Το δέρμα είναι ο «πρώτος φραγμός» του ανοσοποιητικού συστήματος και είναι γεμάτο με ταχείας δράσης αμυντικά κύτταρα, που δρουν όταν αυτός παραβιαστεί. Όταν όμως κάνουμε ένα τατουάζ, το σώμα το εκλαμβάνει ως επίθεση.
Το μελάνι καταβροχθίζεται από κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, τα μακροφάγα που κατοικούν στο δέρμα. Στη συνέχεια, τα σωματίδια της χρωστικής του μελανιού, μπαίνουν στο εσωτερικό των μακροφάγων, αρνούμενα να διασπαστούν.
Όπως αναφέρει το Theatlantic.com, η ανοσολόγος στο Γαλλικό Κέντρο Ανοσολογίας της Μασσαλίας-Luminy, Sandrine Henri και οι συνεργάτες της, ανακάλυψαν ότι η ανταπόκριση των μακροφάγων στο μελάνι, μπορεί να εξηγήσει γιατί τα τατουάζ μένουν στην επιδερμίδα, ακόμη και μετά το θάνατο των κυττάρων.
Στο τέλος της ζωής ενός μακροφάγου που διαρκεί ημέρες ή εβδομάδες, αυτό αρχίζει να διασπάται, απελευθερώνοντας τη χρωστική ουσία στον πυρήνα του. Αλλά αυτό το μελάνι, απορροφάται από ένα άλλο μακροφάγο στην περιοχή που λίγο-πολύ παίρνει τη θέση του προκατόχου του.
Με την πάροδο του χρόνου, οι άκρες των τατουάζ μπορεί να γίνουν λίγο πιο θολές καθώς το μελάνι περνά από κύτταρο σε κύτταρο. Παράλληλα, μέρος της χρωστικής ουσίας, μπορεί επίσης να καταλήξει στους λεμφαδένες.
Αυτά τα κύρια ανοσολογικά κέντρα, είναι συνήθως υπόλευκα. Αλλά σε άτομα με έντονα τατουάζ, μπορεί να αποκτήσουν απόχρωση κοντά στο χρώμα του τατουάζ.
Κάτι που εν μέρει εξηγεί γιατί τα τατουάζ είναι τόσο δύσκολο να αφαιρεθούν και, ενδεχομένως, είναι μέρος του λόγου που τα «προσωρινά» τατουάζ δεν ξεθωριάζουν τόσο εύκολα.
Οι πιθανές συνέπειες
Οι επιστήμονες δεν είναι ακόμη σίγουροι αν η παραπάνω σχέση μεταξύ μακροφάγων κυττάρων και τατουάζ, έχει συνέπειες για την υγεία.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι, διαπίστωσε ότι η χρωστική ουσία του τατουάζ μπορεί να αλλάξει τις πρωτεΐνες που παράγουν και τα σήματα που στέλνουν σε άλλα κύτταρα.
Όλα αυτά μπορεί να μην σημαίνουν τίποτα, αλλά την ίδια στιγμή μπορεί να σημαίνουν και κάτι. Κάτι όπως ότι τα κύτταρα αρχίζουν να αντιδρούν υπερβολικά, αποδυναμώνοντας δυνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα, εάν ένα νέο τατουάζ καταλήξει σε φλεγμονή, μόλυνση ή πυροδοτήσει αλλεργίες.
Οι λοιμώξεις σπάνια συνδέονται με τατουάζ και, όταν συμβαίνουν, είναι συνήθως βακτηριακές. Αλλά σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, οι λάτρεις του body-art μπορεί να καταλήξουν με επικίνδυνους ιούς, συμπεριλαμβανομένου του ιού της ηπατίτιδας C. Χάρη στις σύγχρονες προόδους στην υγιεινή, οι περισσότεροι άνθρωποι με τατουάζ «τα καταφέρνουν μια χαρά», σχολιάζει η Danielle Tartar, δερματολόγος στο UC Davis.
Τα τατουάζ μπορεί να λειτουργήσουν όπως τα εμβόλια
Τα περισσότερα από τα εμβόλια που έχουμε στη διάθεσή μας, εγχέονται βαθιά κάτω από το δέρμα, σε μύες, οι οποίοι δεν είναι καλά εφοδιασμένοι με κύτταρα του ανοσοποιητικού. Η διαδικασία απαιτεί χρόνο και αξιοπρεπώς μεγάλες δόσεις για να ανέβει πραγματικά.
Το δέρμα, αντίθετα, είναι ένα φοβερό μέρος για τη χορήγηση εμβολίων. Τα κύτταρα βρίσκονται ήδη εκεί και η αντίδρασή τους, όπως είδαμε παραπάνω, είναι άμεση.
Υπάρχει ήδη μια τεχνική για τη χορήγηση εμβολίων, η «ενδοδερμική», μέσω της οποία χορηγούνται εμβόλια όπως αυτό κατά της ευλογιάς, της φυματίωσης και της λύσσας. Αλλά τα ενδοδερμικά εμβόλια απαιτούν αρκετή εκπαίδευση για τη χορήγηση τους.
Αυτό συμβαίνει επειδή όταν οι βελόνες χάσουν το σημάδι τους, η αποτελεσματικότητα του εμβολίου μπορεί να μειωθεί. Παγίδα που θεωρητικά τουλάχιστον, οι βελόνες των τατουάζ θα μπορούσαν να αποφύγουν.
Εάν η τεχνολογία προχωρήσει, μπορεί κάποια μέρα να χρειαζόμαστε λιγότερες δόσεων εμβολίων, εξοικονομώντας χρόνο, χρήμα και προσπάθεια.
Αν και σε αυτή την περίπτωση δεν εμπλέκεται μελάνι, αυτές οι βελόνες θα μπορούσαν να αφήσουν ανεξίτηλο το σημάδι τους πάνω μας, αναφέρουν οι ειδικοί.
Πηγή: aftodioikisi.gr
