του Σπύρου Τζόκα*
Έχουμε πλέον συνηθίσει να αντικρίζουμε την επιφάνεια και να κλείνουμε τα μάτια στο περιεχόμενο. Είμαστε λίγο πολύ φορμαλιστές, καθώς εντυπωσιαζόμαστε από πυροτεχνήματα, από λαμπερές όψεις, από χολλυγουντιανά τρικ και δεν επιθυμούμε να ερευνήσουμε τι υπάρχει πίσω απ’ αυτά. Δεν αντιδρούμε. Έτσι, καταπίνουμε τις προκλητικές αντιφάσεις, τις έμμεσες ή άμεσες προσβολές και την καταπάτηση της προσωπικότητας μας σε έναν κόσμο άξενο, θλιβερό και σάπιο. Και είναι πράγματι θλιβερό, για να παραφράσω τον Καβάφη, ο άνθρωπος που είναι καμωμένος για τα ωραία και τα μεγάλα έργα να εμποδίζεται από ευτελείς συνήθειες, μικροπρέπειες και αδιαφορίες. Και φυσικά η πιο φριχτή μέρα είναι αυτή που ενδίδει σ’ όλα αυτά και παύει να αντιστέκεται. Και η αντίσταση βρίσκεται στο δικαίωμα της ζωής, στο σεβασμό, στην αξιοπρέπεια, στην ηθική συμπεριφορά και στην αποκάλυψη της αδικίας.
Η παράθεση ενός καθημερινού προσωπικού παραδείγματος και ίσως ασήμαντου για κάποιους ίσως αιτιολογήσει και τα παραπάνω, καθώς το ήθος του ανθρώπου δέχεται συνεχείς και σφοδρές επιθέσεις από μια μίζερη καθημερινή πραγματικότητα, όπου οι λέξεις χάνουν το νόημα τους και ο λόγος το περιεχόμενο του.
Όλα ξεκίνησαν από ένα απλό service στο αυτοκίνητο μου. Το αυτοκίνητο το πήγα στον επιχείρηση Αφοι ΦΙΛΟΣΙΔΗ, από την οποία το είχα αγοράσει πριν περίπου 20 χρόνια. Αφού, λοιπόν, είδαν το αυτοκίνητο θεώρησαν ότι πρέπει να μείνει στο συνεργείο, γιατί ήθελε αρκετή δουλειά. Συναίνεσα και το αυτοκίνητο έμεινε για μια βδομάδα στο συνεργείο. Τελικό κόστος 2000. Εντάξει, τα ανταλλακτικά είναι ακριβά, η δουλειά πληρώνεται, δεν διαμαρτυρήθηκα διόλου, αν και το ποσό είναι τεράστιο και δυσβάσταχτο για μένα.
Πάμε παρακάτω. Όταν, λοιπόν, πήγα να πληρώσω και να πάρω το αυτοκίνητο, μου δήλωσε η υπάλληλος ότι η κάρτα μου ημερησίως δικαιολογεί 1000ε και επομένως δεν γίνεται δεκτή. Τι γίνεται στη συνέχεια; Επειδή στο κινητό δεν είχα την κατάλληλη εφαρμογή για ebanking έπρεπε να μεταβώ στο σπίτι μου για τη μεταφορά του ποσού. Θεώρησα ότι θα πάω με το αυτοκίνητο μου που ήταν έτοιμο. Εις μάτην. «Δεν μπορούμε να σας παραδώσουμε το αυτοκίνητο, αν δεν εξοφληθεί!!!» μου είπαν. Με αντιμετώπισαν δηλαδή σαν «δυνάμει» απατεώνα. Μήπως πάρω το αυτοκίνητο και εξαφανιστώ;
Έναν άνθρωπο που αγόρασε από αυτούς αυτοκίνητο και 20 χρόνια είναι πελάτης. Μάλιστα πριν κάποια χρόνια σε ένα service μου είχαν παραχωρήσει και αυτοκίνητο μέχρι να πάρω το δικό μου. Τότε την θεώρησα φιλική επιχείρηση. Τρίχες. Τότε ήμουν Δήμαρχος. Η αξιοπρέπεια του ατόμου δηλαδή και η προσωπική του τιμή βρίσκονται ανάμεσα στη σκύλα της «ανωνυμίας» και στη χάρυβδη της «δημοσιότητας». Αφού λοιπόν πήγα στον υπολογιστή μου και πλήρωσα, όταν γύρισα το αυτοκίνητο το είχαν πάρει από το σημείο παράδοσης και περίμενα να μου το φέρουν 25 ολόκληρα λεπτά!!! Τελικά και την αξιοπρέπεια μου έθιξαν και τη δουλειά που είχα την έχασα.
Έτσι, λοιπόν αυτοί υπολογίζουν τον άνθρωπο. Τέτοιοι είναι. Με τη φράση «κάναμε λάθος» μπορούν κάποιοι να ξεμπερδεύουν. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Η ουσιαστική προσέγγιση των πράξεων που συνθέτουν ένα γεγονός αποκαλύπτει πολύ πιο σοβαρά και επικίνδυνα πράγματα. Δεν πρόκειται για ένα απλό ανθρώπινο λάθος αλλά για συγχορδία καθημερινών πράξεων αμοραλισμού που διαμορφώνουν μια επίπλαστη, θλιβερή πραγματικότητα.
*ΣΠΥΡΟΣ ΤΖΟΚΑΣ
Πανεπιστημιακός, συγγραφέας,
υποψήφιος με το ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα Αθηνών
