Θλίψη αισθάνθηκα, όταν πληροφορήθηκα από φίλους/φίλες ότι σβήστηκε το graffiiti με το πρόσωπο του Κώστα, από το τοίχο της εισόδου του 5ου Λυκείου Βύρωνα.
Το graffiiti σβήστηκε πιθανά με την υπόδειξη ή την ανοχή της δημοτικής αρχής και της διεύθυνσης του σχολείου
Ο Κώστας ήταν ένας νεαρός μαθητής του σχολείου που άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο.
Ο Κώστας ήταν αγαπητός στους συμμαθητές του, οι οποίοι ως έκφραση αγάπης και μνήμης επιλέξαμε να δημιουργήσουμε graffiiti στον τοίχο στην είσοδο του 5ου ΓΕΛ Βύρωνα.
Προφανώς το έκαναν στο όνομα του δήθεν «καλλωπισμού» του σχολείου λες και όλα τα υπόλοιπα προβλήματα υποδομής του σχολείου έχουν λυθεί.
Τόσα graffiiti φτιάχνεται σε διάφορα σημεία για την ιστορική μνήμη της πόλης.
Αλλά μάλλον για την Δημοτική Αρχή, το graffiti που έφτιαξαν οι μαθητές ενός σχολείου για την μνήμη ενός συμμαθητή τους, δεν είχε ιστορία.
Αλήθεια κύριοι τη σας ενοχλούσε και το σβήσατε, αντί να το συντηρήσετε;
Με την πράξη σας αυτή καλύφθηκε ένα κομμάτι ιστορίας, ένα κομμάτι μνήμης, της μαθητικής κοινότητας της πόλης μας.
Και τώρα τη πέτυχατε αντί για το πρόσωπο του Κώστα, να βλέπουμε έναν γκρι τοίχο… όπως είναι η καθημερινή ζωή που μας επιβάλλετε, έως μέρος της εξουσίας, που είστε.
Το graffiti του Κώστα το σεβάστηκαν πολλές γενιές μαθητών και νέων στο Βύρωνα παρότι πολύ δεν τον γνώριζαν ούτε αυτόν ούτε τους συμμαθητές του. Το σεβάστηκαν γιατί είχε την δικιά του ιστορία, γιατί αποτελούσε στοιχείο της μνήμης των σχολείων των νταμαριών.
Και εσείς βάλατε τους εργολάβους και την σβήσανε. ΝΤΡΟΠΗ
Άμεσα θα πρέπει να αποκαταστήσετε το graffiiti..
Παναγιωτόπουλος Θεόδωρος
ένας εκ των συμμαθητών του Κώστα
Πηγή: Ρωγμή στην ενημέρωση
