1959), που βραβεύτηκε δύο φορές: στο Φεστιβάλ Εδιμβούργου και στο Παρίσι από το Θέατρο των Εθνών. Επίσης, το «Ένας Ουρανός μ’ Αστέρια» (1966) κατέλαβε τη 32η θέση σε κατάταξη διεθνούς μουσικού περιοδικού για τις 100 ωραιότερες μπαλάντες του 20ού αιώνα! Μέχρι σήμερα, άλλωστε, κλασικά τραγούδια του, όπως το «Αν σ’ αρνηθώ, Αγάπη μου» (1961), εξακολουθούν να γνωρίζουν νέες ηχογραφήσεις και επανεκτελέσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης…
Η μουσική ήταν συνώνυμο της ζωής του. Η αρχή, η μέση και το τέλος!
Όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινε ένας ταπεινός συνθέτης που δεν τον γοήτευαν οι «αυλές», δεν εντάχθηκε ποτέ σε κανένα κύκλωμα δισκογραφίας, δεν έκανε συμβόλαιο με καμία εταιρεία, δεν είχε κανένα κόμμα να τον υποστηρίξει αλλά και καμία εκδοτική παρέα για να γράφει αποθεωτικές κριτικές για το έργο του όπως συνέβη με άλλους «σπουδαίους» μας.
Ό,τι κατάφερε (και κατάφερε τα μέγιστα όσο κανείς άλλος) οφείλονται στην ουσιαστική κατάθεση της ψυχής του στην μουσική του, στη βαθιά σεμνή του ουσία, στην ωραιότητα της ψυχής του.
Ένας γλυκύτατος άνθρωπος γεμάτος καλοσύνη, δοτικότητα, ήθος και ευγένεια, καμωμένος από υλικά που σπάνιζαν ακόμα και στην επόχη της δράσης του.
Τίποτα δεν του χαρίστηκε.
Το πλούσιο έργο του δεν χρειάζεται καμία σύσταση…Τα τραγούδια του ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΔΕΟΣ!
Κανένας άλλος Έλληνας συνθέτης δεν είδε τόσο πολλά τραγούδια του να αγαπιούνται από όλους τους Έλληνες, όλων των ηλικιών: «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», «Άνοιξε Πέτρα», «Τόσα Καλοκαίρια», «Καμαρούλα μια Σταλιά» (1968), «Βρέχει Φωτιά στη Στράτα μου», «Το Φεγγάρι Πάνωθέ μου», «Γλυκά πονούσε το Μαχαίρι» (1970), «Τι σου ’κανα και πίνεις;» (1971) και επίσης, οι «Χάντρες» (1960), «Η Πρώτη μας Νύχτα» (1962), το «Ένας Ουρανός μ’ Αστέρια» (1966), το «Έκλαψα Χτες» (1967) και τόσα άλλα!
Απλησίαστο παραμένει μέχρι σήμερα το ρεκόρ του «Δρόμου», του δίσκου με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. Mε τραγούδια όπως το «Άγαλμα», το «Πρώτη Φορά», το «Ξημερώνει Κυριακή», το «Έπεφτε Βαθιά Σιωπή», το «Μέθυσ’ απόψε το Κορίτσι μου» και βασικούς ερμηνευτές τον Γιάννη Πουλόπουλο και τη Ρένα Κουμιώτη, o «Δρόμος» κυκλοφόρησε το 1969 και έχει πουλήσει μέχρι σήμερα περισσότερα από 3.800.000 αντίτυπα!
Ο Μίμης Πλέσσας όχι μόνο δεν έχει αποκηρύξει τις συνθέσεις που δημιούργησε για το σινεμά, αλλά ανέκαθεν τις τοποθετούσε στη σωστή τους θέση και όχι άδικα: με 111 σάουντρακ στο ενεργητικό του, είναι ο πλέον ολοκληρωμένος συνθέτης, έχοντας καλύψει όλα ανεξαιρέτως τα είδη, από το μιούζικαλ και την κωμωδία μέχρι τον ψυχολογικό τρόμο και τα βουκολικά δράματα, περνώντας από απαιτητικές δουλειές.
Έχει διευθύνει από τις μεγαλύτερες ορχήστρες στον κόσμο και έχει αναγορευτεί επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών ενώ είναι και διδάκτωρ Χημείας του Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ.
Ο Μίμης Πλέσσας είναι παντρεμένος με την αγαπημένη Λουκίλα Καρρέρ, με την οποία απέκτησε μια κόρη το 1998. Έχει επίσης έναν γιο από προγενέστερο γάμο (Αντώνης Πλέσσας). Ο χρόνος δεν υπήρξε εμπόδιο στη σχέση τους. Τι κι αν τους χωρίζουν περίπου τέσσερις δεκαετίες… Ευτυχισμένοι και γεμάτοι, η Λουκίλα είχε πει στο παρελθόν σε συνέντευξή της: «Ο Μίμης Πλέσσας είναι τα πάντα για μένα. Αγαπώ τη σοφία του, την ηρεμία του, την αρμονία του και το ότι είναι μπροστά από την εποχή του, πράγμα που τον κάνει τελικά να ενώνει τις γενιές».
Η Λουκίλα για τον Μίμη είναι ο επίγειος φύλακας άγγελός του, αφοσιωμένη, ψυχή τε και σώματι στον Μιμάκο της. Της οφείλει πολλά, της οφείλουμε πολλά.
Το έργο του Μίμη παραμένει ζωντανό λόγω της Λουκίλας που το μεταλαμπαδεύει με σεβασμό και αγάπη στις νέες γενιές ακροατών που τον ανακαλύπτουν.
ΥΓ.: Μέγιστε Μαέστρο, αγαπημένε Δάσκαλε, υπέροχε άνθρωπε Κύριε Μίμη Πλέσσα σε ευχαριστώ και σε ευγνωμονώ που μας εμπιστεύτηκες την μουσική σου στη δική μας θεατρική απόδοση του «Δον Καμίλο».
Νιώθω ευλογημένος που σε γνώρισα.
Αιώνια ευγνώμων.
Υποκλίνομαι…
