του Σπύρου Τζόκα*
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις νέες δυνάμεις που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια στο Ελληνικό μπάσκετ, ούτε μπορεί να αμφισβητήσει την αξία τους. Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει και τις παραδοσιακές δυνάμεις του αθλήματος που δίδαξαν το μπάσκετ, όταν αυτό ήταν άγνωστο σε πόλεις που σήμερα πρωτοστατούν στο μπάσκετ. Αστειευόμαστε συνήθως λέγοντας ότι όταν οι παραδοσιακές αυτές δυνάμεις έπαιζαν μπάσκετ κάποιοι άλλοι πήγαιναν την μπάλα στο δερματολόγο, επειδή έχει σπυράκια. Κάποιες από τις παραδοσιακές αυτές δυνάμεις που προσδίδουν ρομαντισμό και μας θυμίζουν από που ξεκίνησε το άθλημα εξαφανίστηκαν. Κάποιες άλλες όμως το παλεύουν ακόμα σε αντίξοες συνθήκες. Τα κουρέλια, δηλαδή, τραγουδάνε ακόμα.
Η ΝΗΑΡ ΗΣΤ κατατάσσεται δικαιωματικά στις παραδοσιακές αυτές δυνάμεις που το παλεύουν ακόμα. Μια ομάδα σαν Ιστορία. Οσονούπω κλείνει τα 100 χρόνια παρουσίας στον ελληνικό αθλητισμό. Ένας αιώνας σχεδόν, από το 1927 που γεννήθηκε από τα σπαράγματα της προσφυγιάς. Μετά από μια δύσκολη περίοδο, η ομάδα βυθίστηκε στην Β’ ΕΣΚΑ. Μια κατηγορία που δεν ταιριάζει ούτε στην Ιστορία της, ούτε στο αγωνιστικό της προφίλ. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί με μεγάλες και ιστορικές ομάδες και της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Η ιστορική ομάδα της Καισαριανής βυθίστηκε στα Τάρταρα, στη χειρότερη στιγμή της Ιστορίας της. Και είναι μεγάλη παναθέμα την. Η ΝΗΑΡ ΗΣΤ ανακηρύχτηκε Πρωταθλήτρια Ελλάδας, δεν είναι μια τυχαία ομάδα. Οι ζωντανοί οργανισμοί, όμως, αντιδρούν…. και η ΝΗΑΡ είναι ακόμα ζωντανή.
Στάθηκε και πάλι στα πόδια της, σαν τον φοίνικα που έχει τη μοναδική ικανότητα να αναγεννιέται από τις στάχτες του, οι οποίες προέρχονται από την ίδια του τη φωτιά. Αναζητώντας τα χνάρια μιας ιστορικής ομάδας, που υπερβαίνει τα αθλητικά δρώμενα και αγγίζει την ψυχή μας ήμασταν βέβαιοι ότι θα βρούμε και θα ξεδιπλώσουμε και πάλι το νήμα της Ιστορίας. Και αυτό έγινε. Η ομάδα δεν υποτάχθηκε. Η παράδοση την κρατάει όρθια. Εξάλλου ο αθλητισμός αποτελούσε κομμάτι της ψυχής αυτής της πόλης. Μπόλιαζε πάντοτε τους κατοίκους της και τους ενεργοποιούσε ακόμα και στις πιο δύσκολες περιόδους της Ιστορίας της, όταν ο φόβος και η τρομοκρατία πλανιόταν στη συνοικία. Όταν οι φυλακές και οι εξορίες είχαν γεμίσει από τους αγωνιστές.
Και αν κάπου έσπασαν κάποιοι κρίκοι και διαταράχθηκε η συνέχεια, αν διαταράχθηκε η Ιστορία, εμείς συνεχίζαμε και όταν η ομάδα αναγκάστηκε να αγωνισθεί χωρίς τους φίλους και τις φίλες της στην εξέδρα. Αυτό συμβαίνει, επειδή η ιστορική ομάδα της Καισαριανής είναι οικεία σε μια πραγματικότητα που ζούμε ή σε μια πραγματικότητα που γνωρίζουμε από τις γραπτές ή προφορικές αφηγήσεις. Παρακολουθεί την καισαριανιώτικη πραγματικότητα. Στις δύσκολες εποχές για την πατρίδα μας. Στις δύσκολες εποχές για τον συνοικισμό μας.
Και σήμερα πανηγυρίζουμε μια ακόμα συνεχή άνοδο τα τελευταία τρία χρόνια. Η ΝΗΑΡ ΗΣΤ ήταν προφανώς η ευχάριστη έκπληξη της τρέχουσας σεζόν, και με ένα πολύ μικρό μπάτζετ, αλλά σπουδαίο σύνολο πετυχαίνει την άνοδο στην Β’ Εθνική, μετά από 10 χρόνια (από τη σεζόν 2013-2014).
Ο ιστορικός σύλλογος της Καισαριανής έχει 12 συμμετοχές στην μεγάλη κατηγορία, έχει αγωνιστεί στην Ευρώπη και το κύπελλο Κόρατς, ενώ κατέκτησε το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα το 1936. Στην επιστροφή της από την περιπέτεια της ΕΣΚΑ, όπου βρέθηκε το καλοκαίρι του 2016 και έφτασε και ως την δεύτερη τοπική κατηγορία, έφτασε σε πορεία πρωταθλητισμού, στηριζόμενη στην αλώβητη έδρα της, και τον παίκτη «σημαία» του συλλόγου, Θέμη Κουπίδη. Έναν παίχτη πολυτέλεια για τέτοιες κατηγορίες. Έναν παίχτη που ο αείμνηστος Καισαριανιώτης Κώστας Πολίτης είχε πει ότι μπορεί να φτάσει και NBA, καθώς στα 16 του χρόνια αγωνιζόταν στην Α1.
Συγχαρητήρια πολλά στους αθλητές της ομάδας που έδωσαν την ψυχή τους, στο προπονητικό team, στον Πέτρο Καραμπά, στο Διονύση Σκέντζο, στη διοίκηση και κυρίως στον υπέροχο φίλαθλο κόσμο που βοήθησε την ομάδα.
*ΣΠΥΡΟΣ ΤΖΟΚΑΣ
Πανεπιστημιακός, συγγραφέας,
υποψήφιος με το ΚΚΕ στον Νότιο Τομέα Αθηνών
