Μεγάλος είναι ο αριθμός των δήμων που δεν εφαρμόζουν το νόμο 1080 της 22/22.10.80, αρνούμενοι στην πράξη τη συγκρότηση της Επιτροπής , στην οποία μπορούν να προσφύγουν οι δημότες ,ζητώντας μείωση ή απαλλαγή τελών , χρεών κ.α.
Άκρως κατατοπιστικό είναι το σχετικό άρθρο του δικηγόρου με ειδίκευση το Δημόσιο Δίκαιο, Λευτέρη Λεβαντή, που ακολουθεί:
« Οι προσφυγές δημοτών που αφορούν σε επίλυση εν γένει αμφισβητήσεων περί την βεβαίωση ή την επιστροφή ή την ανάκληση δηλώσεως ή αναγνώριση φορολογικής απαλλαγής ή μειώσεως οιουδήποτε αυτοτελούς φόρου, τέλους, δικαιώματος, εισφορών, αντιτίμου προσωπικής εργασίας και προστίμου, μεταξύ δήμου ή κοινότητος ή συνδέσμου δήμων και κοινοτήτων και φορολογουμένου οφείλουν ,εφόσον το αιτηθεί ο διοικούμενος, να παραπέμπονται πρώτα προς εξέταση στην Επιτροπή του άρθρο 32 του ν. 1080/1980 (διαδικασία διοικητικής επίλυσης της διαφοράς) και μετά να διαβιβάζονται στο δικαστήριο σύμφωνα με τις προβλέψεις του ανωτέρω νόμου.
Πράγματι ο Νόμος 1080 της 22/22.10.80 « Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τινών της περί των προσόδων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως Νομοθεσίας και άλλων τινών συναφών διατάξεων» (ΦΕΚ Α’ 246) , όπως τροποποιήθηκε και ισχύει ορίζει στο Άρθρο 32 ,παράγραφος 1 (Συμβιβαστική επίλυση φορολογικών διαφορών) , ότι “συνιστάται σε κάθε δήμο ή κοινότητα επιτροπή συμβιβαστικής επιλύσεως των φορολογικών διαφορών και αμφισβητήσεων για τη βεβαίωση ή αναγνώριση φορολογικής απαλλαγής ή μειώσεως οποιουδήποτε αυτοτελούς φόρου, τέλους, δικαιώματος, εισφοράς, αντιτίμου προσωπικής εργασίας και προστίμου μεταξύ δήμου ή κοινότητας ή συνδέσμου δήμων και κοινοτήτων και φορολoγουμένων , ενώ στην συνέχεια αναφέρει στο Άρθρο 32 παράγραφος 3 ότι «πας φορολογούμενος ασκών προσφυγήν κατά τας διατάξεις τον νόμου 505/76 “περί υπαγωγής εις τα Τακτικά Φορολογικά Δικαστήρια των φορολογικών διαφορών δήμων και κοινοτήτων και της μετονομασίας τούτων εις Τακτικά Διοικητικά Δικαστήρια”, δικαιούται όπως αιτήσεται, διά του αυτού δικογράφου της προσφυγής και την διά συμβιβασμού επίλυση της μεταξύ αυτού και του δήμου ή της κοινότητος υφισταμένης διαφοράς ή αμφισβητήσεως.
Εν τη περιπτώσει ταύτη, η παραλαμβάνουσα την προσφυγή υπηρεσία του δήμου ή της κοινότητος, υποχρεούται όπως διαβίβαση αμελλητί αντίγραφο αυτής εις την κατά την παράγραφο 1 του παρόντος επιτροπή.
Αν η επιτροπή διαπιστώσει ότι συντρέχουν λόγοι μειώσεως ή διαγραφής του βεβαιωθέντος ποσού συντάσσει πρακτικό εντός εικοσαημέρου από της συζητήσεως της υποθέσεως, υπογραφόμενου και υπό του αιτούντος ή του αντικλήτου αυτού.
Το κατά την προηγουμένη παράγραφον πρακτικόν διαβιβάζεται εις το οικείο δημοτικό συμβούλιο εντός πενθημέρου, το οποίον κατά την πρώτην συνεδρίασιν αυτού αποφασίζει περί αποδοχής ή μη της προτάσεως της
επιτροπής.
Εάν δεν επιτευχθεί ο συμβιβασμός κατά την παρ. 5 ή δεν περαιωθεί η διαδικασία τούτου κατά την παρ. 7, η υπηρεσία του δήμου ή της κοινότητος διαβιβάζει αμελλητί την προσφυγή εις το Διοικητικό Δικαστήριο.
Στη πράξη αυτό δεν συμβαίνει .
Σε πολλούς δήμους δεν υφίστανται καν οι Επιτροπές του Άρθρου 32 , με αποτέλεσμα τα επιλαμβανόμενα διοικητικά δικαστήρια να αναπέμπουν την υπόθεση στο Δήμο προκειμένου να τηρηθεί η κατ’ άρθρο 32 του ν. 1080/1980 διαδικασία διοικητικής επίλυσης της διαφοράς.
Με αποτέλεσμα καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνη για τον πολίτη , αλλά και καθυστερήσεις εν τέλει και στην είσπραξη δημοτικών τελών».
* Ο Λευτέρης Λεβαντής είναι δικηγόρος με ειδίκευση το Δημόσιο Δίκαιο. Στον χώρο της Δημόσιας Διοίκησης και Τοπικής Αυτοδιοίκησης εισήλθε το 2002 σαν νομικός σύμβουλος του τότε Γ.Γ της Περιφέρειας Αττικής Μιχάλη Κυριακίδη , ενώ έχει διατελέσει νομικός σύμβουλος του Υφυπουργού Περιβάλλοντος Θάνου Μωραΐτη , της Ειδικής Γραμματέως Επιθεώρησης Περιβάλλοντος Μαργαρίτας Καραβασίλη και του Συντονιστικού Γραφείου Αποκατάστασης Περιβαλλοντικών Ζημιών ( ΥΠΕΚΑ ΣΥΓΑΠΕΖ ).
Πηγή: news-ta.gr
